یادداشت ارسالی -نوشته ای از نوجوان هم استانی در خصوص خواسته های انسانی

فصلی نو – رضا قهرمانی فر

ما آدم‌ها به جای آن‌که زندگی کنیم و از زندگی خود لذت ببریم فقط در حال جمع کردن هستیم. ما به پدیده‌ها به چشم مایملک نگاه ‌می‌کنیم و به آن‌ها چنگ ‌می‌زنیم تا پیش خودمان آنها را نگهداریم

ما به جای آن‌که دنبال دانستن و گسترش اطلاعات خود باشیم، دنبال جمع کردن اطلاعات هستیم.

به جای آن‌که از پول لذت ببریم، دنبال ذخیره کردن برای آینده هستیم اینده ای ک قابل پیش بینی نیست ، به جای آن‌که به بچه‌هایمان فرصت حضور و زندگی کردن بدهیم، سعی ‌می‌کنیم مثل یک دارایی آن‌ها را داشته باشم تا آن‌طور که ما ‌می‌خواهیم زندگی کنند و به آن‌چه ما باور داریم، ایمان بیاورند پس فرصت تجربه زندگی را از آنها میگیریم

نمی خواهیم از لحظه‌ای که در آن هستیم لذت ببریم، سعی ‌می‌کنیم با عکس گرفتن، آن لحظه و خاطره را تصاحب کنیم و…

شاید اولین نتیجه این تمایل ما به داشتن و نگه داشتن، این باشد که مرتب دنبال ثبات ‌می‌گردیم.

‌می‌خواهیم همه چیز را به بهترین حالت آن حفظ کنیم و به خاطذچ بیاوریم دوست داریم همیشه جوان و سالم بمانیم
دوست داریم وسایلمان را همواره نو و سالم نگهداریم

در همه موارد فوق دنبال “ثبات” و “قرار” هستیم، و از این بابت متحمل اضطراب و رنج ‌می‌شویم.

اگر جرات داشته باشیم و این قانون را بپذیریم که دنیا بی ثبات است،به آرامشی عمیق و بزرگ ‌می‌رسیم.

رضا قهرمانی فر