استاندار بومی فرصت یا تهدید!؟

فصلی نو – میلاد زمانی

دیر زمامی از ورود علی احمدی دومین استاندار منصوب دولت تدبیر و امید به استان کهگیلویه و بویراحمد نمی گذرد. اگر چه جلوس ناگهانی مرد ایلامی به کرسی استانداری کوه گیلویه و بویراحمد با واکنش و اعتراض فعالان ستاد حسن روحانی در استان همراه بود اما مدیریت مناسب فضای سیاسی و اتخاذ سیاست های منطقی به خوبی ابتکار عمل را در دستان احمدی قرار داد.  کارنامه عمومی به جای مانده از احمدی با عنایت به برخورداری از تجربه های مناسب درحوزه های اجرایی، آموزش و خصوصا در قوه مققنه برای مردم این استان قابل قبول است. جو حاکم بر این استان و فرهنگ عمومی معمولا شرایط سختی برای مقام ارشد اجرایی استان ایجاد میکند چراکه در اغلب اوقات مقاومت‌ زیادی از جانب بعضی در خصوص تجدید نظر در برخوردها و سیاست ها صورت می گیرد.تغیر آنچه که از آن به عنوان هنجار یاد می گردد و در واقع ناهنجاری است گاها موجب خسران و تاوان فراوانی برای مصلح آن می گردد. بخشیدن عطای استانداری به لقای آن توسط احمدی حداقل هزینه ای بود که ناگزیر به پرداخت آن بود. یقینا تغیر در نگرش و برخورد عالمانه با چالش ها،موانع و ناهنجاری های این استان میراث ماندگار احمدی ست. واضح است که این تغیر نگاه به واسطه تجربه احمدی در آموزش عالی ست . از محاسن انتصاب احمدی پرداختن به امور اجرایی این استان توسط یک چهره آکادمیک و دانشگاهی بود. تجربه این بکارگیری می تواند راهگشای انتصاب استانداران بعدی برای این استان باشد.
 با عنایت به وضعیت موجود مطالبه عمومی خصوصا از  نمایندگان  بکارگیری استاندار بومی از میان چهره های سلیم دانشگاهی با توان مناسب اجرایی است.

واضح است که مهمترین عامل عقب افتادگی این استان عدم توجه به نیروی انسانی کارآمد و متخصص و عدم استفاده بهینه از منابع خدادادی خصوصا در انرژی، گردشگری و صنعت به علت خلا نیروی انسانی خلاق، توانمند و متخصص است.
دارا بودن نگاه عالمانه اقتصادی و توسعه ای، برخورداری از توان اجرایی، التزام به اجرای قانون و صیانت از بیت المال، جوانگرایی و عدم‌ برخورداری از تفکر قومیتی و ایجاد مرزبندیهای سیاسی شاخصه هایی هستند که مطلوب پروسه شناسایی و بکارگیری یک استاندار بومی توانمند است و البته حداقل انتظار مردم از نمایندگان استان !