یادداشت ارسالی / ضرورت ساماندهی محور نقاره خانه (اکبرآباد به علی آباد)

فصلی نو- امین نظری

ساماندهی محور مهم و پرتردد نقاره خانه، حدفاصل میدان آریوبرزن، علی آباد، کردلاغری و پل زردک مطالبه عمومی مغفول مانده مرکز استان است که به کلافی سردرگم تبدیل شده. ناگفته پیداست که با گسترش حاشیه نشینی و افزایش جمعیت شهر یاسوج لحظه به لحظه بر مشکلات این مسیر افزوده می شود.
محور یاد شده مخصوصا حدفاصل میدان آریوبرزن به علی آباد و تقاطع خطرآفرین پل بشار به مسیر نقاره خانه دچار آنچنان نابهنجاری و بی نظمی است که هر رهگذری که برای نخستین بار از آن عبور می کند دچار سرگیجه می شود یا در حالت دیگر عبور از تونل وحشت را در ذهن تداعی می کند. رانندگی در این مسیر دارای عرف مخصوص به خود است و تبعیت چندانی از هنجارها و ضوابط راهنمایی و رانندگی ندارد.
هدف از گشایش پل بشار در چم چیت اکبرآباد سبک کردن ترافیک پل های اول و دوم و سهل کردن دسترسی شهروندان مناطق شهر و سررود شمالی به سررود جنوبی و بالعکس بود نه ایجاد یک مشکل جدید و اختلال دوباره در مسیرهای منتهی به میدان آریوبرزن.
مشکل در این مسیر زمانی به اوج رسید که پل چهارم به سمت سررود جنوبی زیر بار رفته و بخش زیادی از ایاب و ذهاب شهری را به سمت میدان آریوبرزن هدایت گردید.
پیامد عدم برخورداری این مسیر از حداقل ها و عدم انطباق با ضوابط و مقررات توسعه معابر، تمرکز و هدایت بی برنامه ترافیک به سمت میدان آریوبرزن، عبور سیل آسا و روز افزون خودروهای سبک و سنگین از این مسیر، افزایش سوانح رانندگی و خسارات جانی ومالی برای عابرین، رانندگان، کسبه و ساکنین، هدر رفت وقت و انرژی، پائین آمدن آستانه تحمل افراد و افزایش خشونت های اجتماعی است.
عدم وجود بلوار وسط، نبود پیاده رو، نبود خط کشی، تابلو و علائم استاندارد، وجود موانع و دست اندازهای غیر استاندارد، آسفالت وصله خورده و بی کیفیت، عدم رعایت حریم و تقلیل عرض جاده، سد معبر وانت های میوه فروش، بار ترافیکی بالا و تمرکز اصناف خدماتی و خاص ایرادات اساسی این معبر است.
مشخص نیست که مجموعه این ناهنجاریها و ایرادات و عدم وجود زیرساخت ها سبب حضور کمرنگ پلیس محترم راهور در کنترل این مسیر شده یا بالعکس عدم کنترل اصولی پلیس زمینه ساز بروز پاره ای از این مشکلات گردیده.
در خصوص عملکرد ممتنع شهرداری نسبت به این مسیر و عدم ورود معاونت عمرانی استانداری به این موضوعی انتقادات فراوانی وجود دارد. این موضوع می تواند تداعی گر بی توجهی یا عدم اشراف مسئول ارشد عمرانی استان به مشکلات جاری و موانع پیش روی توسعه شهر یاسوج باشد.
دوگانگی در مدیربت موضوع و بلاتکلیفی این مسیر مابین سازمان های مرتبط و مسئول همچون شهرداری، راه و مسکن و شهرسازی، بنیاد مسکن، سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای سبب عقیم ماندن این موضوع و ایجاد چنین نابهنجاری گردیده.
به نظر می رسد راه حل این مشکل بیشتر از سایرین در دست مدیریت کوشا و توانمند سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای باشد. قطع یقین تمرکز بر این معضل از جانب سازمان راهداری گره گشای بخش اعظم مشکلات و پای کار آمدن دیگر سازمان های مرتبط با موضوع می شود.
به هر روی این وضعیت زیبنده شهری نیست که عنوان پایتخیت طبیعت را یدک می کشد و ساماندهی محور مذکور تاثیر شایانی در منظر شهری و کنترل ترافیک دارد.
قطعا پیگیری های پارلمان شهری و نماینده محترم مردم بویراحمد(دکتر روشنفکر) ، راهگشا و نیرو محرکه به سرانجام رسیدن این مطالبه عمومی خواهد بود.

امین نظری
تیرماه۱۳۹۹