مشاهده یک زن عریان در خیابان/ سقوط اخلاق و آبروریزی دیوانه ها/ ما قاتل زندگی یک زن هستیم!

فصلی نو – پیمان فرامرزی

هنوز چند ثانیه ای از حضور یک زن با اختلالات روانی در خیابان های یاسوج نگذشته بود که ناگهان در استوری های اینستاگرام لحظه به لحظه راه رفتن این زن به نمایش درآمد چند ثانیه بیشتر نگذشت تا در پیج های این شبکه اجتماعی از نام و نام خانوادگی تا طایفه و ایل و تبار این زن بخت برگشته عیان شد.

تلگرام وضعیتی بهتر از اینستاگرام نداشت، با این تفاوت که در این شبکه فیلتر شده این بار رسانه های رسمی بودند که برای چند بازدید بیشتر دست به بازنشر خبر «مشاهده یک زن نیمه عریان در خیابان های یاسوج شدند».

گروههای مجازی پر شد از تحلیل گرانی که هر کدامشان از زاویه ای این به تفسیر و تبیین موضوع می پرداختند و البته پلیس هم وارد ماجرا شد و به تمام گمانه زنی ها پایان داد و ضمن تایید موضوع از جریحه دار شدن احساسات عمومی خبر داد و همین مصاحبه کوتاه کافی بود که این مساله سوژه ملی شود و در پیج ها، کانال ها و گروههای ملی بازنشر گردد.

اما هیچکدام از رسانه هایی که با آب و تاب به نشر این موضوع می پرداختند حتی یک لحظه به این فکر نکردند که همچنان که بیمارهایی جسمی طبیعی است بیمارهای روانی هم ممکن است برای یک شخص پیش بیاید که ساده ترین آنها بیماری اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک است بیماری ای که در بسیاری از افراد جامعه دیده می شود، کسانی که تمایل دارند پاچه شلوارهایشان را تا زانو بالا بزنند، مردانی که دکمه های پیراهن خود را باز می گذارند تا بخشی از گردن و سینه هایشان بیرون باشد یا زنانی که به هر طریقی سعی می کنند که خلاف عرف پوشیدگی جامعه لباس بپوشند در زمره بیماران هیستریونیک با درجه های شدید و خفیف هستند پس اگر درست به اطرافمان نگاه کنیم بسیاری از افرادی که به این اختلال روانی مواجه هستند را می بینیم.

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا ASPD دیگر اختلال شخصیتی است که طی آن فرد نمی تواند با موازین اجتماعی سازگار شود و هنجارهای اجتماعی را به خوبی رعایت کند. بیایید به خودمان نگاه کنیم وقتی به طور مداوم قوانین و هنجارهای اجتماعی را بسیار رسمی و کت و شلواری دور می زنیم و به صورت مستمر از اجرای هنجارها سر باز می زنیم به نوعی دچار یک اختلال شخصیت خفیف و شاید شدید ضد اجتماعی هستیم. شیوع اختلال شخصیت ASPD در زندانیان حدود ۷۵ درصد است و این یعنی باید پس از آزادی هر یک از آنها شرایطی را فراهم کنیم که این اختلال درمان شود.

عریان شدن را می توان در قالب بسیاری از اختلالات روانی تفسیر کرد حتی حملات کوتاه روانپریشی که ممکن است در برخی بیماران به علت برخی اختلالات روانی رخ دهد منجر به عریان شدن می شود اما نکته اینجاست که این بیماران پس از اختلالات روانی حق زندگی دارند که ما در یاسوج و در مورد آن زن نیمه عریان این حق را از وی گرفیتم.

آن کسی که دوربین به دست به دنبال این زن راه افتاده بود که نکند که صحنه ای را از دست دهد، آن کسی که تصویر این زن را با تمام زنان یاسوج تطبیق داد تا هویت این زن و خانواده اش را مشخص کند، آن رسانه ای که موضوع را به یک سوژه ملی تبدیل کرد و خلاصه همه ما که اگر روان هایمان را واکاوی کنند کمتر از این زن اختلال روانی نداریم، قاتل زندگی یک انسان هستیم آن زن حق داشت که درمان شود و به اجتماع بازگردد او خشونتی علیه کسی انجام نداده بود که دستبند به دست راهی زندانش کنیم و پوست از کله اش بکنیم، اراذل و اوباش هم نبود تنها یک بیمار روانی بود که همه ما سعی کردیم از زندگی ساقطش کنیم.

در ماجرای مشاهده یک زن نیمه عریان در یاسوج، همه دیدیم که اخلاق سقوط کرده است اگر می گویید نه؛ چند نفر از ما با یک روانشناس تماس گرفت، آیا کسانی که دوربین به دست در حال شکار صحنه ها بودند به اورژانس اجتماعی زنگ زدند. قبول که روانشناس های ما از جامعه فاصله گرفتند و در کنج اتاق های دانشگاه ها خزیده اند، قبول که روانشناس های ما بیشتر در سیاست قلم می زنند در در وادی تخصصی شان قدم؛ درست که بهزیستی هنوز که هنوز است نتوانسته اورژانس اجتماعی اش را به مردم معرفی کند، اما خودمان کلاهمان را قاضی کنیم که حین عکسبرداری و فیلمبرداری و بازنشر اخبار اینچنینی در فضای شهر کوچکی مثل یاسوج چقدر به حق زندگی یک انسان فکر کردیم.

مای مردم، مای جامعه، مای رسانه، آبروریزی کردیم و نشان دادیم که دوربین به دست ایستاده ایم تا هم نوعمان را از زندگی ساقط کنیم ما برای چند ممبر بیشتر، برای چند بازدید بیشتر، برای چند فالوئر بیشتر تیشه به ریشه زندگی یک همنوع زدیم بیایید برای جبرانش اختلالات روانی مان را درمان کنیم و به درمان اختلالات کسانی که در صحنه های زجر کشیدن انسان ها دوربین به دست آماده اند، کمک کنیم وگرنه این سقوط اخلاق عاقبت خوبی نخواهد داشت.

پیمان فرامرزی- روزنامه نگار