پشت پرده های واکنش ها به انتشار کلیپ رقص مختلط در دانشگاه یاسوج + بیانیه دانشگاه عذر بدتر از گناه

فصلی نو – بویر نیوز نوشت: انتشار کلیپی از رقص دستمال بازی چند جوان در دانشگاه یاسوج سر و صدای زیادی در برخی محافل به همراه داشته است و تندترین انتقادات را از سوی برخی جریانات به همراه داشته است.

با خواندن انتقادات به این مساله، مخاطب منتظر دیدن صحنه هایی زشت و زننده است که حتی نیاز به سانسور دارد، اما وقتی فیلم این اتفاق را ببینید و نقدها را بازخوانی کنید، تعجب می کنید!

پنج نفر دانشجوی پسر به همراه دو نفر خانم با لباس محلی (که از زیباترین نوع پوشش کامل و بهترین ظرفیت برای ترویج حجاب است) همراه با موسیقی محلی چند دقیقه ای دستمال بازی می کنند.

این اتفاق قبل از هر چیز ادم را به یاد دسته موزیک یکی از پادگان ها می اندازد که بجای آهنگ های حماسی، آهنگ گروه آریان را اجرا می کند (درباره گروه آریان همین بس که از پیشتازان موسیقی پاپ و بنوعی ساختارشکنانه آن زمان در اواخر دهه هفتاد بود) ولی رفتار مسئولان ارشد سپاه درباره حرکت این سربازان فوق العاده دلنشین بود، آنجا که سپاه اعلام کرد سربازان مملکت حق شادی دارند و نه تنها خبری از بازداشت و تهدید نبود بلکه بنوعی این افراد تشویق هم شدند که اتفاقا همین نگاه مورد تشویق مردم قرار گرفت.

اما حالا در دانشگاه یاسوج که یک محیط فرهنگی است و نه محیط نظامی، چند جوان برای دقایقی رقص محلی کردند که همین رقص محلی که برگرفته آداب و رسوم ماست و سال هاست در جشنواره ها و تصاویر و حتی استقبال از مهمانان استان از این رقص و لباس برای نشان دادن فرهنگ استان استفاده می شود و اتفاقا رهبر معظم انقلاب همواره به حفظ فرهنگ های بومی و محلی و تشویق نسل جوان به آن تاکید دارند.

چند سوال و چند نکته را باید در این خصوص یادآور شد؛

۱ – بر اساس آنچه در کلیپ منتشر شده مشخص است، هیچگونه رقص نامتعارف، حرکت ناشایست و خارج از عرف جامعه ایرانی – اسلامی صورت نگرفته است و گویا مشکل جریانات بیرون از دانشگاه که اساسا حق دخالت در امور دانشگاه را ندارند اینست که همین رقصی که با هزینه های چند ده میلیون تومانی یک کیلومتر آنطرف تر و در تالارهای شهر صورت می گیرد، چرا اینجا برگزار شده است.

۲ – پس از انقلاب اسلامی بارها تاکید شده است که دانشگاه نهاد مستقلی است و تاکیدات بیشماری در این باره شده است که هرگونه دخالت در امور دانشگاه را تقبیح کرده است، حال چرا رسانه ها و نهادهایی که خود باید خط اول پیروی از خط و مشی انقلاب اسلامی و ترویج آن باشند، بر خلاف آن عمل می کنند!

۳ – تحریم های ظالمانه از بیرون مرز و به تبع آن وضعیت خاص اقتصادی درون کشور از بیکاری و گرانی و تورم گرفته تا شرایط اجتماعی که حتی بلاهای طبیعی اخیر را هم می توان در پی این لیست برشمرد، شادی را جامعه ایرانی و بخصوص قشر جوان گرفته و خاطر عموم را مکدر کرده است و همین اندک شادی های جسته و گریخته نباید سلب شود چرا که تصمیم گیری و نحوه برخورد در این رخدادهای خاص هست که برای نزدیکی و یا تقابل فکری و ذهنی بدنه اجتماعی و نهادهای حاکمیتی تعیین کننده خواهد بود و خدا نکند ذهنی از خود بپرسد این افرادی که در این بین قدعلم کرده اند در قبال گرانی های بی حساب کتاب اخیر چه موضعی داشته و یا کجا بوده اند!

۴ – شانتاژهای رسانه ای و بزرگنمایی در این ماجرا که قطعا با اهداف خاصی صورت گرفت در صدور بیانیه و ارائه اظهارنظرهای متفاوت نقش اصلی را داشت اما مقایسه همین ماجرا با آنچه تاکنون در سایر دانشگاه های کشور اتفاق می افتد، و بازتاب های پس از آن، خنده دار است، چرا اینکه یک حرکت برگرفته از فرهنگ و رسوم این منطقه آنهم در جشنواره ای با همین عنوان و با هدف معرفی این رسومات اتفاق افتاده است ولی در سایر دانشگاه های کشور اتفاقاتی به مراتب چندین برابر پرحاشیه تر رخ می دهد اما شاهد این بیانیه و بیانه کشی ها نیستیم.

۵ – تلخ ترین و تاسف بارترین قسمت ماجرا بیانیه دانشگاه یاسوج است که دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد بخصوص آنجا که از عنوان دانشجونما استفاده می کند و هم آنجا که آشکارا از برخورد سرهنگی و ارژنگی خبر می دهد و می گوید؛ «رجاء واثق دارد که این موضوع درسی خواهد شد هم برای جوانان و دانشجویان تا دیگر دچار غفلت و نسیان نشوند» که نگارش این بیانیه گواه بر اینست مسئولان دانشگاه نه از سر پشیمانی و بلکه گویی از ترس به حول افتاده اند تا پای خود را از این ماجرا بیرون بکشند و اگر اینچنین باشد باید زار زار به حال درس و دانشگاه در این مملکت‌گریست که مسئولی در دانشگاه قول قربانی کردن دانشجو را بدهد تا خود امان نامه بگیرد و یقینا رفتار و نوع برخورد مسئولان دانشگاه یاسوج با دانشجویان بخت برگشته ای که نه از سر تقصیر بلکه از سر اقبالشان و تنگ نظری گروه های فشار بیرون دانشگاه معلوم خواهد کرد که تصمیمات برای این اتفاق دانشگاهی و برای دانشجویان گرفته خواهد شد و یا فشارهای بیرونی باعث می شود تا مسئولان حداقل برای تطهیر خودشان، تصمیمی مغایر با سیاست های چهل ساله نظام و شعارهای دولت اتخاذ شود.