فصلی نو- سجاد رضایی
مرکز استان توسعه نیافته ای همچون استان چهارفصل که پر از ظرفیت و استعداد است ولی متاسفانه در فرایند توسعه مطلوب و قابل قبول قرار نگرفته ، که این مهم از ابعاد مختلف قابل بررسی است
اولین مبحثی که میتوان با رویکرد عدم توسعه به این پروسه نگاه کرد بر میگردد به مدیران متجرب و ارشد این استان که از صندلی های ریاستی به عنوان نوعی چراغ روشن تبلیغاتی و رونمایی از هویت سیاسی و مطرح کردن خودشان استفاده میکنند که این خودنمایی کاذب بشدت اسیب زا خواهد بود
مدیران ارشد استانی اعم از جناح های چپ و راست، دولت را مسافرخانه می بینند نه خانه، زیرا نوع برخورد انسان ها با خانه خود به عنوان جایی که احساس مالکیت و تعلق نسبت به آن دارند با مسافرخانه که یک محل برای استراحت موقت است متفاوت است.
میزخدمت هم به زعم این مدیران محلی برای طی دوران مدیریتی خود است . بنابراین دیدگاه ، نسبت به استان در دوره مدیریت یک نگاه مسافرخانه ای است که میزخدمت خود را محلی برای طی دوران مدیریتی خود و محل موقت استراحت (مسافرخانه) می بینند. همچنان این موضوع باعث شده تا در مدیریت به توسعه استان یک نگاه تبلیغاتی و نمادین به وجود اید و این شیوه مدیریتی را فرصتی برای کسب رزومه و دکان های قدرت و شهرت فراهم کنند.
از ابعاد دیگر در حوزه توسعه شهری به جای اینکه شورای شهرها و شهرداران و مدیران اولویت ها را بشناسند و ایجاد زیرساخت های اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی را در اهدف خدمات شهر قرار دهند بلکه برنامه ها و هزینه ها صرف کار های نمادین و خارج از ضرورت ها می شود .
اگر چه خدمات شهری مهمترین وظیفه شهرداری هاست ولی شناخت ظرفیت های اجتماعی فرهنگی و اقتصادی و ایجاد محیط های مختلف برای درآمد پایدار و توسعه زیرساخت هایی مانند ارتقاء سیستم حمل ونقل عمومی، رفع ترافیک و توسعه متوازن که مهمترین عوامل توسعه شهری هستند در عمل زیرسایه کارهای نمادین مغفول مانده اند به عنوان مثال شهر یاسوج یکی از کوچکترین شهرهای کشور که مرکز استان می باشد ولی به واسطه بی تدبیری و عدم استفاده از نیروی های متخصص و متعهد و هسته دار در راس این امورات و خدمات شهری ، باعث بی نظمی ها در حوزه خدمات و ابزاری برای ضعف مدیریتی و عدم تدبیر صحیح واقع شده است .
مقوله دیگری که میتوان یکی از دلایل مهم این توسعه نیافتگی را بیان نمود بحث نادیده گرفتن توسعه روستایی و مهاجرت روستانشینان به حاشیه شهرها از جمله مناطق سرآبتاوه و مادوان را مثال زد که نما و زیرساخت های خدماتی در این دو منطقه خود تایید کننده عدم توسعه میباشد از یک طرف جمعیت فعال ،کم هزینه و مولد طبیعی را از دست داده ایم و از طرفی یک جمعیت مصرفی ،حاشیه نشین، بیکار و هزینه بر را تولید کرده ایم و این باعث شده تا دولت در استان هزینه های زیادی صرف این بخش های حاشیه نشین نماید ولی هیچ درآمدی از این مناطق نداشته باشد و بتدریج از نگاه راهبردی به طرف مرکز شهر کاسته و نگاه کلیشه ای به شهریاسوج می شود.
با توجه به مبحث های ذکر شده میتوان به نتیجه رسید
نفتی بودن استان در نتیجه گرایشات و نگرش های مردمی و حاکمیتی به این حوزه وکم رنگ شدن نقش روستا و روستایی در برنامه های توسعه و نبود هماهنگی میان دستگاه های متولی توسعه زیر بنایی از جمله وزارت کشور،بنیاد مسکن و همچنین نبود پیش بینی لازم در برنامه های توسعه استان و فراموش کردن ظرفیت های توسعه روستایی استان مانند گردشگری مناطق چهار فصل استان، پتانسیل های حوزه کشاورزی و دامداری و صنایع جانبی آن و
مدیریت ضعیف منابع آب و در نتیجه تخلیه روستاها از سکنه به دلیل کمبود منابع آب را میتوان از علت های این اسیب در حوزه شهر و اجتماع بیان نمود
به عنوان مثال میتوان یکی از بزرگترین دهستانهای شهرستان دنا را مثال زد دهستان شهیدپرور توتنده که سالیان متمادی مردم این روستا ازکمبود اب دچار مشقت و سختی هستند وباتوجه به شرایط موجود اهالی این دهستان پرجمعیت به سمت شهر در حال مهاجرت میباشند
جا دارد مسئولان بخاطر این مهاجرت ها و از بین رفتن پتانسیل های روستایی تدبیر و دستوری اتخاذ فرمایند تا بیش از این روستاها تبدیل به مناطق خشک و بیابان نشوند .
به امید روزهای بهتر و با توسعه و خوشحالی مردم ایران زمین
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد