زهرا زمانی عضو منفعل شورای شهر یاسوج/او فقط زمان می خرد

با انتخاب زهرا زمانی به عنوان عضو شورای شهر یاسوج، زنان این شهر امید داشتند که در تصمیم گیری های مدیریت شهری حداقل با حضور تنها زن عضو این شورا، بیشتر شود.

زنان اغلب در تصمیم سازی در امور مدیریت شهری و با نقش آفرینی مردان در پارلمان محلی-شورای شهر- نقشی ندارند و این موضوع نه تنها به ضرر آنها بلکه به ضرر شهر نیز تمام می شود. شهرها با تصمیم گیری های مردان نقش و نگارهای مردانه می گیرد و مبلمان های شهری نیز ظرافت های مورد نظر زنان را در خود جای نمی دهد.

در بیشتر شهرها و از جمله یاسوج، شهر حتی مبلمان متناسب با زنان از جمله مراکز تفریحی و رفاهی اختصاصی وجود ندارد و اغلب زنان شهرها سعی می کنند با داشتن حداقل یک نماینده حقوق خود را در بهره مندی از خدمات شهر احصا نمایند و برای استفاده از خدمات در شهرها متناسب با نیازهای زنان تلاش و کوشش کنند که این مهم با حضور حداقل یک زن در شوراهای شهر قابل دسترسی است.

در این دور از شورای اسلامی شهر یاسوج، یک زن با رای بالایی عضو شورا شد و این امید را در زنان پایتخت طبیعت ایران زنده کرد که می توانند در تصمیم گیری های شهر یاسوج سهیم شوند. زهرا زمانی به تنهایی نماینده نیمی از زنان شهرش-یاسوج- بود و انتظار می رفت برای کسب رضایت این قشر از جامعه تلاش نماید اما امروز و با نزدیک شدن به پایان این دور از شورای شهر یاسوج، عملکرد تنها زن عضو این شورا چندان چنگی به دل نمی زند.

زهرا زمانی حتی در مدت این بیش از سه سال تکیه بر منصب نمایندگی زنان جامعه در شورای شهر یاسوج یکبار هم حاضر نشد حرف ها و درد و دل های زنانی را بشنود که می خواست به نمایندگی از آنها تصمیم گیری کند. زنان سرپرست خانواری که شهرداری برای شندرغاز حق شهرداری قفل بر مغازه هایشان می زد و آنها آواره پیچ و خم های راهروهای شهرداری بودند، زنانی که از راه دستفروشی ارتزاق می کردند و ماموران شهرداری بساطشان را در جوب ها می ریختند، زنانی که در یک دکه نان فرزندانشان را در می آوردند و با غول بزرگ شهرداری برای جابجایی دکه و افزایش اجاره آن روبرو بودند. زنانی که از پایتخت طبیعت ایران و به قولی نگین گردشگری جنوب یک فضا مختص پیاده روی، دوچرخه سواری و ورزش نداشتند. زهرا زمانی حتی به خود اجازه نداد پای حرف های این اقشار از جامعه زنان بنشیند و حداقل کار ممکن یعنی رفع مشکلات آنها و رتق و فتق امورشان را در شهرداری پیگیری کند.

زمانی به سرعت به یک عضو منفعل در شورای شهر تبدیل شد، چیزی که خواست زنان جامعه نبود، این انفعال زمانی در واقع انفعال زنان در شورا بود. زمانی در طرح های مهمی از جمله استیضاح شهردار، خرید کارخانه شن و ماسه و آسفالت و… حرفی نمی زد و بدین صورت تنها به یک عضو موافق طرح های شهردار و مخالف انتقادات اقلیت تبدیل شد و انفعال را برای زنان رقم زد.

زهرا زمانی که تنها پارک زنان را که البته طرح آن پیش از حضور زمانی بود و عضو زن شورای شهر نمی تواند احداث پارک بانوان را از ابتکارات خود بداند، در زمینه این پارک بارها مصاحبه داد و زمان برای بهره برداری از آن اعلام کرد اما هنوز هم به بهره برداری نرسیده است. زمانی در مورد تنها طرح مختص بانوان در شهر یاسوج نیز حرف های زنان این شهر را نشنید و مقابل عدم اعمال نظر زنان در زمینه احداث پارک بانوان ایستادگی نکرد. این موضوع را در گزارشی بررسی خواهم کرد اما مجملا اینکه پارک بانوان شهر یاسوج آن چیزی نیست که زنان این شهر می خواهند و اگر فردا روزی با استقبال زنان روبرو نشد، شهرداری در بوق و کرنا نکند که رسانه ها باید فرهنگسازی کنند؛ در پارک بانوان یاسوج ذره ای نظر زنان این شهر اعمال نشده است.

در مبلمان های شهری نیز خبری از لطافت ها و ظرافت های ایده های زنانه نیست و معلوم است که زمانی نتوانسته پای زنان را برای ایده پردازی در مورد شهر به شهرداری این شهر باز کند. فضای زمخت و دلگیر شهر یاسوج نتیجه ایده های مردانه و طراحی های غیر اصولی است و زهرا زمانی به عنوان نماینده زنان در شورای شهر نخواست و یا نتوانست ایده پردازان و معماران زن را برای بهبود چهره و سیمای شهر به کار گیرد.

در پایان لازم می دانم از سایت ایل بانو که فضایی را فراهم کرده تا زنان بتوانند، صاحب رسانه باشند و در رسانه مختص به خودشان حرف و دغدغه هایشان را بیان کنند، تشکر می کنم به این امید که توفیق رفیق راهتان باد.

ارسالی از طرف مخاطب/آناز عماد

ایل بانو