جریان انحرافی دانشگاه یاسوج را به کدام سو می برد؟روزگار غریب

فصلی نو-هوشنگ بختیاری
.:
با برکناری ارژنگ تمام نگاهها معطوف به برگشتن آزادی،آرامش و اصلاحات به دانشگاه بود.در ادامه با انتصاب و کنار رفتن زود هنگام رمضانی، مرد کارهای بزرگ و روزهای سخت،نه تنهارشته اصلاحات تداوم نیافت بلکه بار دیگر دانشگاه اسیر خودکامگی تمامیت خواهان شد.
احوال ناخوش دانشگاه یاسوج در دو سال اخیر شاهد وقایعی مانند عبور از جریان اصلاح طلبی،عبور از رمضانی، بی اعتنایی به انتظارات مجمع نمایندگان، عبور از زارعی، عبور از سیاست هاوآرمان های اصیل انقلاب و خطوط قرمز نظام بوده وهست.
شاید تصور چنین اتفاقاتی در دانشگاه برای محمود رحیمی حتی لحظه ای هم امکان پذیر نباشد اما این حقیقت تلخ نتیجه بی تجربگی و حاشیه سازی وی و از سوی دیگر اعتماد بی حدوحصر وی به گروهی است که با عقده گشایی، خودکامگی، منفعت طلبی و نیات شوم، پروژه ای را آغاز کرده اند که عاقبتی نامعلوم و البته ناخوشایند دارد و دانشگاه یاسوج و مدیریت کنونی آن را به پرحاشیه ترین دانشگاه کشور تبدیل کرده. گروهی که علی الظاهر در سنگر نماینده بویراحمد امادر عمل مقابل وی ایستاده اند، اگرچه با رو شدن دستشان به حاشیه نگاه نماینده رانده شده اند.پروژه شاخ به شاخ کردن نماینده و رییس دانشگاه و ایجاد تقابل بین این دو تا حدودی موفق بوده چنانکه از رحیمی به استخوان درون گلوی زارعی یاد میشود و کافی است دست پدرانه زارعی برای لحظه ای از سر وی برداشته شود!اهداف عمده این پروژه شوم؛ تأمین منافع مالی وحذف هردو شخص(رییس دانشگاه و نماینده) به عنوان گزینه های احتمالی انتخابات آتی مجلس در راستای مطرح کردن (باقری) عضو سابق شورای شهر یاسوج به عنوان گزینه انتخابات مجلس آینده است.از سوی دیگر قرار دادن رییس دانشگاه روبروی تاجگردون جهت وادار کردن زارعی به اتخاذ سیاست های تهاجمی علیه تاجگردون و حمایت از مدیریت دانشگاه یاسوج به عنوان پایگاه استراتژیک خود از دیگر حربه های این جریان انحرافی برای تضعیف بی سر و صدای طرفین توسط هم ونهایتأوقت کشی و ادامه دادن یک بازی بی برنده است. اما نقش کلیدی و خاموش دکتر مهرداد باقری در انتصاب رییس دانشگاه شاید از اذهان عمومی دور مانده باشد اما درذهن این جریان خودسر بسیار موثر واقع شده.گرچه وقار و متانت باقری مثل همیشه وی را ساکت وبی توقع نشان میدهد اما بی اعتنایی و دور ماندن رحیمی از باقری قابل قبول نبوده و ظاهرأ سناریوی تقابل با باقری نیز با موفقیت همراه بوده. مخفی کردن و کوچک نمایی اقدامات عمرانی رییس دانشگاه،ایجاد تقابل میان رییس دانشگاه و نهاد های مستقر در دانشگاه،سنگین کردن جو دانشگاه،ترور شخصیتی،هوچی گری،حذف نیروهای مستقل و ارزشی به هر قیمتی از پروژه های دیگر این گروه است.شاید عزل علی ایلان کشکولی از معاونت اداری و مالی، سعید عزیزپور از حراست و سید ضیاالدین رضاتوفیقی از دایره مشاوران مهمترین مانور گروه یاد شده در دانشگاه بوده باشد.افراد خوشنامی که ضمن مقبولیت عمومی تلاش وافری درجهت پیروزی زارع در انتخابات داشتند.دیگر دلیل عزل این دو شخص پاک کردن تمام ردپاهای به جامانده از شاپور رمضانی بود.نشانه های دشمنی این گروه با رمضانی بسیار زیاد است والبته برای شخص رمضانی یقین. رییس سابق خود بیشتر از هرکسی بر سنگ اندازی هاو شانتاژهای این گروه در فضای خبری،رسانه ها و..مطلع است.انزوای شوفرسابق اتوبوس دانشگاه و مدیرافراطی امروز دانشگاه از سیاست های ستودنی رمضانی است.هزینه کردن از اعتبار ریاست دانشگاه وتخریب وجهه عمومی این شخص در فضای درون و بیرون دانشگاه توسط گروه یادشده نگرانی های عمیقی ایجادکرده. موضوعی که مشابه آن تا آخرین لحظات گریبانگیر رییس اصولگرای دانشگاه(دکتر ارژنگ)بود.که بازهم بی اعتنایی رییس دانشگاه به این موضوع بر دامنه نگرانی ها می افزاید.

اضلاع مثلث جریان انحرافی یادشده در امورعمومی، دبیرخانه هییت امنا و دفتر فنی دانشگاه به هم متصل میشوند. چنین جایگاههایی ابزار مهم و فراوانی جهت نیل این گروه به اهدافش فراهم کرده است.اخراج چندین کارگر بخت برگشته و بعضأ دارای تخلفات جزیی سبب ورود و پادرمیانی سید باقر موسوی و حاج زارعی به این مناقشه و نهایتأ بی اعتنایی به منویات سیداصلاحات ونماینده بویراحمد گردید .
تصمیمی که نه از تصمیمات باب میل رحیمی بلکه نمونه دیگری از غرض ورزی ها و اهداف یادشده این مثلث شوم است که پس از طراحی آقایان
(ا ی)و(م ر) توسط(م ا) اجرا و بدنامی آن به حساب رییس دانشگاه واریز شد.توسل کارگران اخراجی به آیت الله ملک حسینی و سازمان بازرسی هم چاره ساز نشد.
یکی دیگر از حواشی طرح شده توسط گروه مذکور بزرگنمایی اختلاف میان رحیمی و تاجگردون و دامن زدن به آن است.
موضوع مورد اختلاف، استقلال دانشکده های نفت گچساران و صنعت و معدن چرام تحت عنوان مجتمع آموزش عالی گچساران است که رفع موانع موجود بر سرراه آن مستلزم گذشت زمان است و رحیمی نه تنها با آن مخالفت نمی کند بلکه از آن نیز به دلایلی از جمله سبک تر شدن بار دانشگاه استقبال می کند.
اقدام حساسیت برانگیز دیگر برکناری بی مقدمه ودیکته شده رضوانی مدیردانشجویی وتنهامدیر منتصب به تاجگردون بود.نمود یک سمفونی ناموزون وگوشخراش باسه رهبر ویک نوازنده ناشی!
جریان مذکوراز دیگرسو،بافرافکنی و گاهأ ارعاب چنین وانمود می کنند که از تشکیلات سیاسی حاکم و مدیریت وقت دانشگاه دارای نقطه ضعف بوده و مدیر کنونی قادر به برکناری آنها نمی باشد و در واقع خوف و رجا عامل تداوم بخش دیگری از سیاست های این گروه است.
آنچه که برتزلزل و التهاب جو درونی دانشگاه می افزاید باور مجموعه دانشگاه به تصمیم گیری های عجولا رحیمی بر اساس شنیده های بی پایه و اساس و به دور از مشاهدات و مستندات است.