حمایت پایداری‌ها از لاریجانی؛ترفندی برای کتمان تعدادشان درمجلس یا گام تازه برای تفرقه در اصولگرایان؟

فصلی نو ،با گذشت نزدیک به دو هفته از تشکیل «فراکسیون فراگیر» و اعلام حمایت ۱۸۱ نماینده از ریاست لاریجانی، نگرانی‎هایی دال بر پایبندی تمامی آنان بر سر عهدی که بسته‌اند شکل گرفته است.

نسرین وزیری: «فراگیر» خوانده شدن این فراکسیون به گفته حمیدرضا فولادگر، شرط علی لاریجانی بود برای پیوستن به آن . چه آنکه سردمداران تشکیل این فراکسیون که پیشتر آن را «فراکسیون اصولگرایان» می‌خواندند همان‌هایی بودند که با تعریف مضیقشان از اصولگرایی، مانع از حضور اصولگرایان میانه رو و اعتدالی در فهرست انتخاباتی ائتلاف اصولگرایان در انتخابات مجلس دهم شدند.

در میان ۱۸۱ نفری که به گفته عزت‌الله یوسفیان ملا نماینده آمل اعلام کرده‌اند از ریاست لاریجانی حمایت خواهند کرد، هم اصولگرایانی هستند که در لیست ائتلاف اصولگرایان بوده‌اند، هم آنها که با مشی میانه رو با حمایت لیست امید به مجلس دهم راه یافتند. اینجاست که باید دید واگرایی آنها در آستانه انتخابات از چه رو بود و همگرایی امروزشان از چه روست؟

برای پاسخ به بخش نخست این سوال به چهارسال قبل بازمی‌گردیم که اعضای جبهه پایداری هرچه آیت الله مهدوی‌کنی بر وحدت میان اصولگرایان و ارائه یک لیست واحد از سوی این جریان تاکید کرد؛ آنها بر طبل افتراق کوبیدند و زیربار نصایح بزرگان نرفتند. این شد که نه تنها در تهران بلکه در سراسر کشور، لیستی به موازات فهرست ائتلاف اصولگرایان با برند «جبهه پایداری» ارائه داده و به بهانه ضعف رقیب در جناح مقابل، با دیگر اصولگرایان به رقابت داخلی پرداخته و حتی خود را پیروز رقابت‌های انتخاباتی مجلس نهم خواندند. این در حالی بود که در بزنگاه‌های حساس بررسی اموری مهمی چون استیضاح وزرا و تصویب برجام، مشخص ‌می‌شد که آنها حداکثر ۸۰ کرسی را در اختیار دارند.

با این حال در آستانه انتخابات مجلس دهم بار دیگر ساز مخالفت سر داده و شرط حضورشان در ائتلاف بزرگ اصولگرایان را حذف برخی دیگر اصولگرایان عنوان کردند. این شد که کفه لیست به نفع آنها سنگینی کرد. آن هم به بهای اینکه چهره‌های شاخصی در فهرست ائتلاف اصولگرایان قرار نگیرند! چه علی مطهری و حسن غفوری‌‍فرد در تهران، چه علی لاریجانی در قم، چه علیرضا منادی در تبریز و ….

اما با همه دوپینگی که پایداری‌ها در چیدن لیست داشتند، تعداد کرسی‌هایشان در مجلس دهم به نصف کاهش یافت! (اینجا) چرا که عموما اصولگرایان میانه رویی رای آوردند که در لیست امید حضور داشتند و به گفته موسی‌قربانی افتخار پیروزی‌شان به نام آنها ثبت شد! هرچند پایداری‌ها از اینکه تعداد واقعی‌شان را در مجلس اعلام کنند، طفره می‌روند کما اینکه مجتبی ذوالنور نماینده عضو جبهه پایداری از قم، می‌گوید که هنوز در این باره بررسی نکرده‌ام (اینجا).

دور از ذهن است که همه این واگرایی‌ها یکباره و در فاصله کوتاهی از برگزاری انتخابات به همگرایی بدل شده و ساز ناکوک آنان با اصولگرایان معتدل، کوک شده باشد. کما اینکه ذوالنور هم پیشاپیش اعلام می‎کند که اصولگرایان رهروان ولایت، در مجلس دهم راهشان را با تشکیل فراکسیونی جدا می‌کنند. او در حالی زمزمه جدایی‌ را به دیگر اصولگرایان نسبت می‌دهد که خودشان با جدایی از فراکسیون واحد اصولگرایان در مجلس هشتم و تشکیل فراکسیون انقلاب اسلامی، سردمدار این افتراق بودند.

سابقه تاریخی گذشته و زمزمه‌های جدایی طلبانه زودهنگام پایداری‌های این گمانه را آفریده که حضور کنونی‌شان در فراکسیون فراگیر تنها تاکتیکی برای پوشش تعداد محدودشان در مجلس آتی است. از این رو باید در راستین بودن پیمان آنان بر ریاست لاریجانی در مجلس دهم هم تردید کرد.

واقعا کسانی که به گفته علی مطهری، روزی حامیانشان به علی لاریجانی مهر و کفش پرتاب می‌کردند و او را به دلیل مدیریت جلسه تصویب برجام زیر سوال برده و ناعادل خطاب می‌کردند، از ترس ریاست نامزد جناح رقیب، در مقام حمایت از او برآمده‌اند؟

سایت ۲۴آنلاین در پاسخ به این سوال نوشته است: پایداری‌چی‌ها برای اینکه از سوی سایر اصولگرایان طرد نشوند، علی لاریجانی را نامزد خود برای کرسی ریاست معرفی می کنند اما در جلسات خصوصی اعلام می کنند که در انتخاب رئیس مجلس رای سفید خواهند داد! حتی برخی از آنها در جلسات خصوصی گفته‌اند رای به عارف را ارجح می دانند تا لاریجانی رای نیاورد.

در این حال گفته می‌شود بعضی اعضای جبهه پایداری نیز گفته اند تکلیف شرعی خود را در کاندیدای اختصاصی می‌دانند و ممکن است به حاجی بابایی رای دهند.(اینجا)

ارائه رای سفید، در حالی اصلی‎ترین تاکتیک آنهاست که سودش به سبد آرای محمدرضا عارف رقیب احتمالی لاریجانی خواهد رفت و این فرصت را به پایداری‌ها خواهد داد که با صدایی رسا هم به انتقاد از دولت بپردازند و هم در مقابل تصمیمات مجلس آتی قد علم کنند. به این ترتیب آنها با یک تیر چند نشان خواهند زد. هم در پس پرده بار دیگر غضبشان به لاریجانی را عیان می‌کنند، هم مانع از مدیریت وحدت گرایانه و میانه رو در مجلس می‌شوند، هم همگرایی دولت و مجلس ار خدشه دار می‌کنند.