تنها یک راه برای توسعه مانده است/ استاندار باید جور مدیرانش را بکشد

فصلی نو – لطف الله کریمی

در اخبار شنیدم که استاندار کهگیلویه و بویراحمد به جای برگزاری کارگروه رفع موانع تولید در استانداری، مدیران بهانه گیر و غرزن استان را به سرکشی از واحدهای تولیدی و احیانا برداشتن موانع تولید از پیش روی تولیدکنندگان؛ برد. خبری بس خوشحال کننده و امیدبخش برای آینده صنعتی استانی که هیچگاه نخواستند یا نتوانستند آن را با استفاده از صنعت توسعه دهند.

این وضعیت فجیع در بیکاری و تکان نخوردن آمارهای اشتغال محصول سالها معارضات اجتماعی و مدیرانی است که آمارسازی شان بسیار بیشتر از آمارگیری شان کار می کرد و در نهایت این شد که امروز هستیم.

از ابتدای دولت تدبیر و امید مدیران کهگیلویه و بویراحمد، صدها و هزاران واحد را روی کاغذ از رکود خارج کرده بودند اما تنها پس از آمدن احمدی بود که متوجه می شویم نه تنها از رکود خارج نشده اند که شهرک های ما به قبرستان واحدهای تولیدی و صنعتی نیز تبدیل شده و حالا چیزی شبیه معجزه لازم است تا از این قبرستان های متروکه، گلستان صنعت ساخته شود.

علی محمد احمدی، به عنوان استاندار کهگیلویه و بویراحمد که از همان ابتدا قول داده بود که بحث اشتغال را شخصا مدیریت کند به عنوان یک اقتصاد دان به خوبی می داند که نجات اشتغال در این استان منوط به جبران دهه ها کم کاری در حوزه صنعت و سالها ممانعت از شکل گیری هر نوع سرمایه گذاری در این استان است. نجات واحدهای تولیدی راکد و جذب سرمایه گذاری های جدید، تنها راهکارهایی است که می تواند اشتغال این استان را متحول کند وگرنه طرح هایی چون اشتغال های زودبازده، وام های اشتغال و اشتغال های خانگی اگر دوای درد بیکاری بود که در همان زمان احمدی نژاد که اوج اینگونه برنامه ها بود، موثر واقع می شد و امروز نباید یک بیکار هم در این استان وجود داشت.

استاندار کهگیلویه و بویراحمد چند طرح بزرگ صنعتی و سرمایه گذاری را در دستور کار قرار داده است تا با خروج از رکود آنها و یا احداث و کلنگ زنی برخی دیگر، ماجرای بیکاری و اشتغال در این استان در یک حالت منطقی و در یک منطق اقتصادی جای گیرد. نشانه های این سیاست استاندار را در تلاش برای راه اندازی کارخانه قند، سرمایه گذاری نفت، پتروشیمی بویراحمد، پتروشیمی گچساران و بخشی از معادن استان می بینیم.

احمدی حالا به دنبال واحدهای راکد افتاده و و جمله کلیدی اش به مدیرعامل کوه گل این بود که «دولت می تواند چه کمکی به شما بکند». او می خواهد کمک های دولتی را گسیل کند تا واحدهای راکد را به راه بیاندازد. واحدهای راکدی که رکود بسیاری از آنها نتیجه مستقیم کم کاری مدیران استانی است که حالا استاندار باید جور آنها را هم بکشد.