یادداشتی برای فصلی نو/ ما را به خیر شما امیدی نیست،شر مرسانید

فصلی نو-محمد فرزامی
در پی درج مطلبی شدیداً ضعیف به لحاظ نوشتاری و عوام پسند به لحاظ گفتاری تحت عنوان نقد عملکرد خانم زهرا زمانی عضو شورای شهر یاسوج در سایت فصلی نو،به قلم نویسنده ای گمنام اما جدیداً در پی نام بر آن شدم تا به عنوان یک شهروند و وظیفه ای شهروندی که دارم به آن مطالب بس مغرضانه پاسخی مکتوب نوشته باشم.
متأسفانه دیر زمانی است که دعوایی از نوع زشت و دون بگم بگم در زیر پوست جامعه ما جریان دارد و سخت آن را می آزارد و اخلاق را به چالش کشیده. دعوایی که بهانه ای جز دخالت نابجا و ناشایست و ناخنک زدن در کار دیگران و ایجاد آلودگی ذهنی و راه اندازی آشوب فکری برای شهروندان نجیب و فهیم این شهر عزیز توجیه دیگری نداشته و ندارد.
آشوب و بلواهایی به زعم خودشان نقد گونه اما دعوا وارودر قالب های گوناگون که وقت، انرژی و سرمایه فراوانی از ساکنان این دیار بویژه مجریان و نخبگان این سامان را تلف می کند. با یک بار مطالعه شبه مقالۀ مثلاً نقدگونه مورد بحث باید از آن نویسندۀ محترم پرسید که با بیان چنین مسائل ضعیف، نحیف و پوپولیستی و زحمت دادن به قلم خویش چه سودی عاید و نصیب ساکنان این شهر می شود؟ آیا به جز تحریک و مشوش نمودن افکار عمومی در فضای غبار آلود ذهن بیمارگونه و معلول وار خویش و نشان دادن عمق عصبیت و پریشان گویی خود هدف دیگری دارد کسانی که با غوغا سالاری، هوچی گری، تحریک قومیتها، و بیهوده گویی، یاوه گویی و درشت گویی به دنبال به زیر سئوال بردن عملکرد موفق بانوی زحمتکش و نجیب عضو شورای شهر افتاده اند و به هر دری می کوبند تا به هر قیمتی غرایض غلیظ و از سر غیض وغضب خود را در سایتهای محلی جار بزنند و بدانند که:
مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ما غافل از آنکه خدا هست در اندیشه ما
این به اصطلاح نویسنده محترم باید بداند که نقد خوب است و لازمه رشد و ترقی است اما از طرف اهلش. فردی مجهول الهویه و گمنام با حرفهای من درآوردی و عوام پسند و خاله زنکی و پشت نقاب اسمی مستعار و دروغین مخفی شده و با درج جملاتی هول هولکی و تاریخ مصرف گذشته و مشق شب گونه سرکار خانم دکتر زمانی را مورد خطاب، خطابه خود قرار داده اما نمی داند و یا نخواسته که بداند که در همین دورۀ سه سال و اندی حضور خانم زمانی در پارلمان شهرمان به مدد و به گواهی آمار و ارقام مستند و در دسترس همگان ایشان عملکردی موفق داشته و همیشه جایگاه و پایگاه و پایندان زنان شهرمان بوده و علیرغم تمامی ناجوانمردیها، کارشکنی ها، و چالشهای فراوانی که که حسودان و بدجنسان نسبت به خانم زمانی در زمان ورودشان به شورا تا به اکنون داشته اند اما این خانم خلاق و خستگی ناپذیر در جهت خدمت بی منت به تمامی شهروندان توفیقات و دست آوردهایی روشن و مثمر ثمر داشته که شاید پرداختن به تک تک آنها مثنوی نه هفتاد من بلکه یکهزار و هفتاد من خواهد شد.
دست آوردهایی در زمینه احداث، توسعه و راه اندازی و به بهرده برداری رساندن طرحها و پروژه های عمرانی و زیر بنایی متعدد شهری که یک نمونه آن پی گیری و راه اندازی از صفر تا صد پارک بانوان که کاری است ماندگار و به یادگار از وجود و حضور سرکار خانم دکتر زمانی در شورای شهرمان یاسوج است. از مطالعه و کمی دقت در مطالب آن نویسنده محترم و هول هولکی نویس به این نتیجه و برداشت می رسیم که ایشان از سر ناآگاهی آب در هاون کوبیده و در برکه گل آلود بداخلاقی شنا می کند و از آن قماش افرادی است که هنوز که هنوز است از سر ناآگاهی، و حسادت جنسیتی و عدم خودباوری زن را ضعیفه می پندارد و از محتوای کلامشان بوی حسادت شدید رقابت غلیظ، کهنگی، بی سلیقگی، کج سلیقگی ، و واماندگی و کپک اندیشه به مُشام می رسد و در این دنیای مملو از تکنولوژی های جدید قلم فرسایی نموده و کل عُصاره سواد خویش را با زور و جوهر قلم به روی کاغذ عُقده و حسادت و خود بزرگ بینی آورده و با اشغال نمودن فضای سایتی عقده های چرکین و دمل های در دل مانده خود را عیان و بیان داشته و نشان داده که از حضور و وجود خانم زهرا زمانی در شورای شهر خون دلها خورده.
اما در این روزگار ناسازگار چگونه ادب و شخصیت فردی به خودش اجازه داده که این چنین عملکرد انسانی متعهد و متدین و متخصص را یکسره به زیر سؤال ببرد. روزگار ناسازگاری که بعضی ها بی رحمانه در چشم بهم زدنی عصا از کور می دزدند و نان از لشگر گرسنگان دریغ می دارند و آب از خیمه گاه تشنگان حق مضایقه و تن پوش پاره از اندام نحیف برهنگان به در می آورند و شبانه نشان محبت مردم را بر دیوارهای مهربانی به آتش می کشند و نقد های شب نامه نویس وارونه می نویسند و خود را به مداد دو سطر خط وکیل و وصی و سخنگوی ملت جا می زنند.فردی که بیرون گود نشسته و فال پشت پا می گیرد و پیش گویی و زود گویی می کند و خود را همه فن حریف دانسته و کارشناس امور اجتماعی و شهری شده و از حوزه صلاحیت اخلاقی عُرفی، شرعی و قانونی پا را فراتر گذاشته و دوره ندیده داور شده.افرادی که به خود شیفتگی دچار گشته و به اصول بنیادین توسعه و تقسیم کار و تخصصی نوشتن وحرفه ای قضاوت کردن پای بن نیستند ویا شاید هم از اصول توسعه و پایدار و متوازن آگاه نیستند و سر در نمی آورند.
بنابراین خیلی ندانسته و ناآگاهانه و یا دانسته و عامداً و مغرضانه به عملکرد روشن و مثبت دیگران حمله می نمایند و برای دنیای دیگران آخرت خود را تباه و به آتش می کشند.
هستند بعضی هایی که تخریب عملکرد دیگران را زرنگی می دانند اما نمی دانند که در گرداب عملگی و رعیتی افکار دیگران گیر افتاده اند و نمی دانند که با قلمشان کارگر بی مزد ومواجب گروهی انحصارگر، واپس گرا و طایفه باز گشه اند.
در خاتمه بدانید که از قال و مقال برونتان پی به درونتان برده ایم.
ما رابه خیر شما امیدی نیست لطف نموده شر مرسانید.