« جیبِ خسته ی “زندفر” های بخش خصوصی و دست خستگی ناپذیرِ ریش سفیدان دولتی»

فصلی نو – علی غزنوی

خدا رحمت کند پدر بزرگم را؛ریش سفید آبادی بود و در روابطش حساب و کتابی داشت.مردم آبادی گاهاً کدخدا های خوب هم داشتند و سازماندهی روابط اقتصادی واجتماعی شان اکثرا صمیمی بود …
واحدهای اقتصادی کوچک اما خودکفا و دست همه در کار بود….
تا اینکه بوی نفت به روستای پدر بزرگ ها رسید و یک دولتِ نوساز با تکیه بر پول نفت آمد تا واحد های اجتماعی و اقتصادی سنتی را به هم بزند و همگان را در واحدی کلان به نام دولت ملت سازمان دهد … امکانات کم کم می آمد و واحد های سازمان یافته ی آبادی فرومی پاشید. رفاه لنگان لنگان می رسید و دست های در دستِ دیروز ، از تولید تهی و به مصرف عادت می کرد… برخی از اهالیِ آبادی مجبور بودند برای آنکه پول مصرفشان درآید به شهر مهاجرت کنند و در حوالی صنعت جدید مشغول به کار شوند…. در سیاستگذاری های سطح کلان، نبرد های “عدالت و آزادی” بین دولتمردان، درحین فرایند نوسازی جریان داشت . ضمن شکل گیری سرمایه داری، دولتی ایال وار روی دست پهلوی ماند و او هم مجبور شد عرصه های بیشتری را به سرمایه داران بخش خصوصی واگذار کند تا اقتصادش رونق گیرد .در هنگامه ی رونق اقتصادی به برکت نفت خیال پهلوی از ماندن راحت بود،،، اما انقلاب شد.!!! انقلابی که بیش از هر چیز حاصل عدم توازن در توسعه ی اقتصادی و فرهنگی کشور بود … دولت انقلابی که یکی از شعارهایش استقلال کشور و آزادی مستضعفین از بند سرمایه داری بود با ادعای عدالت مجددا ایال وار گشت. جمهوری اسلامی در ادامه علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با مسائل داخلی به دلیل نوعِ سیاست های بین المللی اش، دشمنان خارجیِ بسیاری را با کوله باری از تحریم علیه خود برانگیخت. آن دولت وابسته به نفت دیروز، اکنون بیش از همیشه به مصیبت دچار است، چرا که با بی سابقه ترین تحریم های بین المللی روبه روست. این یعنی به ضرب زور و با دست خالی از فروش نفت، حالاتنها راه تنفسی که برای مردم مانده است رونق تولید داخلی با سازماندهی مناسب ظرفیت های وطن است(یکی از سیاست های مناسب این دولت عظیم در برهه ی حساس کنونی واگذاریِ (نه رهاسازی!!!! ) بخش هایی از امورات به بخش خصوصی است ) . به هر حال، حالا نوادگان پدر بزرگ های آبادی هامان در ساختار های کهنه و پرعیبِ دولتی و خصوصی مشغولند؛عده ی زیادی از غنیمتِ خصوصی سازی های افسار گسیخته در دولتِ بی پول، به نفع خود سود می جویند تا در بازار به دلالی بپردازند و عده ی اندکی هم به نفع تولید از فرصت های خصوصی سازی استفاده می کنند. ما مانده ایم و این اقتصاد رانتی، و دولتی پر دخالت که منطق بازار را به هم ریخته است و به شدت تولید تورم می‌کند … استانِ دیر استانِ کهگیلویه و بویراحمد در عین آسیب دیدن از تورم سراسری کشور، به دلایل تاریخی و نیز  سوء مدیریت های استانی ، به رکود اقتصادی هم دچار است؛گواه بر این مدعا رتبه سوم استان در نرخ  بیکاری کشور است. در عین خواب آلودگی های تولید و بی نشاطی های اجتماعی و فرهنگی شهر و دیارمان، بنظر می رسد شرکت نمایشگاه های استان با مدیریت مهندس “بابک درست” عملکرد رضایت بخشی داشته است. شرکتی که چرخ مدیریتش در سطوح مختلف با همت جوانان متخصص خودمان می چرخد و دارای برکاتی است؛ ایجاد شبکه ی روابط تولیدکنندگانی از سراسر کشور با آثار اجتماعی وفرهنگی بسیار،افزایش اشتغال برای خاصه بانوانِ جویای کار در غرفه های متناسب (همچون صنایع دستی)، دید و بازدیدهای خانوادگی و فضای فرهنگی پرشور و نشاط در زمان اجرا، زمینه ی مناسب هتل‌داری و رونق کسب و کارهای مربوطه در بازارهای شهری و غیره وغیره ….. این مدیران با انگیزه و جوان بنا بر انسجام ضعیفی که با ساختار رانتیِ برخی سازمان های دولتی داشته اند و زیر بار کاسب کاری آنان در لوای خصوصی سازی نرفته اند، به مشکلات بسیاری دچار گشته اند…… جناب آقای زندفر از جمله مدیران اجرایی و فعالان و اسپانسر های اقتصادی بسیاری از نمایشگاه های موفق استانی و کشوری است که با این شرکت نیز همکاری دارد و با وجود مشکلات فراوان و دست انداز های اداری، در همین روزهای اخیر کیفیت بالایی از خود، به عنوان مجری نمایشگاه به ثبت رساند(جشنواره‌ی عشایر، نمایشگاه مبلمان، نمایشگاه صنعت ساختمان،نمایشگاه گل وگیاه و… ) . گلایه ها و قدر دانی های توأمان ایشان و سایر عوامل مدیریتی و اجرایی از برخی مسئولان استان، برای هر فعال اجتماعی و اقتصادی جای بسی تامل دارد. اینکه؛ چرا در این شرایط، برخی مسئولینِ نهاد انقلابیِ مصلی و سازمانِ دولتیِ شهرداری، دست از کاسبکاریِ خودسرانه برنمی دارند و درخواست های غیر متعارف دارند؟؟؟
چرا نمونه ی موفقِ تعامل میراث فرهنگی (دولتی) و شرکت نمایشگاه‌ها(خصوصی) در “جشنواره ی عشایر” که شور و نشاطی به شهر ارزانی داشته بود سرلوحه ی بقیه ی سازمان های دولتی قرار نمی گیرد؟؟؟ چرا از کسی که راه  موفقیت در دیگر استان ها را هم بلد است ٱرشِ بی حساب و کتاب می گیرند تا هم کیفیت خدمات مجموعه ی پرتلاشِ شرکت نمایشگاه ها را پایین بیاورند و هم فعالان اجرایی اش را فراری دهند؟؟؟
_چرا از کسانی همچون ، دکتر گوهرگانی (معاون اقتصادی استاندار) ، مهندس سهمگین (مدیرکل دفتر امور اقتصادی استاندار) ، دکتر کناری( فرماندار شهرستان بویراحمد) ، مهندس اکبری( معاون شورای شهر یاسوج) و سردار خرمدل (فرمانده سپاه استان)، فارغ از شأن سیاسی و سازمانی شان ، برای موفقیت های اجرایی این رویداد نشاط بخش در استان به نیکی یاد می شود و از کسانی دیگر همچون(… ) نه؟؟؟
پس نمی دانیم ایراد اصلی را از افراد بگیریم یا ساختار های موجود، اما
بنظر می‌رسد ابتدا باید از تقصیرِ کنشگرانِ(افراد)حاضر در سازمان ها تا حدی دست بکشیم و به فکر اصلاح ساختارهای کهنه و فاسد کشور و خاصه استان باشیم که به جای رونق ، رکود رقم می زنند.
سپس از آن جایی که جلوه گریِ چند برابریِ گرسنگیِ یک دولت کلان، برای برخی سازمان های استان کهگیلویه وبویر احمد پررنگ تر از آب در می آید، نیاز به موشکافی لایه های پنهان این سازمان ها و ادارات ، برای شناخت کنشگرانِ فاسد و رانت بازش ایجاب می شود.
کنشگرانی که درجاهایی به نام خصوصی سازی اما در اصل با رها سازی قدم به نفع خود و رانت بازان بازار برمی دارند و در جاهایی یقه ی شرکت های کار درست و موفق خصوصی را دو دستی می چسبند تا جیبش را به هر بهانه ای خالی کند…….
ما اِسماً شهروندانِ کهگیلویه و بویراحمدی با صراحتِ تمام به این ریش‌سفیدانِ بی حساب و کتابِ سازمان های دولتی استان ، اعلام می‌کنیم؛
یا دست از جیب “زندفر”ها در بخشِ خسته ی خصوصیِ این استان بکشید، تا از رکودِ تورمیِ اجتماعی، اقتصادی وفرهنگی خارج شویم. یا امر بفرمایید به آبادی های عشیره ای پدر بزرگان خود برگردیم و به همان واحدهای کوچک اجتماعی و اقتصادی شان دل خوش کنیم.

به قلم علی غزنوی

عضو انجمن علمی جامعه شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران