جناب استاندار، با تشدید نگاه قومیتی بر شایسته سالاری و مصالح عام مردم، بدعتی نامبارک از خود به یادگار گذاشتید

فصلی نو-حمید طاهری بویراحمدی/

جنای آقای دکتر خادمی استاندار محترم!

مدیران اغلب خندان می آیند و نگران می روند. جنابعالی هم خندان آمدید اما از قرار معلوم برای رفتن هیچ گونه نگرانی نخواهید داشت، چون هم پروازی هستید و هم رضایت مسئولین بالاتر را جلب کرده اید!.به همین خاطر خدای جهان را جهان تنگ نیست و نماند ناز شیرین بی خریدار، اگر خسرو نباشد، کوهکن هست.

ماه های اول تقریباً با شعارهای راضی کننده، بسیار با انرژی و توانمند ظاهر شدید اما مانند دونده‌های ماراتن چند ماهی بیش نگذشته بود که بی تفاوتی خود را نشان دادید و اوقات را به روزمرگی و دفع الوقت گذراندید ضمن اینکه از مدیران ضعیفی که اوج بی لیاقتی را از خود نشان دادند، حمایت کردید. برای افراد بومی، مدیریت در هر رده ای، کاری سخت و طاقت فرساست اما فامیل های نزدیک فرصت خدمت به آدم نمی دهند تا چه رسد به فامیل های دورتر و آشنایان دور و نزدیک… برجستگی ها و توانمندی های شما با مشکلاتی که یک مدیر بومی دارد بر کسی پوشیده نیست. مدیران بومی متأسفانه چنان در محاصره فامیل های نزدیک قرار می گیرند که دست ضعیف دیگران از دامن کبریایی آن ها کوتاه است و متهم به بی کفایتی در حوزه سیاسی می شوند همچنان که آنجناب متهم به ساداتیسم شدید.

حضرتعالی در این مدت نشان دادید که از هوش و استعداد بالایی برخوردارید. روابط عمومی تان هم قوی است ولی متاسفانه در موارد زیادی استحکام و اقتدار لازم را از خود نشان ندادید. جاهایی کوتاه آمدید که نباید می آمدید، جاهایی مقاومت نشان دادید که هم ضرورتی نداشت. از مدیران ضعیفی که حتی همسویی سیاسی با شما نداشتند حمایت جدی کردید و این تصور را به وجود آورد که معامله ای در کار بوده است اما جدای از همه این مسائل، استانداران گذشته هر کدام اثرات و خاطراتی از خود به جای گذاشتند. یکی آبشار را درست کرد. یکی پارکی را در گچساران به نام خود نامگذاری کرد، دیگری تپه ای را خراب کرد و شما با تشدید نگاه قومیتی بر شایسته سالاری و مصالح عام مردم، بدعتی نامبارک از خود به یادگار گذاشتید!

 از منایع غیر رسمی شنیدیم که اسماعیل دوستی استاندار محبوب و اصلاح طلب قبل استان درخواست و دعوت شده است که سکان و کرسی نماینده عالی دولت در استان را به عهده بگیرد اما ایشان خوش خدمتی به مردم استان را از دوران طلایی خود در استان برشمرده و با توجه به عمق و وسعت فضای کارهای ناتمام اعلام نمودند که این مسئولیت به افراد متخصص و جوان تر که منطبق با مقتضیات استان چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد با بافت قومی و قبیله ای باشد واگذار شود. شما جوانی و تخصص را داشتید، اما از این پتانسیل های حقیقی و حقوقی نتوانستید بهره‌ای برسانید تا از اندیشه نو به نسل نو کمکی نمایید و گلی به سر این مردم بزنید.

از خدمات تاثیر گذار شهردار اسبق شهر یاسوج که مجسمه سردار ایرانی لر تبار( آریو برزن ) را  به عنوان نماد مقاومت در میدان ورودی شهر توریستی یاسوج احداث نمودند و می توانستید همانند آن مجسمه و تمثال رئیس علی دلواری در بندر دلوار و امام قلی خان در جزیره تجاری توریستی قشم هرمزگان خودنمایی و از مبارزات تاریخی آن قبایل افتخار می آفریدید و هویت قوم لر را جلا و برجسته می نمودید. هر چند که امروزه تمثال هزاران شهید خود مفهم این موضوع است.

به دلیل محرومیت شهرداری از اعتبارات مکفی حوزه های عمرانی، شهر یاسوج به عنوان پیشانی استان توسعه قابل انتظاری نداشته است در حالیکه که می توانست برای گردشگران فصلی چشم نواز و خیره کننده باشد و صحنه های مشمئز کننده مبلمان شهری، گردشگران و حتی مردم بومی را رنج ندهد.

حضرتعالی نتوانسته اید این استان را در شآن و منزلت تاریخ بسازید و نه قادر به جمع آوری ثواب گونه ی آن شوید توصیه می کنم در فرصت باقی مانده فکری به حال این میدان در دید و آن تقاطع هفت سین کنارش که اسمش ریشه در سنت های ایرانی و اسلامی دارد، بنماید.

از همه مهم تر، تنها ورودی و خروجی مرکز استان یک پل بوده که زمان احداث آن بیش از ۶۰ سال می باشد، بسیار قدیمی و فرسوده است و خطر ریزش پل جان مردم بومی و مسافران را تهدید می کند در حالیکه در استان‌های همسایه از جمله خوزستان با شرایطی مشابه روی رودخانه کارون حداقل ۱۰ پل وجود دارد و استان اصفهان بر روی زاینده رود خشک شده بیش از ۲۰ پل احداث شده است. آیا این نشانه بی تدبیری مدیران استان نیست که با وجود داشتن پتانسیل تامین ۲۰ درصد بودجه کل کشور از این استان علیرغم وصول بودجه ۳ در هزار فروش و استحصال نفت به فکر آبادانی شهر یاسوج نمی باشند؟  حضرتعالی با آن شرایط ویژه که داشتید و از نظر حساسیت های قومی ، فکری، سیاسی و موقعیت های منحصر به فرد برایتان فراهم بوده و هست چه یادگاری از خود بجا گذاشته اید یا خواهید گذاشت؟