برای “اورنگ ایلامی ” که اخلاق مداری و نجابت بلای جانش می شود

فصلی نو – جمشید غلامیان

عدم پذیرش مدیریت اخلاق مند در دانشگاه علوم پزشکی از سوی کسانی که اتفاقا مدعی این مقوله هستند موضوعی سوال برانگیز و البته عجیب است!

قانون مندی در سیستم اداری با اخلاق مداری مغایرتی ندارد و البته از جاذبه های مدیریتی است که ظاهرا در استان ما به مذاق عده ای چندان خوش نمی آید.
در این بین اخلاق مداری، طمأنینه،نجابت و صبوری رئیس دانشگاه علوم پزشکی هم اسباب سواستفاده و هم ابزار تخریب عده ای را فراهم کرده که یا از کرسی مدیریتی محروم گشته اند یا به دنبال رانت و منافع شخصی و منطقه ای هستند و یا به زور، تحکم و مدیریت استبدادی و ارباب رعیتی در آن مجموعه عادت کرده اند.
البته سقوط اخلاق در استان ما، بهتر از هرجای دیگری  در سیستم اداری قابل مشاهده و نمایان است.
ایلامی وارث سیستم ویران و معیوبی است که مدیریت آن در ادوار قبل در دست اشخاصی بوده که در نگاه مردم به تند خویی یا بی اخلاقی یا بی صداقتی در قبال مجموعه کاری و یا بی قانونی متهم بوده اند و شاید همان مشی اخلاقی و کاری به جای مانده از گذشته است که سبب عوض شدن انتظارات و هنجارها و عدم پذیرش اخلاق مداری و قانون مندی توسط عده ای در آن سازمان گردیده.
یقینا یکی از مهمترین مولفه های موفقیت در مجموعه عریض و طویلی مانند علوم پزشکی حاکم شدن آرامش بر آن سازمان است و بر نتابیدن آرامش حاکم بر دانشگاه به واسطه مدیریت فعلی باز هم  موضوعی سوال برانگیز است!
از دگر سو اعمال قانون و جلوگیری از سواستفاده و قانون گریزی در سازمانی که وارث صدها ناهنجاری است و هر شخص در آن به تنهایی یک جریان است بزرگترین چالش پیش روی یک مدیر است که گاها نه تنها توفیقی در آن نصیب مدیر مصلح نمی گردد بلکه ممکن است بلای جان وی نیز شود.
کار در سیستمی مانند علوم پزشکی که هر مسئول و شبه مسئولی عامل استخدام چندین نفر بوده و آن سیستم بخشی از قلمرو قومی آن افراد می شود سازو کاری میطلبد که کاملا منحصر به خود است و چالش های عجیبی پیش روی مدیریت ارشد آن میگذارد.
چالش دیگر در سیستم سازمانی دانشگاه علوم پزشکی  افرادی هستند که خود را به زمین و زمان وصل می کنند.  افرادی که یا از نمایندگان مایه می گذارند یا به فلان شخص و رجل و جریان سیاسی خود را متصل می کنند و یا قبضه کننده اطلاعات و امور حوزه کاری هستند که سالها حاکم بلامنازع آن بوده اند و هر گونه تغیر و تحول را با هیاهو و کارشکنی در امور سازمانی جواب خواهند داد.
به راه انداختن رقابت های منطقه ای و ایجاد تقابل بین رئیس دانشگاه و نمایندگان و همچنین سعی در وارد کردن رئیس دانشگاه به آن مناقشات پشت پرده تلاش عده ای برای به راه انداختن یک کارزار دوسر باخت برای تضعیف بی سر و صدای طرفین است.
براندازی این بدعت ها مستلزم انرژی و زمانی است که منجر به هزینه های فراوان و تبعات زیادی برای مصلح آن سیستم خواهد شد و در حال حاضر نه باید منکر اشکالات و ایرادات بود و نه باید انتظار معجزه از ایلامی داشت !
به عنوان مثال روند پذیرش نیرو در دانشگاه قبل از ریاست ایلامی بر دانشگاه هیچ سازو کار قانونی و شفافی نداشته و اکنون که سازو کار مثبتی برای انجام آن تعریف شده و عزمی راسخ برای به سرانجام رساندن آن وجود دارد آیا شایسته است بازهم آماج تخریب و بی انصافی قرار بگیرد؟
اگر این رویه به مذاق عده ای که مشمول و باعث و بانی استخدام ها و نقل و انتقالات حزبی و سیاسی، فله ای و خاله خرزویی در سالها و دهه قبل بوده اند خوش نیامده گناه دیگر شهروندان و مردمی که از پارتی و رانت و نفوذ
برخوردار نیستند چیست؟
شانتاژهای رسانه ای صورت دیگری از چالش های فراروی مدیریت دانشگاه است. ضمن احترام به رسانه های روشنگری که پایبند به رسالت شغلی و رعایت اصول حرفه ای می باشند مراتب اعتراض به برخی از رسانه های فرافکنی است که  تحرکات آنها نه از سر دلسوزی بلکه در راستای باج خواهی یا کشاندن یک مسئول به پای میز مذاکره است.
نویسنده منکر کاستی ها و معایب و ایرادات نمی باشد اما این سوال به وجود می آید که ایلامی باید جوابگوی کدام دسته از مطالبات باشد؟
شخصی یا عمومی؟
جناحی یا سازمانی؟
سیاسی یا اجتماعی؟
قانونی یا غیرقانونی؟

در هر صورت آنچه مشهود است تلاش پیوسته ایلامی برای اصلاحات پرهزینه ای است که بخشی از آن از زمان ریاست قبلی دانشگاه استارت خورده و بخش اعظم دیگر از دستاوردهای مدیریتی وی است.