شهرداری تهران در دام فرصت طلبان نیفتد

فصلی نو – کیان عبدی پور

انتخاب محمدعلی افشانی به عنوان شهردار تهران و در پی آن یکی دیگر از چهره های اصلاح طلب هم استانی به عنوان مدیرکل حوزه ریاست شهردار دو اتفاق مثبت در عرصه مدیریتی کشور بوده است.
این انتخاب و انتصاب به دلایل و نیات مختلف موجی از خوشحالی در میان جماعتی از به اصطلاح سیاسیون استان که به مپپ فضای مجازی این عرصه را گل آلوده تر از همیشه نموده اند،ایجاد کرده است. اگرچه این موج خوشحالی نه به جهت هم استانی بودن که بواسطه توان و ظرفیت بالای ملی و مدیریتی این دو،شایسته تر می بود . وضعیت بغرنج و بحران زده شهرداری تهران که میراث سال ها مدیریت بدون نظارت و پاسخ گویی بوده است به همراه سنگ اندازی مافیای قدرت و ثروت در جلوی این نهاد مهم کار شهردار جدید و تیمش را سخت میکند که امید می رود با پیش گرفتن شفافیت و صداقت و بودن با مردم و دوری از هر گونه زد و بندی اوضاع کمی به سامان شود .
بحث در مورد مشکلات شهرداری و بویژه فساد به ارث رسیده در این مجال نمی گنجد و در این یادداشت،پرداختن به حرص و ولع جماعتی است که گویی غارتی شده است و غنیمتی حاصل آمده و به جهت برخی ارتباطات و آشنایی با دو چهره نامبرده باید به آب و آتش زد تا سهمی از این فرصت فراهم شده، نصیب آنها گردد.
در این لاتاری بزرگ هم فرقی ندارد در کجا باشیم دهدشت یا تهران ، شاغل یا بیکار ، مدیر یا کارمند ، ارتباط مستقیم بوده باشد یا کانالی برای ارتباط وجود داشته باشد، اصولگرا یا اصلاح طلب و …. هر چه است مهم یک چیز است و آنهم ارتباط است و برای این ارتباط فضای مجازی مکان خوبی برای عرض ارادت و دیده شدن است .
بعید میدانم اینهمه حرص پیشتر سابقه داشته باشد و بعید می دانم این حرص با شهرداری فروکش کند و بعید است این حرص در این فقره مشخصا عایدی حاصل آورد. اما هر چه هست بسیار زشت و یقینا مصداق روشنی بر فرصت طلبی است که در دوره اخیر همه جا از دولت گرفته تا مجلس و شورا و مدیران استانی شاهد آن هستیم .
فلان فرد اصولگراست و با حمایت قالیباف بالا آمده است ولی حالا یادش آمده اصلاح طلبی و اصولگرایی کشک است و مهم هم استانی بودن است و فرقی هم ندارد که مرز بازنشستگی را رد کرده باشد . آن یکی خود همین حالا هم جایی مدیرکل است ولی مدیرکل یک سازمان کوچک و دوست دارد به سازمان بزرگتر یعنی شهرداری برود . تازه ادعا هم میکند خودش علاقه ای ندارد و از او میخواهند .
این توهمات و خوش بینی ها پس از کمبودهای شخصیتی با کامنت تعریف و تمجیدی تشدید شده و خیلی از این دوستان را درگیر این خودشیفتگی ها و توهمات نموده است،
در حالی که خیل عظیم جوانان بیکار در مملکت محتاج یک کار حق الزحمه ای هستند آیا شایسته تر آن نیست که فکری به حال آنها شود نه حرص و ولع بی پایان این به اصلاح نخبگان و زبدگان همیشه حاضر در مراسمات و دورهمی ها و به دنبال آن عکس های هم استانی های مقیم تهران فضا را بیش از پیش آلوده تر کند؟

کیان عبدی پور