وزیر بهداشت بخواند؛ سایه نگاه سیاسی بر دانشگاه علوم پزشکی یاسوج مرگ می آفریند/تیغ برنده ای که دست جراح نیست!

فصلی نو- پژمان علی پور فعال رسانه ای 

دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، این روزها بیش از آنکه ویترین توسعه خدمات و تقویت شبکه های درمانی خود در دور و نزدیک جغرافیای استان شود، به میدانی برای جولان سیاسیون در چینش ها تبدیل شده که ضرباتش به پیکر مجموعه های بهداشتی و درمانی و بیمارستان ها برخورد می کند.
از سویی بدهی های این مجموعه به فراخور زمان افزایش یافته و این آسیب سبب شده تا بیمارستان ها نیز در قراردادهای برون سپاری با مشکل مواجه شوند.

در ساده ترین مورد، فقدان مدیریت مطلوب در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج تا جایی پیش رفته که پیمانکاران تامین غذای بیمارستان های شهر یاسوج، با تهدید به قطع غذای بیمارستان ها، به سمت گرو کشی حرکت می کنند.

این آسیب به همینجا ختم نشده و در حالی که روسای بیمارستان ها باید به افزایش ظرفیت ها، ارتقای خدمات و تجهیز و شاخص های توسعه فکر کنند، در راهروهای وزارت خانه ها به دنبال اعتبار برای بودجه تامین غذای بیمارستان ها هستند و این چالش مستقیما متوجه معاونت ها وریاست دانشگاه علوم پزشکی است.

فضا سازی برای نخبگان در چارت های بیمارستانی و درمانی باید کمترین اقدام دانشگاه علوم پزشکی یاسوج باشد، اما ترکش های دخالت نمایندگان، یارگیری ها و یارکشی ها، عملا مجموعه ای به این حساسی را به سمت مشکلات سوق می دهد.

دانشگاه علوم پزشکی یاسوج این روزها دردهای تاریخی را تجربه می کند که در ماه های اخیر به اوج خود رسیده است و این مسئله می طلبد که نگاه نمایندگان جدید نیز به این مجموعه تنها و تنها ارتقای سطح سلامت جامعه را دنبال کند.

مسئله ای که به نظر می رسد مجمع نمایندگان استان باید برای حفظ جان و سلامت مردم در نظر گرفته و برای رفع مشکلات فعلی نیز هم افزا شوند.
بدون شک عیار نمایندگان حوزه های انتخابیه مختلف در استان، می تواند در جذب اعتبار برای توسعه زیرساختی، تجهیز، کمک و رایزنی برای کاهش بدهی های بیمارستانی و مراکز و نه چینش نیروهای تحمیلی مشخص شود.

هرچند تاریخ علوم پزشکی استان بارها و بارها دخالت سیاسیون و جنگ نمایندگان برای تصاحب صندلی ها را به خود دیده، اما یک گریز ساده به بدهی های دانشگاه، افت سطح کیفی و نیروی انسانی، پر شدن ساختار ستادی از نیروهای عملیاتی، می تواند بیانگر لزوم یک جراحی در بدنه علوم پزشکی باشد که تیغش با دستان غیر سیاسیون مسیر را برش بزند و با یک چابک سازی و شفافیت از یک سو و انتقال حمایت ها به شکل عینی و عملی به بیمارستان ها، مراکز درمانی و بهداشتی به روند اعتراض آور در این ساختار مهم پایان دهد.

سایه نگاه های سیاسی در بدنه ای که مستقیما با سلامت مردم ارتباط دارد، چیزی جز بذر آسیب نمی کارد و به فصل درو عملکردی ناپذیرفتنی رقم خواهد خورد.

پژمان علیپور؛ خبرنگار و فعال رسانه ای