یادداشتی از علیداد حسین زاده به مناسبت روز پرستار

فصلی نو-علیداد حسین زاده

گشت وگذار ذهن خلاق انسان همواره پیگیر و جستجوگر واژه های گونه گونی است که بتواند در کنار سیر نمودن و رفع نیاز های روحی و معنوی وی بر قدرشناسی و ارج گزاری اش به پاس همه نعمت های بی بدیل خالق هستی بخش باشد. اکنون از میان همه انچه که رابطه لازم وملزومی و نقش آفرینیهای حیاتمان را زینت می بخشد، وجود مقدس پرستار و نقش آفرینی ایثارگرانه پرستاران می باشد. به یاد همه ثانیه ثانیه شبهایی که حتی فرزندانمان را یارای ماندن در کنارمان نبود و لبخند های آرامش بخش پسران و دختران جوانمان در لباس مقدس پرستاری غم و اندوه بیماری را از چهره زردمان زدود. بیاد همه ثانیه ثانیه شبهایی که پرستاران وفادار قطره قطره قسمتی از شمع وجودشان را به پای قطره قطره سرم های سرد و بی روح ذوب نمودند و خم به ابرو نیاوردند. بیاد همه ثانیه ثانیه شب و روز هایی که زینب وار درکنار بستر بیماری مان با چشمان بیدار و بی خواب تحمل سختیها نمودند و بر بالینمان ماندند و فقط در روز ولادت با سعادت بانو زینب (س) و درتقویم و سالنامه یادشان راگرامی داشتیم. بیاد همه ثانیه هایی که با همه عصبانیت ناشی از درد و رنج بیماری با صدای تندخطابش کردیم و او فقط با آرامش و لبخندهای پرستارانه اش از ما استقبال نمود و صدها دلیل دیگر، برای صحت و عزتش دعا میکنیم. می بینیم که حتی برخی شعرا هم درسروده هایشان مادر را با همه شکوه وعظمتش شایسته بهترین وصف یعنی پرستار دل نامیده اند. دروصف جایگاه ومنزلت پرستار همین بس که وجودش رابه ولادت بانو زینب(س) پرستار غمخوار کربلائیان گره زده اند. بادست خالی و سینه ای مملو از ارادت، روزتان را تبریک و تبریک و تبریک عرض می نمایم. بیادهمه ثانیه ثانیه شب و روزهایی که وجود نازنین پرستار آماج خستگیها و شکستن های ناشی از جدال بین مرگ و زندگی،جدال بین بیماری و بهبودی و جدال بین رگ وسرم گردید تا پرستار با درآمد اندک علاقه و اشتیاق بسیار، آسایش و آرامش خود و خانواده اش را بهای حضور فرشته گونه بربالین بیماران ،جهت حفظ سلامتی و خواب بیماران نماید.