گزارش تصویری از مراسم باشکوه رونمایی از کتاب ایل آقایی وارث سرزمین پارس
فصلی نو – با حضور جمع کثیری از طایفه بزرگ آقایی و دیگر طوایف استان کهگیلویه و بویراحمد و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مراسم رونمایی از کتاب ایل آقایی وارث سرزمین پارس نوشته بهروز روحانی در...
فصلی نو – با حضور جمع کثیری از طایفه بزرگ آقایی و دیگر طوایف استان کهگیلویه و بویراحمد و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مراسم رونمایی از کتاب ایل آقایی وارث سرزمین پارس نوشته بهروز روحانی در سالن ستاره شهر یاسوج برگزار شد .
به گزارش فصل جنوب ، این مراسم یکی از باشکوه ترین مراسمات رونمایی از کتاب بود که تاکنون در سطح کشور با این تشریفات منحصر بفرد برگزار شده است که امین درخشان مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان در این مراسم ضمن تقدیر از این حرکت ارزشمند به آن اشاره کرد .
در این آیین سخنران ضمن ستایش حرکت ارزشمند تاریخی بر اتحاد و همدلی جمعیت طوایف تاکید کردند و در طول مراسم موسیقی زنده شاهنامه خوانی نیز برگزار شد که با استقبال حاضرین مواجه شد .
بهروز روحانی نویسنده کتاب ایل آقایی وارث سرزمین پارس نیز در سخنرانی خود از سختی ها و تلاش های خود طی ۱۳ سال برای گردآوری مطالب کتاب به ایراد سخن پرداخت .
وقتی یک کتاب و یک اثر شبه فرهنگی رنگ و بوی قومی و سیاسی به خود می گیرد باید فاتحه فرهنگ و مدنیت خواند.
این برنامه در واقع پنجه بر صورت فرهنگ بود و بوی سیاست و سیاسی کاری از اون به مشام میرسید!
اگر این اقدام از سوی یک طایفه دیگر مثل تامرادی یا تیرتاجی یا کی گیوی صورت میگرفت همین جماعت فضانورد دست به چه تخریبها و اهانت ها که نمیزدن !.
آقایون دچار نوعی وهم و تکبر و خودبینی شدن.
و در آخر اینکه، انعکاس بادکنکی موضوع خارج از شان و جایگاه یک سایت خبری مثل فصل جنوب می باشد.
بهرامی کم شانس هم باید زود به پایان سلام کنه
پزشکیان رای نمیاره و بهرامی نرفته برمیگرده
وقتی یک کتاب و یک اثر شبه فرهنگی رنگ و بوی قومی و سیاسی به خود می گیرد باید فاتحه فرهنگ و مدنیت خواند.
این برنامه در واقع پنجه بر صورت فرهنگ بود و بوی سیاست و سیاسی کاری از اون به مشام میرسید!
اگر این اقدام از سوی یک طایفه دیگر مثل تامرادی یا تیرتاجی یا کی گیوی صورت میگرفت همین جماعت فضانورد دست به چه تخریبها و اهانت ها که نمیزدن !.
آقایون دچار نوعی وهم و تکبر و خودبینی شدن.
و در آخر اینکه، انعکاس بادکنکی موضوع خارج از شان و جایگاه یک سایت خبری مثل فصل جنوب می باشد.
وقتی یک کتاب و یک اثر شبه فرهنگی رنگ و بوی قومی و سیاسی به خود می گیرد باید فاتحه فرهنگ و مدنیت خواند. این برنامه قبل از اینکه بعد فرهنگی داپنجه بر صورت فرهنگ بود
اگر این اقدام از سوی یک طایفه دیگر مثل تامرادی یا تیرتاجی یا کی گیوی صورت میگرفت همیت جماعت فضانورد تخریب را به درجه نهایت میرسوندن.
آقایون دچار نوعی وهم و تکبر و خودبینی شدن.
و در آخر اینکه، انعکاس بادکنکی موضوع خارج از شان و جایگاه یک سایت خبری مثل فصل جنوب می باشد.
ساحت فرهنگ مقدس است و باید حرمت آن را نگه داشت.رونمایی از یک کتاب به عنوان یک اثر فرهنگی باید با حضور اهالی فرهنگ و متخصصان آن واردی انجام بگیرد. این مراسم رونمایی از یک کتاب نبود بلک لشکر کشی قومی و قبیله ای بود.
چیزخاصی براگفتن نیست فقط اینکه اگه اقای بهرامی قبول نمیشدنمیدانم این کتاب کجاسردرمیاورد
پ درو ایکنی!
برادر عزیز کتاب ایل آقایی برای ایل خیلی ارزشمند است به این دلیل که بیشتر نسب شناسی است نظر شما یا حسادت از نویسنده است یا اطلاع از علم نسب شناسی نداری شجره نامه نوشتن طایفه گرایی نیست وتفریح هم نیست بلکه یک رشته علمی ودانشگاه است وبخشی از ذات انسان است
در کتاب فارسنامه ناصری کامل توضیح داده شده که نسب طوایف کجاست ایل آقایی از آقاجری خوزستان و بهبهان مهاجرت کرده و به کهگیلویه وبویراحمد اومده و نظرات متفاوتی در مورد پیشینه اونها گفته شده که دو نظر بیشترند اول اینکه ترک و مغول هستند و از اغور شمال غربی چین اومدند دوم اینکه عرب هستند
احسنت
بسیار مقبول زیبا قشنگ
ژاد و تیره
سرزمین سیستان و بلوچستان از آغاز رهگذر زمان، محل سکونت اقوام گوناگون بوده است. پیشاز ورودآریاییان به این منطقه نژادهاى بومى و مدیترانهاى همچون نژاد سیاهپوست در اویدى و اورتباى در آنجا سکونت داشتهاند. قدیمىترین اقوامى که در استان سیستان و بلوچستان زندگى مىکردهاند عبارتند از دراویدیان، سومریان، نوردیک، حبشیان آسیایى، لوریان مىباشند.
دراویدیان
یکى از پرجمعیتترین نژادهاى ساکن هندوستان، پیش از ورود طوایف آریایىها، به این سرزمین هستند و با ورود آریائیان به ایران بسیارى از دراویدیان به هندوستان کوچ کردند. هم اکنون در اویدیان در چابهار سکونت دارند و زبان خود را حفظ کردند.
سومریان
سومریان پیش از نوردیکها در ایران و بلوچستان زندگى مىکردند. برخى از نژادشناسان بر این باورند که نشانههاى چهره سومریان را مىتوان در نواحى شرقى مردم بلوچستان و افغانستان یافت.
حبشیان آسیایى
حبشیان آسیایى در بلوچستان زندگى مىکردهاند و نویسندگان یونانى از وجود «اتیوپیاییهاى» جنوب شرقى ایران، (سیستان و بلوچستان) سخن گفتهاند.
لوریان
لوریان یا لولیان در نقاط مختلف ایران از جمله سیستان و بلوچستان به اسامى لورى، لولى کولى خوانده مىشوند و از نسل قوم جط و یا زط مىباشند و در نواحى سیستان و بلوچستان ایران و سند پاکستان ساکن هستند و به لهجه جطگالى سخن مىگویند.
اقوام اصیل کنونى سیستان و بلوچستان
اقوام کنونى که در سیستان و بلوچستان ساکن هستند عبارتند از:، ایل آقایی رند بلوچ آریایی، سیستانى، براهوایى،افغان، مکرانى، دهوار، بلوچ لشرى، درزاده، دهواری، شه بخش، نارویی، گرگیج، ریگی، کرد، تمندانی،وووو….
ایل آقایی رند بلوچ آریایی
، قوم آقایی رند بلوچ آریایی، در سیستان و بلوچستان، سند، پنجاب، مرو و،اولین بلوچستان کرمان، وسیستان و بلوچستان، پاکستان، و ترکمنستان زندگى مىکنند. از زمانهاى قدیم همچنین شهرهای، نصرت‌آباد ، کرمان، کهگلویه، بویراحمد، به کشاورزی و عشایری و در تاریخ اشاره به جنگجویان شجاع ونیروی چند هزار نفری در مقابله با دشمن پیروز وعدل عدالت یاد میکنند به همین علت اصلی بیشترین کوچ نشین بلوچ به شمار میاید این قوم در مکران زندگى مىکردهاند. در کتابهاى فارسى از این قوم آقایی رندبلوچ و در کتابهاى عربى از آنها به بلوص یاد شده است. آنان داراى لهجه خاصى هستند که به لهجه کرمانی و تربت جامی و بلوچى معروف هستند این قوم پیرو دین اسلام سنی مذهب و ۲۰درصد پیرو دین اسلام شیعه هستند
سیستانى
سیستانىها از سیستان به بلوچستان مهاجرت کردهاند. نژاد شناسان سیستانیان را از اصیلترین نژاد آریایى دانستهاند.
براهوایى
براهوایىها در بیشتر نقاط بلوچستان پراکندهاند. هنرى فیلد این قوم را ایرانى و آریایى دانسته است و تیرههاى مهم آن قنبرانى و منگالها هستند.
افغان
افغانها، ایرانى هستند و در سراسر سیستان و بلوچستان پراکندهاند. مهمترین طایفهاى که از افغانستان به ایران مهاجرت کردهاند طایفه بارکزایى است.
مکرانى
طایفه مکرانى یا مگى بیشتر در مکران ساکن هستند و ترکیبى از نژاد هندو، افغان، آسورى و سیاه پوست مىباشند.
دهور
دهورىها از نژاد هند ایرانى هستند و به دخانى مشهور هستند.
بلوچ لشرى
این قوم در جنوب دشت بمپور میان پیپ و کوه اچوران زندگى مىکنند.
دُرزاده
درزاده نیز یک طایفه ایرانى غیر بلوچ بودهاند که به بلوچستان مهاجرت کردهاند و اکنون در این سرزمین زندگى مىکنند.
عشایر و طوایف شهرستان زاهدان
مهمترین طایفههاى شهرستان زاهدان عبارتند از: شه بخش (اسماعیل زایى)، نارویى، گرگیچ و ریگى
طایفه شه بخش (اسماعیل زایى)
نادرشاه افشار به منظور کوچ بلوچها عدهاى نظامى را به بلوچستان اعزام کرد. در میان نظامیان محمد حسن لر شیرازى در بلوچستان ماندگار شد و با خواهر ولىخان ازدواج کرد. بعد از مدتى محمد حسن خان داراى فرزندى به نام اسماعیل شد که طایفه اسماعیل زایى از فرزندان اسماعیل هستند. اسماعیل خود نیز داراى ۶ فرزند گردید که تیرههاى طایفه اسماعیل زایى به نامهاى فرزندان او هستند.
تیرههاى طایفه شهبخش عبارتند از: اسماعیل زایى، فقیر زایى، قنبر زایى، رادو زایى، دارو زایى، بلوچ زایى، نوتى زایى، سدو زایى، قلندر زایى، توتا زایى، شیرو زایى، حسن زایى، الله بخش زایى، جمشید زایى، محمدانى، نازبان زایى، بدال زایى.
قلمرو طایفه شه بخش
مرکز اصلى سکونت طایفه شه بخش «شورو» و نقاط پر جمعیت آن کورین، قلعه بید، سمسور، دمک، دره شور، گلوگاه، چشمه زیارت، گرگ و وحید آباد است. عشایر طایفه شهبخش از طریق زراعت، دامدارى، صنایع دستى و کسب و کار است و بیشتر خانوارهاى طایفه شهبخش زیر چادر زندگى مىکنند و خانوادههاى فقیر آنان در زیر چادرهاى کهنه و یا کپر زندگى مىکنند.
طایفه نارویى
مردم طایفه نارویى در شمال و شمال غرب زاهدان (نصرت آباد و سفید آبه)، فهرج از توابع شهرستان بم و سیستان به سر مىبرند. درباره وجه نام گذارى این طایفه مىگویند نارویىها نخست در پاکستان در منطقهاى که در آن چیزى نمىروید زندگى مىکردهاند (در اصطلاح محلى به آن منطقه نارو مىگفتند) از این رو به نارویى مشهور شده‌اند.
تیرههاى طایفه نارویى عبارتند از: کندل زایى، فراز زایى، خرما ماگه، شهبک زایى، کرم زایى، مورد زایى، حاجى زایى، افضل زایى، میرو زایى، گرخیل، مور پیش سمکى، گورگند زایى، سهراب زایى، درا زایى، سردار زایى، شیران زایى، زهرو زایى و گمشاد زایى.
ناحیه سردسیرى طایفه نارویى در کوهستانهاى نصرت آباد، دهانه باغى و ارتفاعات نهبندان در جنوب خراسان و ناحیه گرم سیرى آنان دشت نصرت آباد مىباشد.
طایفه گرگیچ
مردم طایفه گرگیچ در روستاهاى پیرامون زاهدان و روستاهاى ملک حیدرى و دیگر روستاهاى سیستان و بلوچستان زندگى مىکنند و از راه کشاورزى و دامدارى امرار معاش مىکنند. تیرههاى طایفه مزبور عبارتند از: گبر زایى، گر گیچ فعال، حسن زایى، محمدانى، قمر زایى، روشن زایى و عوض زایى.
عشایر و طوایف شهرستان خاش
عشایر و طوایف شهرستان خاش را بیش از ۱۶ طایفه تشکیل مىدهند که مهمترین آنها عبارت از طوایف: ریگى، شهنوازى، شهلىبر، هاشم زایى، کرد، جمال زایى مىباشند.
طایفه ریگى
طایفه ریگى از بزرگترین طوایف بلوچ کشور است که مرکز آنان در آبادى لاویز است. این طایفه در گذشته در ریگزارهاى پاکستان زندگى مىکردهاند و براى یافتن زمینهاى حاصلخیز به خاش مهاجرت کردهاند و به همین مناسبت به «ریگى» مشهور هستند.
قلمرو زندگى آنان از زاهدان و میر جاوه تا خاش امتداد دارد. ناحیه سردسیرى این طایفه پیرامون کوه تفتان و ناحیه گرمسیرى آنان گوهرکوه و تهلاب دوربان است.
تیرههاى طایفه ریگى عبارتند از: نوتى زایى، بولاک زایى، میرکازایى، بهادر زایى، زنگى زایى، سرگل زایى، جرى زایى، شنبه زایى، سندک زایى، نوتو، محمدانى، حسین بر، کنگو زایى، شهک زایى و…
طایفه کُرد
مردم طایفه کُرد در روستاهاى سنگان، تمندان، دهپابید، کارواندر، ده بالا، بیلرى ایراندگان، کمال آباد شهرستان خاش، سراوان و سیستان زندگى مىکنند. این طایفه در دوره صفوى از اصفهان به خاش تبعید شدند. این طایفه داراى تیرههاى متعددى چون سهرابزایى، میرا بلوچزایى، علمخانزایى، در زادهزایى مىباشد.
طایفه تمیندانى
عشایر تمیندانى در ارتفاعات تفتان زندگى مىکنند. این عشایر داراى مذهب حنفى هستند.
طایفه شهنوازى (یار احمد زایى)
قلمرو طایفه شهنوازى، از جانب شمال به کوه تفتان، از جنوب به استخر رود و از شرق به ماشکید و از غرب به خاش محدود است. از دیگر طوایف خاش مىتوان از طایفه جمال زایى، شهلى بر، هاشم زایى نام برد.
عشایر و طوایف شهرستان ایرانشهر
در حوزه شهرستان ایرانشهر طوایف متعددى زندگى مىکنند که مهمترین آنها عبارتند از: بارکزایى، مبارکى، لاشارى بامرى، زین الدینى، شاهکى، رند، عبداللهى.
طایفه بارکزایى
بارکزایىها در سراسر بلوچستان به ویژه در نواحى ایرافشان و دزک از توابع شهرستان سراوان، سرباز و راسک از توابع شهرستان ایرانشهر به سر مىبرند.
مردم طایفه بارکزایى از اعقاب امیر شاهوخان بارکزایى ساکن افغانستان هستند که به سیستان مهاجرت کردند و پس از توقفى کوتاه به بلوچستان رفتند.
از تیرههاى مهم بارکزایى مىتوان از تیره: بارک زایى، باران زایى، بهرامى، قاسم خان زایى و دیگر تیرههاى نام برد.
طایفه لاشارى
مردم طایفه لاشارى در روستاهاى دهستان لاشار، بخش بمپور شهرستان ایرانشهر و زاهدان زندگى مىکنند در حدود نیمى از لاشارىها تخته قاپو شده و به دامدارى و کشاورزى مىپردازند.
از تیرههاى طایفه لاشارى مىتوان از: لاشارى، میر حبیبى، آزه باغى، آبگاهى، کومایى، چاهانى نام برد.
طایفه بامرى
مردم طایفه بامرى در گل مورتى، بزمان، مفیدى، دلگان، ایرانشه، گنیچ و در سیستان در روستاهاى جهانگیر، بامرى و در جنوب شهر زابل زندگى مىکنند.
مردم طایفه بامرى سیستان و بلوچستان پیرو دین اسلام و شیعه مذهب هستند.
نیروهاى طایفه بامرى عبارتند از: رودین زایى، دروش زایى، فولاد زایى، درکى، قنبرزایى و دیگر تیرهها مىباشد.
طایفه مبارکى
مردم طایفه مبارکى در روستاهاى اسپکه، عیسى آباد، چانف، لاشار ازتوابع بخش بمپور شهرستان ایرانشهر زندگى مىکنند و ۹۰ درصد عشایر این طایفه تخته قاپو شده‌اند.
مبارکىها خود را از فرزندان حمزه علیهالسلام عموى پیامبر دانستهاند.
طایفه مبارکى از تیرههایى چون: مبارکى، رئیسى، داودى، درزاده، نوکرى تشکیل شده است.
درزادهها از نسل غلامان ایلى بوده که به تدریج آزاد شده‌اند، نوکرىها پایینتر قشر اجتماعى موجود طایفه هستند. مردم این تیره در سالهاى اخیر از نظر حقوقى آزاد شده‌اند.
عشایر و طوایف شهرستان سراوان
عشایر و طوایف سراوان بیش از ۱۹ طایفه را تشکیل مىدهند که مهمترین آنها گمشاد زایى، بزرگ زاده، انوشیروانى، صالح زایى، بارک زایى، رئیسى، سپاهى، ملازایى، میر مرادزایى، ملک زاده آسکانى، سیاهانى، دُر زاده، دهوارى، دهانى، دامنى، پرکى و جنگى هستند.
در ذیل به برخى از طوایف مذکور اشاره مىشود:
طایفه میر مراد زایى
طایفه میر مراد زایى از بزرگترین و معروفترین طوایف شهرستان سراوان هستند که علاوه بر سراوان در زاهدان نیز زندگى مىکنند. عشایر میر مراد زایى از گذشتههاى بسیار دور مرزبانان غیورى بودهاند که از مرزهاى شرقى کشور پاسدارى کردهاند.
این طایفه در روستاهاى سیب و سوران، کنت، دهان، کهن، کرمشاه، کهن ملک پسکوه، هیدوچ، کله هوکان و بخشان به زراعت و دامپرورى اشتغال دارند.
تیرههاى مرادزایى بلوچستان عبارتند از: دهانى، پرکى، شیاه بر، زهى و دیگر تیرهها.
طایفه گمشاد زایى
طایفه گمشاد زایى حدود بیست نسل پیش به بلوچستان مهاجرت کردهاند. گمشادىها خود را از فرزندان درویش بلانوش قادرى فرزند شیخ عبدالقادر گیلانى مىدانند و در زبان آنان نیز واژههاى گیلکى به چشم مىخورد. مردم این طایفه سالها با قواى انگلیس جنگیدهاند.
این طایفه از ۱۲ تیره تشکیل شده است. برخى از تیرههاى این طایفه عبارتند از: داد خدازایى، چارى زایى، خاکى زایى، سپاهى زایى و…
طایفه بزرگ زاده
مردم این طایفه در بخشهاى حومه و جالق در شهرستان سراوان و بخش سرباز ایرانشهر زندگى مىکنند. نژاد بزرگ زادهها کرد است و از بخارا به بلوچستان کوچ کردهاند.
برخى از تیرههاى این طایفه عبارتند از: نعمت اللهى، شیخ زاده، سیدزاده، صاحب زاده، ملک زاده.
عشایر و طوایف شهرستان چابهار
در شهرستان چابهار ۳۰ طایفه زندگى مىکنند که برخى از طوایف سیستان و بلوچستان به علت وجود زمینهاى کشاورزى حاصلخیز در چابهار مانند دشتیارى به این سرزمین مهاجرت کردهاند.
برخى از طوایف این شهرستان عبارتند از: اُستا، باشنده، بَر، براهوایى، بِردى، بسولى، دشتیارى، بلیدهاى، رئیس، جدکال، سردار زایى، سادات.
طایفه سردار زایى (سدّا زایى)
سردار زاییها در پاکستان سکونت داشتند و به علت درگیرى قومى به چابهار مهاجرت کردهاند. هم اکنون سردار زایىها از طایفههاى بزرگ و مشهور چابهار محسوب مىگردند که از تیرههاى متعددى تشکیل شدند. مهمترین تیرههاى این طایفه عبارتند از: میر، هیوت، بید، خوخانى، شیخ زاده.
طایفه شیرازى (شیرخان زهى)
مردم این طایفه در مناطق بنت، دشتها، فنوج و کتیج زندگى مىکنند.
این طایفه از ۱۲ تیره: محمدانى، توتان، هوت، کورانى، شهنوازى و دیگر تیرهها تشکیل شده است.
طوایف و عشایر سیستان
در سیستان بیش از ۳۰ طایفه زندگى مىکنند که بسیارى از آنها به دامدارى و کشاورزى اشتغال دارند. برخى از این طوایف تخته قاپو شده و برخى از آنان هنوز به سنت کوچ نشینى و چادر نشینى خود ادامه مىدهند.