تشییع باشکوه پیکر سید عبدالرضا محمودی کتابدار درب کلات دشمن زیاری

مرگش هم مثل زندگی اش ساده و بی ریا بود، همه آمده بودند و مردم بی خیال کرونا، بی خیال سرما و وزش باد بی امان؛ دیروز غم بزرگی روستای درب کلات را در بر گرفته بود، سکوت درب آهنی کتابخانه اش و کودکانی مغموم که دیگر آقای مهربان و دوست داشتنی کتابدار را نخواهند دید.

تا همین هفته پیش بود که کتابخانه عمومی امامزاده محمود(ع) سرشار از شور و هیاهو بود، سید عبدالرضا همیشه چیزی برای عرضه داشت. معرفی کتاب، قصه گویی، نقاشی، شاهنامه خوانی، روح و روان کودکان روستا را سیراب کرده بود. عشقش به امام حسین(ع) مثال زدنی شده بود در روستا. جوانی تعریف می کرد که گاهی که در تعزیه نقش شمر را می گرفت تازیانه بر پیکر امام محبوبش را می نواخت با گریه و ناله اش همراه می شد و تازیانه را چه آرام می نواخت.

سید عبدالرضا محبوب روستا بود، محبوب خانواده و محبوب همکاران کتابدار بود. روحانی روستا می گفت که در عین نداری و تهیدستی خیر و نیکوکار بود، جوانانی را که از بد روزگار گرفتار افیون و مواد مخدر شده بود را با هزینه شخصی خودش به کمپ ترک اعتیاد می برد.

به همه کمک می کرد، خادم امامزاده بود و اول ماه محرم همه کاره مسجد و تکیه و عزاداری بود.

در روزی که سرور و مولایش دیده به جهان گشود، سید عبدالرضا محمودی در خاک آرام گرفت … اگر چه مرگ پایان کبوتر نیست.