فصلی نو-حمیده زعیمی
ن والقلم وما یسطرون
قلم قاصراست و عاجز است،زبان خاموش و ساکت,اینک سکوت کنید.
تا خدا نظری کند..
قلم را مدد,دست را توانایی بر قلم زدن دهد تا قادر به نوشتن انچه که میخواهد بنویسد. اینک مینگارم:
هرچه قلم قاصر است و عاجز است, توان نوشتن نیست اما چه می توان کرد؟
اینک بر نام تو اغاز میکنم روزت مبارک باد ای ازسلاله پاک دانش,ای از نسل دانایی-ای مهربان-فداکار.
ای سراج منیر-قسم به نام مقدست که نام انبیاست,قسم به ژرفای نگاهت
که درس مبارزه می اموزد.
ای مهربان اشنا در سپیده دم تاریخ علم و فرهنگ این مرز و بوم وقتی که امدی از لحظه های ظلمت و تاریکی طلوع دانش و پیروزی را دیدیم.
گویی بهار دانش هرگز نمی اید و باران دانش هرگز بر دل ما نمی بارد همه جا تاریک بود و سکوت.
ناگاه کسی ما را از تاریکی به سوی روشنایی از گمراهی و ظلمت به هدایت اورد.
محفل ما را روشن نمود-امدی و ما طلوع پیروزی را بر قله رفیع دانش شاهد بودیم.
لذا مقام والایت را ارج می نهیم و به پاس محبت ها و تلاش های طاقت فرسایت گلوی قلم را با تمام قدرت می فشارم تا واژه ها را به بازی گیرم شاید بتوانم گوشه ای از احساساتم را بیان کنم.
ای مهربان -به مانند خاطره شیرین یک شب بارانی هستی,مثل شعر,مثل رنگ های قشنگ, مثل غزل های حافظ و
سعدی, صادق-مثل نقطه اوج زندگی سرشار از ازادی و غرور هستی. تو خود منتهای خوبی هایی .
صداقت و مهربانی ات را به کدام واژه ربط دهم؟
…. واژه ای در خور شان تو نمی یابم نمی یابم جز
من علمنی حرفا و فقد سیرنی عبدا.
ای صبور. ای پاک -ای تجسم بخش حیات
روزت مبارک
با احترام فراوان حمیده زعیمی-ارشد شهرسازی مدرس دانشگاه فرهنگی
کاندیدای شورای شهر یاسوج
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد