به قلم میثم نادری -سیزده بِدری برای طبیعت

بسم الله الرحمن الرحیم – سیزده بِدری برای طبیعت

فصل جنوب – میثم نادری

سیزده بِدر برای هیچ یک از ما ایرانی ها نا آشنا نیست ، فرق نمی کند در کجای این گیتی قرار داریم و زندگی می کنیم مهم آن است که پایبند به آیین ها و رسم رسومات این کُهن سرزمین باشیم و هر مناسبتی وابستگیست که ما از تاریخ دیرینِ خود داریم و سیزدهمین روز از بهار را باید به دِل طبیعت بِزنیم و از این زیبایی و خِلقت خداوند در کنار خانواده با لبخند لحظاتی را به خوشی سپری کنیم .

ولی با توجه به عرایض مسئولان بهداشتی درمانی و بقیه نهادها مبنی بر شیوع دوباره اپیدمی کرونا در شهرستان بویراحمد و منع رفت آمدها در فردا که می بایست سلامتی را ارجح ترین مسئله زندگی بالاخص در این روزهای کرونایی دانست ، ولی اگر شما عزیزان تصمیم ی برای تفریح و سپری کردن اوقات در روز سیزده بِدر در طبیعت داشتید ، مهم است که در حفظ و نگهداری از سرمایه این استان کوشا باشیم و بدانیم که حراست از جنگل و مرتع تکلیف همگانی ماست و با توجه به این اصل که سالهای سال مورد بی مِهری و کم لطفی قرار گرفت و بخش اعظمی از این سرمایه ملی را از دست دادیم و تنها دارایی این استان مورد تاراج سود جویان قرار گرفت ، کمی مسئولانه به فکر آیندگان باشیم .

شهروندان فهیم و نجیب شهر یاسوج بیاییم فرهنگ مواظبت از طبیعت را از خانه و خانواده آغاز کنیم و برای گسترش این فرهنگ با داشتن پِلاستیک زباله و نایلون از انحطاط این سرمایه جلوگیری کنیم و با آتش نزدن طبیعت نگذاریم که آیندگان ما را مورد نکوهش قرار دهند و از تنها دارایی تاریخی خود چیزی برای نسل های بعد نباشد .

در همین ارتباط بخوانید :

سیزده‌بدر؛ بهانه‌ای برای پاسداشت از طبیعت

بلوط تنها یک درخت نیست ، بلوط بخشی از فرهنگ ، تمدن و هویت ماست ، بلوط را نمی شود یک چوب نامید ، بلوط درخت حماسه ساز این خطه از ایران است ، بلوط سرمایه ایست به ارزش قرن ها افتخار و سربلندی از فقر و تهی دستی این مردم تا نامیدن این شهر به آوازه یِ پایخت طبیعت ایران ، بلوط را تنها نگذاریم که همه ما در برابر این دارایی ملی مسئولیم .

اگر چه همه‌ ی ما مسافرت های چه کاری ، چه گردشی و … به دیگر استان های کشور داشته ایم و با جغرافیا ، فرهنگ و خطه ای دیگر از ایران عزیز آشنا شده ایم و دیده ایم که چقدر در بیشتر استان های کشور از داشتن چنین طبیعت‌ پر رنگ و نگاری محرومند می بینیم که چقدر از وجود هوای آلوده نالانند و می فهمیم که کهگیلویه و بویراحمد یک سرمایه ایست برای این مملکت که در رده استان های است که زیست بومش در جهان نمود است و برای یک کشور با چنین شرایط اقلیمی یک دارایی است .

حال با چنین دارایی که بیشتر استان های کشور از داشتنش بی بهره اند و به ناچار به این استان بالاخص شهر یاسوج مهاجرت می کنند و همه ما شاهدیم که سالانه چند هزار گردشگر و مهاجر به این‌ منطقه می آیند نباید خود به این ارزش بیفزایم و مُفت آن را از دست ندهیم ؟

فردا و فرداها را با فرهنگ حفظ طبیعت و کوشیدن در راه نگهداری از طبیعت با صیانت از اصل تاریخ ساز یعنی بلوط به همگان بیآموزیم که داشتن این سرمایه ملی بزرگترین دارایی ماست .

دکتر میثم نادری