فصلی نو

در یک سال گذشته دو رویداد مهم سفر رئیس جمهور و هیات دولت به استان و انتخابات ریاست جمهوری را پشت سر گذاشتیم که همه اقشار و اصناف جامعه در هرچه بهتر برگزار شدن آن نقش داشتند.

اهالی رسانه در این دو رویداد فارغ از مرزبندی سیاسی و منطقه ای ، تمام تلاش خود را به کار گرفتند که آن را به بهترین شکل ممکن رسانه ای کنند.

رسانه ها همواره از این نکته شکایت داشتند که چگونه پس از هر دو رویداد از همه اقشار تقدیر و تشکر شده اما رسانه ها در حد تشکر هم از این تعارفات بهره ای نداشته اند.

اما حالا یکسال پس از سفر هیات دولت وسه ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری شنیده های موثق حاکی از آن است که پس از این دو رویداد تنها از رسانه ها و خبرنگاران گرمسیری تقدیر شده است و در این میان نقش و حضور و تلاش رسانه های سردسیری نادیده گرفته شده است.

اگرچه رسانه های سردسیری بر این باورند به رسالت خود عمل کرده اند اما چگونه است که مدیرانی به خود اجازه داده اند تفکرات مسموم خود را حتی به رسانه ها منتقل کنند که نتیجه اش ایجاد مرزبندی ای به نام خبرنگاران سردسیری و گرمسیری باشد و در نهایت رسانه های یک منطقه علیه رسانه های منطقه دیگر قلم به دست بگیرند و رودرروی هم قرار گیرند.

در هر دو رویداد رسانه ها چه اصلاح طلب و چه اصولگرا به نوعی شور آفرینی کردند و تقدیر از رسانه هایی که به منطقه خاص وصل هستند نوعی بی عدالتی در حق رسانه و زیر پا گذاشتن قانون و آرمانهای نظام است.

ضمن آنکه نباید فراموش کرد این تقدیر و تشکر از رسانه ها و خبرنگاران مناطق خاص استان نشانه ایجاد یک تفکر مسموم در میان برخی مدیران استانی است.

در یک سال گذشته برخی مدیران استانی دیوار بلندی میان استاندار و خبرنگاران ایجاد کرده وپوشش اخبار استانداری و حتی نشست مدیران استانی را در انحصار عده خاصی درآورده اند که با این خبرها مشخص شده این دیوار فقط برای دور از دسترس نگه داشتن رسانه های یک منطقه خاص کشیده شده است.

خبرنگاران سردسیری از استاندار می خواهند که حالا که به تهمت ها و بی اخلاقی هایی که در حق رسانه هایی سردسیری شده واکنش نشان نداده اند ، به صورت شفاف به اجحاف هایی که در حق این رسانه ها شده واکنش نشان داده و با مدیران برخورد جدی داشته باشد. زیرا دستور انتشار اخبار تفرقه انگیزی مانند حلقه کسری از اتاق فکر مدیران بی کفایتی خارج می شود که تمامی عملکرد شان منطقه ای است و معرفی آنها به جامعه نه برای دستگاه قضا و نه برای رسانه ها کار سختی نیست و همگان به خوبی آنها را می شناسند.

در پایان باید گفت ” خبرنگاران سردسیری ” یک مرزبندی جغرافیایی نیست و همه کسانی که نسبت به بی عدالتی و عملکرد ضعیف مدیران برخاسته از تفکرات منطقه ای و قومی معترضند می توانند جز خبرنگاران سردسیری باشند.