دستهایت کو مم حسن؛روایت رفاقت ها در جنگ تحمیلی می باشد،اکبر آیین کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما

ابتداخود را معرفی کنید ومختصری از زندگی هنری خودتان و اینکه از کجا فعالیت خود را آغاز کردید؟

اکبرآیین هستم متولد ۱۳۵۵ کهگیلویه، از سال ۱۳۶۹ بازیگری را شروع کردم و تاکنون در قریب به ۵۰ اثر نمایشی به عنوان بازیگر حضور داشتم . ۱۵ اثر را به عنوان کارگردان به روی صحنه بردم که مهم ترینشان “صلیب سرخ” نوشته سام شپرد بوده است که در سال ۱۳۹۲ در بخش بین الملل جشنواره فجر به نمایش درآمد .

در سه فیلم “قصرشیرین” ساخته رضا میرکریمی . “پروا”ساخته مهران مهدویان و “مرتضا” ساخته محمد حمزه ای بازی کرده ام .

از نمایش دستهایت کو مم حسن بگویید.

این نمایش در سال گذشته که تمریناتش شروع شد با هدف نگاهی بکر و تازه به مقوله دفاع مقدس مارا دور خود جمع کرد زیرا که از ابتدای امر هم که رضاگشتاسب این نمایشنامه را برای خوانش به گروه داد متوجه این فضا شدیم که باید دنبال یک اتفاق غیر کلیشه ای در تئاتر دفاع مقدس بود و خوشبختانه کارگردان اثر رضا کرمی زاده با هوش و ذکاوت خود در اجرا پارا از متن فراتر گذاشت و نوعی از فضا سازی در تتاتر دفاع مقدس بوجود آورد که به گواه مخاطبان در این ژانر بی نظیر بود. این نمایش توانست در جشنواره فتح خرمشهر ۹ جایزه اصلی را کسب کند از جمله خود بنده به عنوان بهترین بازیگر جشنواره شناخته شدم.
این نمایش که داستان آن روایت های از رفاقت درجنگ تحمیلی می باشد،به کارگردانی رضا کرمی زاده و نویسندگی رضا گشتاسب با اجرای خوب خود در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاترفجر به عنوان بهترین اثر دفاع مقدس شناخته شد و توانست نظر مخاطبان بین المللی را به عنوان نماینده ایران برای شرکت در جشنواره تئاتر کشور روسیه کسب کند،اما متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا تا کنون شرایط برای حضور در کشور روسیه مهیا نشده است. علاوه بر آن اخیرا دراولین دوره برگزاری جایزه بزرگ «سرو» که از سوی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد روایت فتح با هدف تجلیل از فعالان عرصه تئاتر مقاومت برگزار شده بوداز ۹لغایت ۳۰مرداد ماه در تالار سرو به اجرای عمومی پرداخت و اتفاقا در ۵بخش کاندیدای دریافت جایزه این دوره شد و جا دارد از زحمت های مهندس اسلامی نژاد رئیس وهمچنین کارمندان مخلص حوزه هنری استان کهگیلویه وبویراحمدوهمه عوامل نمایش که برای به صحنه رفتن این نمایش زحمت های فراوانی کشیدندتشکر و قدردانی نمایم.

آیا تئاتر دفاع مقدس توانسته است جایگاه خود را در میان مخاطبان تئاتر پیداکند؟

متاسفانه نگاه به جریان تئاتر دفاع مقدس یک نگاه مادیست، عده ای فراموش کرده اند که انسانهای بزرگی بخشی از تاریخ این مملکت را رقم زده اند . هنوز هم عده ای فکر میکنند اگر به این نوع تئاتر روی بیاورند مورد تمسخر دیگران قرار میگیرند و این دلیل دارد . مهم ترین دلیلش این است که بعضی ها از فرهنگ دفاع مقدس سو استفاده کردند و هنرمندان را به این فضا بدبین کرده اند. حتی همان کسانی که زمانی در این نوع تئاتر سرآمد بودند دیگر انگیزه ای برای تولید ندارند. و اساسا مردم فکر می کنند این نوع کارها سفارشی است که در ذهن خود درست فکر می کنند، قبضه کردن فرهنگ، ادبیات، تئاتر و سینمای دفاع مقدس توسط عده ای خاص آسیب های زیادی را به هنر زده است . هم هنرمندان را بدبین کرده است و هم مردم را، باید استقلال فکری وجود داشته باشد باید نهاد های خصوصی برای ترویج و تولیدش شکل بگیرد تا نگاه عوض شود . نگاه دگماتیسم و کهنه به دفاع مقدس فقط باعث میشود که این فرهنگ از بین برود. به این مساله باید توجه کرد که چرا همه کشورها بهترین درام هایشان را از میان جنگ هایشان برمیدارند و به عنوان محصول فرهنگی به مردم عرضه می کنند اما ما نتوانستیم هنوز این نگاه را تغییر دهیم. قصه ها در آثار دفاع مقدس قصه های بی دردسر و ستایشگری هستند که فقط ماحصل سیاست های نهادهای خاصی است و این بد است.مادامی که نشود اتفاقات جدیدی را رقم زد مخاطبان و هنرمندان نگاهشان تغییر نمی کند