دل نوشته دکتر محمد بهرامی در ستایش شکوه ایثار علی لندی ؛

فصلی نو- محمد بهرامی -در ستایش شکوه ایثار علی لندی ؛

علی عزیزم ، نوجوان ۱۵ ساله ام ؛ از تو چه و چگونه باید گفت ؟! کدام واژه ی پرغرور و عزت مند را باید در توصیف بزرگی ایثارت برگزید ؟ نمی دانی که چطور ، کلمات برای از تو گفتن در رقابتند ! در آن بزنگاه رفتن و نرفتن ، در آن وسوسه عشق و بی اعتنایی ، در آن لحظه کوتاه سوختن یا ساختن که دهها شیطان و فرشته در وجودت امر و نهی میکردند کدام اصالت در تو زنده شد ؟ کدام آموزش تو را اینگونه معلم ماندگار درس بشر دوستی و ازخود گذشتگی کرد ؟ آن لحظه که جلو دیدگانت آتش انسانی را بی رحمانه می سوزاند ، کدام جمله در تو شکل گرفت که جان به آتش دادی ؟

علی جان ؛ فرزند شیرپاک خورده زاگرس ایران ؛ تو امروز قهرمان ملت ایرانی و مردمانی در سوگت پر غرور نشسته اند . تو نشان دادی که اینجا سرزمین افسانه های واقعی اند و هنوز ریزعلی ها زنده اند . تو نشان دادی که هنوز نوجوانان این خاک در دلاوری و فداکاری ، هزار ساله اند . تو تنها ۱۵ سال را دیده بودی اما رشادت و پهلوانی در تو قرنها زیسته بود . از آریوبرزن تا همت و از همت تا تو .

ما امرزو با چشمانی پر از اشک اما با افتخار نام بلندت را در تقویم نام های نیک این سرزمین ثبت میکنیم و یادت را در خاطره های پراحساسمان زنده نگاه می داریم و با تمام وجود بر تو درود میفرستیم و به خانواده و خانه ی قهرمان پرورت تسلیت و تبریک می گوییم .

قهرمان علی لندی ؛ روانت در آرامش ، نامت جاودان

محمد بهرامی
۲ مهر ۱۴۰۰