یادداشت ارسالی _ به حال کهگیلویه باید خون گریست
فصلی نو - مطلبی را که در زیر می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین سایت است و انتشار آن بمعنی تایید نوشته نیست .
فصلی نو-امیر محبی فر
باید خون گریست که تالاب شادگان با آب مارون احیاء میشود و دشت کلاچو و چرام در حسرت قطره ای آب میسوزند ؛باید خون گریست که جسم و روان فرزندان شایسته این دیار در گرمای سوزان عسلویه برای لقمه ای نان نیست و نابود میشود و هزاران هکتار زمین مرغوب کشاورزی که با احداث سد کلات که میتوانست برای هزاران هزار جوان شغل پایدار ایجاد کند لم یزرع و خشک باقی مانده و دشت بهبهان و دشتهای خوزستان با آب مارون همیشه خروشان آبیاری میشوند؛باید خون گریست که جاده ای که قرار بود طبق نقشه های مهندسی از مسیری مناسب با مسافتی کوتاهتر و هزینه ای کمتر احداث شود در بدترین و خطرناک ترین مسیر ممکن و چندین برابر هزینه در حال احداث است که دارای صدها پیچ و نقطه حادثه خیز میباشد؛باید خون گریست که که کارخانه ای که هنوز با نام کهگیلویه در حال تولید است در تنگاری بویراحمد احداث شده و جوانان تحصیلکرده کهگیلویه بزرگ از مزایای اشتغال و درآمد زایی آن محروم شدند؛باید خون گریست که به جای توجه به توسعه زیر ساختهای اقتصادی و طرحهای عام المنفعه عمرانی جوانان مستعد و شایسته خود را به چند صباحی کار در استانهای دیگر و شرکت های خصوصی عادت دادیم تا غم غربت را نیز به دردهای آنها اضافه کنیم؛باید خون گریست که پتدوشیمی دهدشت را که ۱۲ سال پیش قرار بود هزار روزه تکمیل و به بهره برداری برسانیم تنها و تنها با فنسی نمادین در بهترین زمینهای کشاورزی منطقه در نقطه صفر به کما بردیم در صورتی که پتدوشیمی های همجوار ما که در یک زمان کلنگ زنی شدند در مرحله ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی قرار دارند؛باید خون گریست که نتوانستیم حتی یک متر جاده ارتباطی مناسب و مطابق استاندارد در حوزه انتخابیه خود احداث کنیم؛باید خون گریست که شهری را که روزگاری در زمره ی اولین ها بود به چنان حال و روزی رساندیم که قریب به یک سوم جمعیت آن کوچ کرده و فرار را بر قرار ترجیح دادند؛باید خون گریست که حوزه ای با ۲۴۰ هزار نفر جمعیت و پراکندگی و شرایط ویژه جغرافیایی تنها و تنها با یک بیمارستان کوچک به مردم خدمات میدهد؛باید خون گریست که شهری با قدمت و عظمت دهدشت از کمترین امکانات رفاهی و تفریحی برای خانواده ها و کودکانش برخوردار نیست؛باید خون گریست که جامعه ای را که قرنها در کنار یکدیگر برادرانه و در صلح و صفا زندگی مسالمت آمیز ی داشتند به سمت و سوی قوم گرایی و تعصبات طایفه ای سوق داده تا مردم و آرامش را مردم قربانی وسوسه های قدرت طلبانه خود کنیم و بذر نفاق و دو دستگی را در جامعه پرورش دهیم،باید خون گریست که….
اما به راستی مسبب این همه بدبختیها کیست؟
نخبگان،اساتید،علمای دین،ائمه جمعه،فرهنگیان،بازاریان،اصناف،کشاورزان،جوانان عزیز،دانشجویان به راستی مسبب این همه بدبختی و فلاکت کیست؟
فقط برای آینده فرزندانتان هم که شده برای پاسخ به این سوال کمی تامل کنید چرا را که برگشتن از راه خطا در هر نقطه ای که باشی عین صواب است.
بدون نظر! اولین نفر باشید