یادداشت ارسالی – دختر زیبا روی دیارم دنا

فصلی نو – صغری نیک اقبال

فرزند دنایم ،دختر زیبا روی دیارم . استواری وعزت و بخشندگیش افتخار سرزمین اجدادی من .دنایی که میهمانانش را با رایحه ی چول و اویشن و خاریش پذیرا بوده و مست کرده است .اب گوارای ابشارهایش آرامش دهنده روح و جان هر مسافری خسته تازه از راه رسیده .بستری برای خسته دلانی که به دامنه هایش پناه اوردند .زیبا رویی مهربان .روزها مردمان راه میپیمودند تا در دامانش سر بر آستانش بسایند و تن خسته را بشویند در جویبارهایش .دنایی که شاهینش خوش نام است .بادش نوازشکر موهای کل و بزهای مست بر صخره هایش .
اما حال دنا این روز ها خوش نیست .نه بخاطر میزبانیش نه او هنوز مهربان است .بخاطر ناله های داغداران در پایین دست هایش .قلب دنا در سرما و برف میسوزد ،چرا که فرزندان پر پر شده عزیزش را در آعوش دارد .نمیداند به جای کدامین مادر لالایی بخواند .نمیداند به جای کدامین پدر دست نوازش بر سر عزیزانش بکشد .دنا در این میان نامهربانی ها دیده .گله مند است درد مند .گله مند و درد مند از قضاوتها که در موردش کرده اند .گله دارد از کسانی که لقب میرشکار را به انها بخشید اما هرگز گیوه با پا ،پایشان به صخره های دنا نرسیده .او لقب بخشید اما گیرنده محبت به دنا نبخشید .
به فرزندان پر پر دنا هیچگاه سر نزد یا از دور او را نظاره کرد .به کمک فرزندان دنا نیامد .برعکس کسانی به قامت دنا پا گذاشتند و رفتند که هرگز خواهان اسم و رسم نبودند .اشک ریختند و دلشان سوخت به حال فرزندان دنا و پدران و مادران گلهای غریب در آغوش دنا .میرشکار به محل شکار نیامدی .ببینی دنای مهربان من چگونه هنوز مهربانی را به عزیزانش هدیه میکند .بی مهری و بی مسولیتیتان را دنا دید .اما وم نزد .زخم بر زخم دنا زدن گناه است .چون بی تقصیر است و بی مثال .در میهمان نوازی دنایم شک ندارم که با عشق با رایحه چویل و اویشن و گلهای وحشیش بی توقع امانتش را پس خواهد داد .و به آغوش عزیزانشان باز میگرداند .می ستایتم دنای من .می نامم تو را با عشق عروس خیال من .سبز قامت و استوار دنای من

صغرا نیک اقبال