کهنه زخم هایی که بر تن اورنگ ایلامی هم نشست

فصلی نو – اردلان دانا

بالاخره حدس و گمان ها به پایان رسید و اورنگ ایلامی با همه حاشیه هایش از دانشگاه علوم پزشکی رفت و دکتر یزدانپناه بر جایش نشست.

تا ایلامی برود نام های زیادی مطرح شد و هر کدام به بهانه ای و با ترفندی حضورشان در دانشگاه منتفی شد. روزی که اورنگ ایلامی سر کار آمد مهمترین مشکل دانشگاه علوم پزشکی مجموعه روابط عمومی و امور بین الملل آن بود.و آنهایی که امید اصلاح شرایط را داشتند امیدوار هم بودند تغییر و تحولات پس از ایلامی منجر به بهبود شرایط دانشگاه شود.

اما اتفاقی که افتاد همه تغییر کردند و مجموعه روابط عمومی به واسطه نسبت فامیلی که با وی داشت ماند و در عوض سایر معاونتها همه تغییر کردند و معاونانی به مراتب ضعیف تر بر جای آن ها نشستند.ایلامی مجموعه ای از معاونان ضعیف برای خود انتخاب کرد تا راحت تر بر آنها مدیریت کند که نه تنها نتوانستند جایگاه دانشگاه را ارتقا بدهند که بر رکود پیش از آن دامن زدند.

البته این سیاست ایلامی بود زیرا ضعیف ها اطاعت پذیری و همراهی بیشتری دارند. در دوره او قانون شکنی و دور زدن قانون در دانشگاه باب شد.

دانشگاه علوم پزشکی برای موفقیت باید هم وظایف و مسئولیت ها و ماموریت های وازرتخانه ای و هم استانی خود را به خوبی انجام دهد اما تیم ایلامی نه در خدمت رسانی به مردم و نه در ارائه  گزارشات به وزارتخانه بر مبنای قانون ،اسناد بالادستی و سیاست های وزارت بهداشت نتوانستند خوب عمل کنند.

به همین دلیل  در همه حوزه ها کارهای انجام نشده زیاد شد این در حالی است که دانشگاه علوم پزشکی با این همه پتانسیل نباید این چنین در موضع ضعف قرار می گرفت.

ریاست دانشگاه علوم پزشکی باید در عین حال که از قدرت چانه زنی نمایندگان استفاده می کرد اما نباید تسلیم نمایندگان می شد اتفاقی که در خصوص ایلامی افتاد از روز اول همه اقداماتش بیشتر از آنکه علمی و منطقی باشند در راستای جلب رضایت نمایندگان بود.

سه معاونت آموزش، اجتماعی(قبل ار ادغام )، پشتیبانی که با مردم در تماس مستقیم بودند ضعیف عمل کردند و از طرفی معاونت پشتیبانی در دو سال فعالیت او همواره حاشیه ساز بود.

حاشیه هایی مثل لور رفتن سوالات امتحانی، به هم خوردن آزمون بزرگ عمومی ، عدم برآورده شدن انتظارات مردم از دانشگاه برای استخدام و غیره باعث بروز مسائل اجتماعی و مهمتر از همه سلب اعتماد مردم از دانشگاه شد..

در واقع در این دوره حوزه ریاست دانشگاه و معاونت پشتیبانی میان مردم و پیمانکاران و شرکت هایی که با آنها همکاری می کردند تبعیض زیادی قائل شد. بی عدالتی در برگزاری مناقصه و مزایده ها و سفارش پذیری زیاد باعث شد این معاونت همواره پر از حاشیه باشد و دانشگاه را به حاشیه ببرد.

در دوره ایلامی همه اقدامات یک مدعی داشت و از قبل قول آن به کسی داده شده بود که چنین اتفاقات و زد و بندهایی در شان دانشگاهی به بزرگی علوم پزشکی نبود.
این همه بیمارستان در این استان ساخته شد اما نتوانستند کیفیت درمان را بالا ببرند. بیمارستانی مانند باشت به کلی تعطیل شد این در حالی است که با وجود سیستم پیچیده حقوق پزشکان، رئیس دانشگاه دستش باز بودکه از سیستم دیگری برای پرداخت حقوقشان استفاده کند.

در زمان مدیریت وی بعضی از سمن ها و تشکل های خیریه سلامت که در استان کهگیلویه و بویراحمد منتسب به جریان های سیاسی هستند به شدت حمایت شدند و دانشگاه به حیات خلوت گروه های سیاسی غیر همسو با دولت تبدیل شد در عوض او در این مدت استاندار کهگیلویه و بویراحمد را که اقتصاد سلامت خوانده ، حتی برای سخنرانی به دانشگاه دعوت نکرد در حالی که روسای پیشین دانشگاه برای بالا بردن قدرت چانه زنی و درگیر کردن استانداران در مسائل دانشگاه برای آنها ساعاتی تدریس تعریف می کردند.

او جلسات هم اندیشی مدیران را به جلسات سخنرانی های کنترل شده تبدیل کرد و همین هم باعث تعطیلی این جلسات شد.

حالا ایلامی با همه حاشیه هایش رفته و یزدان پناه آمده است. یزدانپناه اما حالا دو راه بیشتر پیش رو ندارد یا راه ایلامی را پیش بگیرد و چشم به دهان نمایندگان بدوزد و باقیمانده اعتبار علوم پزشکی را بر باد دهد و یا با انتخاب هیات رئیسه خوب و علمی تغییراتی اساسی ایجاد کند تا بتواند هم در وضعیت بهداشت و سلامت و جایگاه علوم پزشکی تحول ایجاد کند.

از آنجایی که یزدانپناه به پاکدستی و صداقت و سادگی شهرت دارد پس انتظاری که از وی می رود این است که دانشگاه علوم پزشکی را دوباره به ریل کیفیت برگرداند.