همسویی موحد و توسعه‌نیافتگی کهگیلویه
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین فصل جنوب است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد...
فصل جنوب/ در حالی که در اغلب نظریه‌های توسعه، از ساختارهای کلان به عنوان عامل توسعه‌یافتگی یاد می‌شود، اما حالا در کهگیلویه بزرگ، شخص موحد خود با ۲۴ سال حضور در مجلس، تبدیل به یک ساختار شده که نه عامل توسعه، بلکه می‌توان گفت مانع توسعه است.
برای سنجش میزان توسعه‌یافتگی یک کشور، منطقه، استان و یا حتی شهرستان، از شاخص‌های متفاوتی استفاده می‌شود. برای شاخص توسعه اقتصادی میزان درآمد سرانه، برای توسعه بخش کشاورزی، از سطح زیر کشت و دسترسی به سد و مهار آب، برای سنجش توسعه سلامت، تعداد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، نسبت تخت‌های بیمارستانی، تعداد پزشکان و تجهیزات پزشکی به جمعیت و … استفاده می‌شود.
معمولا از ساختارهای کلان برای بررسی عوامل موثر بر توسعه نام می‌برند. یکی از این ساختارهای کلان نهاد نمایندگی مجلس است که در شهرستان کهگیلویه با نام سید محمد موحد گره خورده است.
بنابراین ارتباط معناداری می‌توان بین تعداد نمایندگی‌های موحد و توسعه کهگیلویه نشان داد. اما شاخص‌ها نشان می‌دهند که این ارتباط، نه مثبت بلکه منفی است، به این معنا که هر چقدر تعداد دوره‌های نمایندگی موحد بیشتر می‌شود، شاخص توسعه‌یافتگی کهگیلویه نزول پیدا می‌کند.
این ارتباط منفی و معنادار را در بسیاری از شاخص‌های توسعه می‌توان دید.
یکی از شاخص‌های توسعه کشاورزی، سدسازی و میزان کنترل آب‌هاست. قطب کشاورزی استان کهگیلویه و بویراحمد، شهرستان کهگیلویه بزرگ است. اما در شش دوره حضور موحد در مجلس، به‌جز عقب‌ماندگی در حوزه کشاورزی، نکته خاصی دیده نمی‌شود. به‌طور قطعی احداث سد، مهار آب و استفاده از رودخانه می‌توانست کهگیلویه را از مسیر عقب‌ماندگی خارج کند، اما در مقایسه با گچساران و بویراحمد، کار خاصی برای کهگیلویه انجام نشده است. در گچساران سدهای کوثر و چمشیر به بهره‌برداری رسیده‌اند. در شهرستان بویراحمد، نوید سدهای تنگ سرخ، شاه‌قاسم و اخیر سد مارگون داده شده که همگی دال بر ایجاد تحول در این شهرستان هستند. اما به یمن نمایندگی سید محمد موحد، سد آبریز نیز کلنگ‌زنی نشد.
شاید بتوان گفت ۲۴ سال نمایندگی موحد همان و ۲۴ سال عقب‌ماندگی تدریجی همان.
البته مسأله تنها به حوزه کشاورزی محدود نمی‌شود. همین موضوع را می‌توان در حوزه راه نیز مشاهده کرد. جاده پاتاوه_دهدشت حالا پس از نزدیک به سه دهه، با نقایص بسیار افتتاح شد. جاده لنده به تشان هم یک بار به ادعای موحد مجوز ندارد و بار دیگر رنگ عوض می‌کند و می‌گوید مجوز دارد.
در حوزه مشارکت اقتصادی نیز اتفاق چندانی رخ نداده، ۲۴ سال نمایندگی موحد مصادف شده با ۲۴ هزار بیکار. برخی از بانوان کهگیلویه‌ای نیز به دلیل نبود کار، مجبور به تحمل مسافت برای گوجه‌چینی در زمین‌های بهبهان می‌شوند.
هر چند گفته می‌شود فرمانداران به نماینده نزدیک هستند، اما حتی در حوزه مدیریت شهری که ساده‌ترین بخش آن فضای سبز شهری است نیز تحول خاصی رخ نداده، گاهی اوقات شهروندان احساس می‌کنند نه در شهر، که در یک روستای بزرگ زندگی می‌کنند، چرا که به جای فضای سبز، بیشتر خار در بلوارهای شهر دیده می‌شود.
کارخانه جدیدی نیز دیده نمی‌شود، هنوز معلوم نیست قرار است چه بلایی سر کارخانه سیمان سپو بیاید. تکلیف سیکل ترکیبی پادوک نیز روشن است.
در حالی که در اغلب نظریه‌های توسعه، از ساختارهای کلان به عنوان عامل توسعه‌یافتگی یاد می‌شود، اما حالا در کهگیلویه بزرگ شخص موحد خود با ۲۴ سال حضور در مجلس، تبدیل به یک ساختار شده که نه عامل توسعه، بلکه می‌توان گفت مانع توسعه است.
سرنوشت هیچ قومی تغییرنخواهدکرد مگر اینکه خود بخواهند.هرانکس که دزپادشاهی جفا هی کند پس ازپادشاهی کدایی کند جهان دار مکافات است
سرنوشت هیچ قومی تغییرنخواهدکرد مگر اینکه خود بخواهند.هرانکس که دزپادشاهی جفا هی کند پس ازپادشاهی کدایی کند جهان دار مکافات است
م…. یعنی دزد حرام خور