انتخابات و چالش منابع انسانی در استان کهگیلویه وبویراحمد

فصلی نو- غلامعلی رضاپور دانش آموخته دکتری مدیریت منابع انسانی

ابزارهایی مختلفی که جوامع مختلف را درمسیر توسعه قرار می دهند سرمایه های انسانی وسرمایه های مادی می باشد .جامعه ای موفق خواهد شد که بتواند این دو ابزار را در کنار هم بکار گرفته واز آن استفاده کند .
متخصصین منابع انسانی بر این باورند که سرمایه انسانی مقدم تر وبا اهمیت تر از سرمایه مادی در مسیر توسعه وبالندگی هر جامعه خواهد بود. . به نظر می رسد نقش نیروی انسانی کارامد در توسعه وعدم توسعه یافتگی استان کهگیلویه وبویراحمد را باید در درون نهادهای سیاسی واجتماعی وفرهنگی واقتصادی مورد توجه قرار داد .در عصر مدرن که مشارکت عمومی به شکلهای مختلف وجود دارد ودموکراسی در اذهان عمومی به عنوان میزانی از توسعه یافتگی جوامع تلقی می گردد ، نقش نهادهای سیاسی خصوصا انتخابات می تواند به عنوان شاخصی از میزان توجه به نیروهای انسانی مورد بررسی قرار گیرد .
در کشورهای توسعه نیافته به علت فقدان جامعه مدنی ونبود احزاب تشکل یافته ومنسجم رقابت ومنازعه های انتخاباتی را به توده جامعه منتقل می نمایند .این نظریه مطرح می گردد که اگر استان کهگیلویه وبویراحمد از سرمایه انسانی کارامد برخوردار بوده پس سهم توسعه یافتگی آن نسبت به سایر استانهای کشور چرا کمتر ویا به تعبیر بهتر اصلا قابل قیاس نمی باشد .
استان کهگیلویه وبویراحمد از توانایی سرمایه های انسانی به منظور تامین نیازهای اجتماعی وسیاسی مناسب جهت توسعه پایدار برخوردار است وباتوجه به تقدم اهمیت سرمایه انسانی بر سرمایه مادی باید به دنبال شاخص های نخست توسعه یعنی زیرساخت های جاده ای حمل ونقل ،میزان پایین بودن بیکاری ،سرانه آموزش و…. باشیم ولی متاسفانه باگذشت بیش از ۴۰ سال از نظام مقدس جمهوری اسلامی میزان بالای تصادفات ،افزایش بیکاری ،فقر فزاینده که هرروز رو به افزایش است ، بیکاری ، عدم اشتغال نیروهای کار تحصیل کرده ، سرانه پائین بودجه بهداشتی ،درمانی،آموزشی وورزشی در استان ، عدم بهره مندی از مدیریت علمی وتوانمند نیروهای انسانی کارامد ، فاصله طبقاتی میان مردم ومسئولین ، بحران هویتی جوانان امروزی ، عدم توانایی وبکارگیری پتانسیل های موجود در استان به دلیل سو مدیریت ،تبعیض وبی عدالتی ،انحصار طلبی خانوادگی مدیران وتصمیم گیرندگان و……… را از سایر استانها استثنا کرده وهرروز شاهد افزایش منفی شاخص های ذکر شده ونارضایتی های عمومی در استان می باشیم .
حال سوال اینجا مطرح می گردد که مسئولیت سنگین نمایندگی مجلس چه منافع شخصی خواهد داشت که کسانی که خود را آزموده اند دوباره به میدان انتخابات آمده اند یقینا اگر به دنبال تکمیل هویت خویش می باشند در دوره های قبل به این مهم رسیده اند ، ولی اگر برای ادامه خدمت آمده اند ابتدا باید پاسخگوی ویزگی های عدم توسعه یافتگی استان کهگیلویه وبویراحمد باشند.
امروزه نیروی انسانی اینده استان کهگیلویه وبویراحمد را فرزندان کوچکی تشکیل می دهند که طبق تحقیقات وزارت بهداشت ودر مان از نا امنی غذایی رنج می برند ونیاز به حمایت ویژه غذایی دارند ودر انها شیوع سوء تغذیه کودکان بالاتر از دیگر استانها می باشد .که متاسفانه هیچ نهادی متوجه این زنگ خط نمی باشد .
نتیجه گیری
در حقیقت برای قرار گرفتن در مسیر توسعه وبرون رفت از وضعیت فعلی وبرای قرار گرفتن در برابر محیط پررقابت ومتغییر امروزی ،شاید تنها راه باقی مانده برای استان کهگیلویه وبویراحمد در سازمانها ونهادهای مختلف به کار گیری نیروهای انسانی کارامد وشایسته بدون نگاه قومی وقبیله ای می باشد که دارای تفکر خلاقانه ونواور بوده وبا به کارگیری این تفکر زمینه ای برای ایجاد سازمانهای نوآورکارافرین وپاسخی به تغییرات شدید ومحیطی جامعه فراهم سازد .
بدون شک اگر در تفکرات مدیران ،تصمیم گیرندگان توسعه وپیشرفت استان کهگیلویه وبویراحمد مد نظر باشد باید بدون توجه به تفکرات قومی وقبیله ای وسهم خواهی های خانوادگی که به عنوان سمی در لایه های ادارات وسازمانهای استان رخنه کرده است باید در جستجوی نیروهای انسانی کارامد ومتخصص جهت تغییر وضعیت فعلی تلاش نمود .

غلامعلی رضاپور
دانش آموخته دکتری مدیریت منابع انسانی