یادداشت ارسالی – ناجیان سلامت

فصلی نو- مهرداد نادری

این روزها همه مِلل و حتی گفت ؛ بشریت درگیر مسئله ای فجیع ، وسیع و هولناکی بنام ویروس کرونا هستند ، مسئله ای که جهان را در ابعاد گسترده ای در نَبرد با خود قرار داده است و به نوعی جامعه ی جهانی در اوج تشویش ، وحشت و استرس در جنگ‌ با این ویروس کشنده و مهلک قرارگرفته است ، هر چند دامنه ی این ویروس آنقدر پهناور است که هیچ کس نمی داند عاقبت به کجا می رسد ولی وجود این ویروس در جهان یک زنگ خطر برای مرگ میلیون ها انسان بی گناه محسوب می شود .

ولی در این روزها خط مقدم جبهه چه کسانی هستند که جان می دهند تا جان ها را زنده نگه دارند ؟
کسانی که برای انسانیت و شرافت خود در سخت ترین و بحرانی ترین شرایط قرار می گیرند تا از جان هم نوع خود حفاظت کنند و نگذارند این هیولایه بیولوژیکی بلای جان مردم دردمند ایران شود و جان های بی گناه را طعمه ی خود کند .

هر چند که قدرت این ویروس مُخرب از علم پزشکی سبقت گرفته و تا کنون هیچ دارویی برای نابودی و ناکامی آن در سطح جهان تولید نشده و تمام دانشمندان دنیا را در ابهام‌ قرار داده است ، ولی هستند ناجیانی که با جان و دل سپر بلای این جنگ شده اند و با اراده و عشق به مردم و میهن از جان این مردم حراست می کنند .

در استان کهگیلویه و بویراحمد بنا به شرایط جغرافیایی و قرار گرفتن در کُرویدر شمال به جنوب و پُل ارتباطی بین چندین استان از این ویروس در امان نمانده و با آشفتگی در وضعیت دشواری قرار گرفته است تا در محرومیت غرق در این حال ناآرام باشند .

آنچه که در این روزها امید را در دل مردم رنج کشیده زنده نگه داشته است حضور ناجیان سلامتی است ، که در خط مقدم این نبرد قرار می گیرند تا از جان این مردم دفاع کنند و نگذارند که این ویروس غول پیکر جان مردم این استان را بگیرد ، ناجیانی که با کمترین امکانات هر چه توان و انرژی دارند هزینه مردم استان می کنند تا طعم مرگ بدون تشییع جِنازه را هیچ خانواده ای نَچشد .

بله ؛ نباید شِنید و خواند بلکه باید رفت و دید که چگونه با صبر و تحمل این قلب های خیراندیش و از خود گذشته در نبود تجهیزات و امکانات ایستاده اند و در اوج فداکاری و ایثار با یک اَبر ویروس می جنگند و ستیز می کنند تا قلبی از تپش نیفتد ، که چشم ی گریان شود .

گرچه باید حادثه ای رخ دهد و اتفاقی بیفتد ، تا همگان قدر این ناجیان سلامت را بدانیم ولی باید دانست با دست خالی ایستادن در مقابل ویروسی که هیچ ابزاری قادر به نابودیش را ندارد کاری بسیار سهمگین و سخت است و تنها اراده و حس هم نوع دوستی این دلسوزان و غمخواران است که تا کنون این استان تبدیل به رشت ، مازندران و قم‌ نشده است .

پس باید پاس بداریم و به خاطر بسپاریم که این حافظان و ناجیان سلامت هستند که از جان و آسایش خود می گذرند تا راه زیستن بر ما سد نگردد و ما به آینده امیدوار تر باشیم ، قلوب تپنده ای که در خط مقدم مکان های درمانی مقاومت می کنند تا ویروس کرونا بر جان ها غلبه نکند .

امید آنکه ؛ این روزهای مرگ آور و این وضع ناهنجار و این حال رنجور و دردآور بگذرد و ملت ایران در این حال ناآرام بیرون بیایند و همه بیماران لباس عافیت به تن کنند و عاقبت همه ما با تکیه بر حضرت حق در این روزها بخیر شود .