گوشه‌ای از زجرنامه مردم کهگیلویه بزرگ؛ در دفتر اجرایی نماینده چه می‌گذرد؟

فصل جنوب, سید محمد موحد نماینده کنونی کهگیلویه بیش از آن‌که خود را در ساختار دموکراتیک نظام جمهوری اسلامی تعریف کند، به نظر می‌رسد تصور می‌کند یکی از شیخ‌نشینان عرب است که نه برای شهروندانی آزاد، بلکه برای جمعی از قبائل تصمیم می‌گیرد.

موحد در آخرین دوره حضورش در مجلس، همانند ادوار گذشته درکمیسیون قضایی مجلس حضور دارد و نتوانسته عضو یکی از کمیسیون‌های اثرگذار مجلس شود.
البته در عالم خیال، او رؤیای رسیدن به ریاست مجلس شورای اسلامی را نیز در سر دارد؛ همین ویژگی است که به گفته برخی او را تبدیل به یک سیاستمدار رؤیاپرداز کرده که به‌جای پا گذاشتن بر زمین سفت واقعیت، سرگرم بلندپروازی‌های خاص خود است.
ترکیب این تیپ شخصیتی و ترفندهای سیاسی با ضعف کارآمدی در مدیریت استان، کهگیلویه را تبدیل به یک ایالت مستقل از سایر شهرستان‌ها و مناطق استان و حتی کشور کرده که در آن برادر یک نماینده متولی امور شهرستان شده است.
ابراهیم و سید محمد به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی هر سه قوه مقننه، قضائیه و مجریه در آن دو خلاصه شده است. از یک‌سو موحد با استفاده از ظرفیت نمایندگی و حضور در مجلس، نقش تقنینی در سطح استان، نظارت قضایی و همچنین اقتدار اجرایی برای خود قائل است و از سوی دیگر، ابراهیم موحد که نقش ولایتعهدی برادرش را بر عهده دارد، تصور می‌کند بالاتر از وزیر می‌تواند عمل کند. فرمانداران و بخشدران قبیله‌ای نیز تسلیم ولایت مشروطه و مقیده موحد و پیرو مقام تجمیع هر سه قوه او هستند. دستورات و اوامر سید محمد نیز به وسیله سید ابراهیم که حالا جایگاه پارلمانی برای خود قائل است، به مدیران ابلاغ می‌شود.
اما بخش جالب ماجرا آن‌جاست که در ایالت و خالصه موحد که شورای قبائل نقش قوه مقننه کهگیلویه بزرگ را دارند، تصمیمات اولیه و ثانویه صادر می‌شوند؛ حتی بنا به ضرورت این سیاست قبیله‌ای، جلسات مدیران برای چگونگی حفظ بدنه سیاسی شورای طوایف، در دفتر اجرایی تشکیل می‌شود؛ تا جایی که ممکن است تابلوی پتروشیمی دهدشت را به تابلوی پتروشیمی سرکوه راک تغییر دهند. احتمالاً از جمله مصوبات شورای قبائل، همین نکته ظریف باشد.
چگونگی معرفی و به‌کارگیری نیروها درپتروشیمی فعلی کهگیلویه نامه خاص الخاص از طرف نماینده و مدیریت اداره کار هم در اختیار ابراهیم موحد است؛ به این صورت که دستورات لازم را او صادر می‌کند.
رصد رفتارهای سرپرست فرمانداری کهگیلویه نیز این گمان را تقویت می‌کند که موسوی بدون اذن موحد حتی جرئت آب خوردن نیز ندارد. به همین راحتی، نورچشمی‌های نظام قبیله‌ای، جهت اشتغال به مدیریت پتروشیمی معرفی می‌شوند.
وابستگی فرماندار به نماینده آن‌قدر زیاد است که اگر فردی به فرمانداری مراجعه کند، فرماندار احتمالا به او می‌گوید بروید با ابراهیم موحد هماهنگی کنید تا پاسخ لازم به شما داده شود. این وجیزگونه، تنها گوشه‌ای از زجرنامه مردم و شهروندان کهگیلویه بزرگ است.
بر همین اساس می‌توان گفت مردم‌سالاری مبتنی بر شریعت اسلامی در تصورات قبیله‌ای موحد جایگاه چندانی ندارد. یکی از مصادیق این عدم پای‌بندی موحد به نظم سیاسی حاکم، مدیران منتخب اوست که بیش از آن‌که با فرهنگ انقلاب اسلامی عجین باشند در حصار اندیشه تیم شورای قبائل قرارگرفته‌اند.
لازم است شهروندان کهگیلویه بزرگ و هیئت نظارت شورای نگهبان بدانند دفتر ارتباطات مردمی موحد ارتباطی با عامه مردم ندارد و بیش از آن‌که به دفتری مردمی شبیه باشد، در قامت یک دفتر اجرایی و ساماندهی تفکرات قبیله‌گرایانه عمل می‌کند.
این رفتارهای سیاسی موحد که نسبتی با تأکیدات رهبر انقلاب در خصوص عدم دخالت نمایندگان در مباحث اجرایی ندارد و به نوعی بی‌اعتنایی به آرمان‌های انقلاب اسلامی و میراث گرانقدر امام خمینی نیز هست، از نگاه نهادهای نظارتی دور نخواهد ماند.