امیدوارم فرهاد رهبر، فرهاد تیشه به دست نباشد

فصلی نو -صادق افرایی
حساسیت ها در حوزه علوم و اجتماع عمومی و سیاسی در تمام سطوح دانشگاهی و تحصیلی خود را بیشتر معطوف به دانشگاه آزاد کرده است و در بدو تاسیس تا کنون تمام این حساسیت ها و پیچیدگی ها در رده های بالایی یعنی در همان حوزه های ریاست بیشتر خودنمایی میکند.این یعنی نشان از طرز برخورد یک تفکر بر تعمیم و احاطه فرهنگ رایج بر نظام دانشگاهی را می رساند و اینکه دانشگاه اصولا معدن و مخزن پر هزینه ای برای شریان های فرهنگی رایج در یک نظام به حساب بیاید کاملا درست میباشد اما زمانی میتواند پربار و توام با ثمر مامنی باشد که درون این فضای کسب علم معاشرت ها و نوع گفتمان ها سلیقه ای و اعمالی نباشد و تمامیت خواهی در مباحث اعتلای فرهنگ های سیاسی در قالب قانون اساسی به زعم رعایت حقوق تمام عقاید هایی که به رسمیت شناخته شده دراین سیستم نباید اساسا موجودیت داشته باشد.

و اینها ممکن است در نوع نگاه یک رئیس و مسوول دانشگاه به صورت سنتی و ریشه ای الزاما عملی شود و دانشگاه از یک محیط تعادل ،نشاط و مکانی که منشا انتخاب یک جریان فکری ست خروج و عدول کند و در یک عرصه مسیر یک راهه و بدون قدرت انتخاب و بدون بینش فکری در تنگ نای یک جریان قرار بگیرد که اصولا از آن به خفه قان سیاسی دانشگاهی یاد میکنند.

دانشجو که در کنار کسب علم میل به مشارکت های سیاسی و اجتماعی در کنار عموم ملت را بیشتر دارد رکن اساسی میداند که در این محیط یعنی دانشگاه یک کانون از نوع نگرش و سلیقه خود برای تحرک نگرش و جذب هم نوعان خود ضمن بهره گیری از به ثمره نشاندن مطالبات و آرمان های خود در جهت آینده ای مطلوب استفاده کند.دولت ها گاها نخست از دانشگاه و دانشجو به عنوان سرمایه ای اصیل و غنی نگاه ویژه ای دارند و اینکه فضا و بدنه دانشگاهی چگونه مسیر هایی را دنبال میکنند اول بستگی به شرایط احیای سیاسی دولت به حمایت نگرشی یک جریان فکری دارد یعنی اینکه دولت با کدام رویکرد جناحی وارد عمل میشود و دوم اینکه آیا دولت توانسته یا میتواند پاسخگوی بخشی از مطالبات برخاسته از این قشر موثر جامعه را داشته باشد.در دولت احمدی نژاد فرهاد دانشجو با سیاستی تک صدایی و نگاهی صرفا سلیقه ای پا به عرصه گذاشت و در آن زمان اقلیت ها در فراز و اکثریت در نشیب به سر میبردند و دانشگاه که محل شور و انگیزه های فکری همه سلایق بود به یک بحران جمود و خموده برآمد و تمام رسالت دانشجویی که همان تقویت فرهنگ های اصیل انقلاب و نشر فرهنگ های استقلال محوری و هم پای ملت در حفظ مطالبات و خواستار بحق بعنوان صدای رسای آنان(ملت) بود همگی بطور کامل در هم گسیخت و در اکثر دانشگاههای کشور هر تفکری که به نقد از دولت وقت برمیخواست به زمین زده میشد و محیط های سیاسی که در درون دانشگاه ریشه ای کهن تر داشتند مانند انجمن اسلامی و برخی دیگر از تشکل هایی که موازی دولت وقت نبودند به صورت آشکار با آنها به مخالفت بر خواستند و حتی کسانی که در این تشکل ها مشغول به کار بودند به شدت مورد محاکمه قرار گرفتند و دانشگاه به کلی از چرخه نشاط و تعالی و پویای و رقابت مشارکت اجتماعی عقب افتاده بود ولی با آمدن دولت تدبیر و امید این درخت تنومند دوباره بارور شد و ثمره هایش تشکیل و ترویج تشکل های سیاسی و فرهنگی بود و هر طیف از جناح های مختلف فکری که در چهارچوب نظام و انقلاب بودند در این محیط ایفای موجودیت نمودند و دانشگاه در رقابت سالم و استقلال سیاسی حیاط خود ادامه داد و در همین انتخابات های اخیر آرای دانشجویان سرنوشت کشور را به یک باره تغییر دادند و این نشان از اعتماد کامل و بستر سازی بر روی اقشار مختلف دانشجویان بوده و اعتماد به بدنه دانشجویی میتواند پل ارتباط خوبی را با نوع نگرشهای دولتمردان و جوانان دانشگاهی برقرار کند.اکنون که دانشگاه آزاد کشور دچار یک تحول سلیقه ای شده ست و دوباره فرهادی دیگر آمده که امیدوارم به مثابه فرهاد دانشجو دوباره فرهاد تیشه به دست نباشد و حیاطی تنگ نظر را به دانشگاه و دانشجو اعمال کند و در نگاه اول باید این حقوق را که دانشگاه محل بحث و گفتمان های فکری میباشد و خرد جمعی را بیشتر پذیرش دارند به رسمیت بشمارد و در برخوردها با مسائل نشریه،کرسی های آزاد اندیشی،تقویت انجمن های شعر و ادب و سیاسی منصفانه و متعادل رفتارنماید.در انگیزه های دانشجویی آنچه که خود را بیش از هرچیزی متوجه عموم میکند انرژی و پتانسیل این قشر از جامعه میباشد که همیشه یک حس پویایی و آرمان طلبی مطلوبی را دارد و احقاق این منویات زمانی به درجه حصول میرسد که دانشگاه در مسیر یک طرفه نباشد و توزیع عادلانه قدرت و ثروت در بین آحاد تشکل ها شرط اصلی میباشد.در زمان دکتر میرزاده به طور واضح و آشکار دانشگاه به منزلت واقعی خود تا حدودی راه یافت و دلیل آن تنها این بود که دولت تدبیر و امید مخالفت خود را صریحا با فضای ملتهب و خفه قان سیاسی در دانشگاه اعمال کرد و این میتواند نتیجه ای شفاف باشد که ارزش ها، عقاید و نوع نگارش ها هم در این میدان بهتر آماده بهره برداری شود.

?صادق افرایی گنجه.فعال سیاسی.عضو حزب توسعه