فصلی نو – محمدحسین براتی
بسم الله الحق
نامزدی نستور درخشنده پور همزمان با کوچ ستار هدایت خواه از اتفاقات جالب توجه و پیش بینی نشده ی انتخابات پیش روی است .
جالب توجه از این روی که درخشنده پور به اصطلاح روی دست روشنفکر برخواسته است.
و پیش بینی نشده از این جهت که شهردار سابق شهر گچساران در میانه ی کشمکش و اختلافات هدایت خواه و روشنفکر خود را به عنوان قطبی قومی _سیاسی جدید معرفی کرد .
شواهد روزهای اخیر از گرایش روبه افزایش طیف های اصولگرایی و هم چنین طایفه ای به سمت درخشنده پوری حکایت می کند .
در این میان اما مهدی روشنفکر که دور گذشته نتوانست از پس هدایت خواه بر بیاید این دور هم راضی به پذیرفتن رهبری هدایت خواه نشد تا سیاستمدار اسم و رسم دار هم استانی تهران را برای نامزدی اش انتخاب کند.
روی سخن این گفتار اما بررسی و تحلیل دو چهره ی هم جریان و دست برقضا هم طایفه ای است که اسفندماه ابتدائا رو در روی هم و پس از آن باید به مصاف رقبا بروند .
یقینا کرسی نمایندگی مجلس مدیریت یک اداره ی کل یا حتی مدرسه و دانشگاه نیست .
قبل از هر چیز این ردا بر قامت فردی می نشیند که دارای قدرت سازمانی، مدیریتی و چانه زنی بالایی باشد تا در طناب کشی های منافع رسان مجلس دستاوردی قابل اتکا و مبین اول برای کلیت کشور و در مهم ترین گام برای حوزه ی انتخابیه در پی داشته باشد.
طبعا صرفا اتکا به پشت گرمی رای قبیله و طایفه و حزب ، کافی و وافی نبوده و نیست .
المان های چانه زنی هم مشخص و روشن است .
فرد باید دارای قدرت تکلم ، بیان، و تحلیل فراوانی بوده و هم چنین آنقدر بروز و زمان شناس باشد تا بتواند بیشترین بازده را برای موکلین خود داشته باشد.
پس احتمالا همگان تصدیق می کنند که در راهروهای بهارستان اینکه شما از چه طایفه ای باشید و چه قومیتی و قس علی هذا اهمییتی ندارد یا دستکم در درچه چندم اهمییت است .
آنجا طبعا اکثریت حزبی مهم است و مهم تر توان و برش کافی شخصیتی نماینده .
حالا در بررسی صرفا شخصی و شخصیتی نستور درخشنده پور و مهدی روشنفکر که اتفاقا دارای دوخواستگاه مشترک جریانی و طایفه ای هستند از روز روشن تر است که کوله بار درخشنده پور پربارتر است .
و روشن تر آنکه مهدی روشنفکر همین ابتدای کار نه حاضر به کار حزبی و وحدت جریانی است و نه حتی راضی به واقعیت اجتماعی و پذیرش پایبن بودن کفه ی سابقه ای و مدیریتی اش.
این گفتار کوتاه تلنگری است به جوانان و گروه های مردمی ای که غرق در هیجانات قومی فراموش کرده اند عصر پسامدرن فرصتی به رویش هویت های مجازی و مستبدانه نخواهد داد .
یادمان باشد نباید اجازه دهیم در آستانه سال نوی میلادی فردی پیدا شود که تنها با اتکا به پشت گرمی قبیله ای اش از نردبان آرا ما برای بالاکشیدن خویش استفاده کند.
انتخابات آنگونه که از لغتش هویداست آزمون ارائه ی برنامه هایی است که توسعه ی همه جانبه باید کلیدی ترین تیترش باشد.
منطقا فردی که در آستانه ی بازنشستگی کمیت مدیریتش شدیدا لنگ است نمی تواند تشنه ی توسعه بخشی باشد.
که اگر بود در آستانه ی بازنشستگی بدنبالش نبود.
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد