واکنش محمد بهرامی به تغییر نام استان:”نانی بدهیم نه نامی بگیریم”

فصلی نو-محمد بهرامی

بسمه تعالی

متاسفانه برای چندمین بار بازهم قضیه نخ نما شده ی تغییر نام استان به محافل سیاسی و اجتماعی استان رخنه کرده و همچون موریانه به خوردن ریشه های سترگ این سامان نشسته است.

شوربختانه گویا این مرتبه مساله جدی تر شده و به همان نسبت بر حساسیت جامعه نیز افزوده است.
نکته اول در این باب این است که تغییر نام استان در شرایط فعلی از چه اولویتی برخوردار است و آیا اساسا نیازی به این تغییر هست یا خیر؟!
پر واضح است که در مقایسه با مشکلات اقتصادی عدیده ی مردم بویژه جوانان استان از معیشت و اشتغال و ازدواج و مسکن گرفته تا مصائب فرهنگی و اجتماعی نظیر اعتیاد، خودکشی، معضلات محیط زیستی، حاشیه نشینی و… تغییر نام استان بحثی فرعی، غیرضرور و در مواردی به کلی آسیب زا است.

باید از مسئول یا مسئولینی که این مساله را در دستور کار جلسات خود قرار داده اند پرسید که آیا به واقع با تاریخ پرافتخار و فرهنگ کم نظیر این دیار و این مردم اصیل آشنایی دارند؟!

آیا شرایط اسف بار این مردم دردمند را حل کرده و برایشان نانی پخته اند که حال سراغ نام شان آمده اند؟!

آیا از تعصبات نیک و بحق این مردم بر نام و آوازه ”کهگیلویه و بویراحمد” که با شرافت و غیرت شان عجین شده و در تاروپود تاریخ و جغرافیای این خطه نشسته است خبر دارند؟

آیا اساطیر و مشاهیری که وجود و هویت شان با نام بلند ”کهگیلویه و بویراحمد” پیوند یافته و بدان شناخته می شوند را می شناسند؟!

آیا تلفظ نام این استان زر خیز از مثلا استان سیستان و بلوچستان آنقدر سخت تر است که حاضرند تیغ شوم تغییر بر آن بکشند؟!

آیا بلندای نام این استان چهارفصل مثلا از نام استان همسایه، چهارمحال و بختیاری طولانی تر است که با تبر به کوتاهی آن کمر بسته اند؟!

آیا از پیامدهای امنیتی، حساسیت های قومی و تعصبات منطقه ای اجتناب ناپذیر ناشی از چنین اقدامات نابخردانه ای آگاهی دارند ؟!

چنانکه معلم تاریخ به ما آموخته راز ماندگاری هر قومی در گرو پاسداشت ارزشها و پیشرفت هر دیاری در پایبندی به فرهنگ نیکوی خویش است.

بیاییم از اعمال خسران زا و تفرقه افکنانه قدیم درس گرفته و از اراده ی ستودنی ”تغییر” در مواجهه با گفتار و افعال ناشایست و ناصواب استفاده کنیم نه در زدن چوب حراج بر دارایی، اصالت و هویتمان!

باری؛
بیاییم ”نانی بدهیم نه نامی بگیریم”

وسلام
محمد بهرامی
آبانماه ۹۵