یادداشتی از غلامحسین هادیانی نژاد-پاسبان طبیعت

فصلی نو- غلامحسین هادیانی نژاد

دیرزمانی ست که با طبیعت نا مهربانی می شود و بشر سَرِ ناسازگاری با طبیعت در پیش گرفته است.

اما ندای خاموش وجدانِ ما سر بر میکشد، بر ما نهیب میزند تا صدای مرگ طبیعت را فرا یادمان می آورد.

ندای وجدان ما را فرا می خواند، شاید به کلام در نیاید، هیچ گفته ای را اظهار نکند، اما در حالت سکوت سخن میگوید که : (با طبیعت هم نوا و هم آوا شوید)

هم نوایی و هم آوایی را فیلسوف دردمند اسپانیایی اونامونو چه زیبا بیان میکند : من به هم نوع خود عشق می ورزم، همسایه و هم نوع را مثل خود می بینم، نسبت به هم احساس محبت میکنیم.
گویی درد و رنج مشترک است که انسان ها را به هم پیوند می دهد تا در غم و محبت های همدیگر شریک باشد.
این احساس شفقت گام به گام، منزل به منزل اوج می گیرد و دایره ی شمولش وسیع و گسترده تر می گردد.
این احساس که در آغاز نسبت به هم نوع شروع شد ،به قلمرو موجودات زنده کشانده می شود و سپس به همه ی موجودات که حتی حیات ندارند را ، در بر می گیرد.

آیا:
ماهی هایی ک در آب می رقصند روزی خواهند مُرد؟
آن ستاره ی درخشانی که در شب های تیره چشمک میزند و خوش می درخشد روزی خاموش خواهد شد؟

چَه چَه بلبل بر شاخسار زیبای کوهساران به گوش نخواهد رسید؟

و آیا قهقهه کبکان خوش خوان و خوش خرام را زمانی در دل طبیعت نخواهیم شنید؟

به راستی محکوم بودن به نیستی چقدر غم انگیز و تلخ است
اگر ” نیستی ” و تخریب طبیعت و محیط زیست به دست بشر اتفاق بیفتد ، غم انگیزتر و تلخ تر، و گناهی بس بزرگ و نابخشودنی خواهد بود.
با مصرف بی رویه ظروف یکبار مصرف و رها نمودن آن در دلِ طبیعت که بر مبنای ناآگاهی بوده ؛ و همچنین مسابقه ی بی سابقه ی قطع درختان تنومند بلوط و تصرف زمین های بِکر منابع طبیعی دامنه حرص و طمعِ سود جویان را شعله ور ساخته ، دانسته یا نادانسته آگاهانه یا ناگاهانه به تخریب محیط زیست منجر گشته و شیوه زیست انسانی را به مخاطره انداخته است.
از آنجایی که رسالت آدمی محافظت و نگهبانی از طبیعت است و پاسبانی از محیط زیست ؛ عشق ورزی به طبیعت را تقویت کنیم. اخیرا امید در دلهای نگران طبیعت که یادگار نیاکان ماست زنده شده و جمعی از عاشقان و دوستداران طبیعت خیز برداشته اند ، قیام نموده اند و این عشق ورزی را به طریق عملی آغاز نمودند و با رفتارشان خود را به کنشگری بی همتا تبدیل نمودند . این رفتار ها رنگ ابدیت می گیرد، جاودانه می ماند ؛ باشد که استمرار پیدا کند، به صورت فرهنگ درآید و تلنگری باشد بر ذهن خفته تخریب گران طبیعت.

کاندیدای شورای شهر یاسوج و عضو انجمن پاسداشت طبیعت و انقلاب سبز زاگرس