یادداشت ارسالی از یک روحانی “انسانیت و روح خدایی”

فصلی نو _سید یاسین دولت خواه

“بنام خالق بی بدیل ” ” انسانیت و روح خدایی ” وَ نَفَخْتُ‌ فِیهِ‌ مِنْ‌ رُوحِی‌ و در او از روح خود (یک روح شایسته و بزرگ) دمیدم

الحجر آیه ۲۹

ای نسخه اسرار الهی که تویی

و ای آینه جمال شاهی که تویی

بیرون ز تو نیست
هرچه در عالم هست

از خود بطلب آن چه
خواهی که تویی

(حضرت مولانا)

وجودمان که در قالب انسانیت شکل بگیرد هیچ ظلم و کم لطفی به دیگران را جایز نمی دانیم.

اگر اخلاق خود را به ذات حضرت حق نزدیک کنیم حتی به بدترین افراد ظلم نمی کنیم و فرصت خوب شدن را از آنها سلب نمی کنیم.

خداوند صاحب فضل و مهربانی همه ی انسان ها را با لطف بی انتهای خودش پدید آورد و از روح بزرگ خود به آنها عطا نمود .

تا نفس بکشد ، بخند و زندگی کند.

و همواره اگر در این مسیر یعنی انسانیت قدم بر دارد توانسته است که از روح خدایی خود نهایت بهره را ببرد.
چرا که این روح نهفته در وجود انسان ها جز در راه خوبی ها قدم نهادن نمی تواند جایی دیگر برود .

#_اما چه می شود که این انسان که موجود پاک ترین روح است پای در جای خطا ، ظلم و عصیان
می گذارد ؟!

چرا آن وجود پاک و خالص را بخاطر زندگی کردن اندک در دنیای محدود به ناخالصی ها و پلشتی ها نزدیک می کند ؟!

خیلی آرام و راحت دیگران را تحقیر و دل های زیادی را میشکند و اصلا هم ابایی ندارد .

شاهد هستیم نامهربانی هایی که در حق بشریت میکنیم حتی حیوانات آنها را در حق خود روا نمی دارند .

بنظر اینجانب حرص ها و کمبود هایی که در زندگی خود احساس می کند باعث می شود که این همه ظلم و جور ها را در وجود جای دهد …

و الا اگر از روز اول خود را بشناسیم و در یک مسیر ثابت قدم برداریم که البته آن مسیر پاکی و خوبی است ، هیچ وقت به جاده خاکی ظلم و جفا در حق دیگران
نمی رویم.

#امیدوارم که بتوانیم زودتر خود را بشناسیم و جلوی بی راهه رفتن خود را بگیریم تا وقت تنگ نشده است ..
#سید_یاسین_دولتخواه