دو شعر زیبا “لیلا درخش” از شاعران پایتخت

فصلی نو – لیلا درخش 

کوتاه بیا
سخت نگیر
امان بده
گاهی!سرازیر شانه ات شوم
تو عمامه پیچ بوسه هایم شو
من آرام تَر از دستار حسنک
اینبار مرتب
بپاشم بر تاریخ مردانه ای که تورا به دار می برد
تو نفسهای آخرت را به کوهها بسپار
یابر پشته ی همین کولبران
من،اما
تنم را
میان آخرین قطره ی قنات خشک شریعتی
هدر دهم
تو وضو با آب های جاری من بگیر
قامت ببند
مکبران صدا می زنند
زود باش
شاید امشب تو را دو رکعت خواندم
شاید !!!
شاید به پای ایمانت ماندم
شاید!!!

ای ایمان بعد ازاین
تو رسالت ناتمام کدام پیامبری؟
من زخمهای زیر تحت الحنک توام
مرا روی شانه ات بریز
مسلمان باش ،بریز
تو ناخوانده ترین محمدی بر این بشارت که منم
بگذار شعر باشم در آخرین اعجازت
نبوتت را چتر کن بر شانه ام
رَگ بزن مرا رَگ
می خواهم تمام أوراد جهان
بوی خون دهد
بوی خونی که میان رگهای من سیاه تَر از نفت خاورمیانه است
ملی کن مرا
در آخرین روزهای اسفند
به انحصار درآور
برای شبهای بی شعر
من از فرداهای مبادا می ترسم
از خشکیدن نفتهای درونم بیشتر
راستی اگرخشک شد؟
چگونه آتش کشم تورا
وقتی نشسته در تن منی؟

شعر دوم اشک

اشک
درد
با قطره ای که سرازیر زندگی ست
تا رَگ
بغضی بزرگ شده
برای شکستن

آهسته می چکد
در امتداد خالی این قبله های نور
یا در سکوت وحشی سجاده های چرک

من دور می شوم
دور از تمام درد
و سلول حادثه
باشکل مبهم پیوند
آغاز می شود
یا نه!
تو
آرام
درلمس ناگهانی لبهای دیکتاتور

آغاز می شوی!

در تکرارساده ی یک واژه ی “بگو ”
تکرار می شوم
سرشار در مرگ
ازحجم توخالی تابوت در بغل
یا از خشونت پر رنک در فشار
آغاز می شوی
آغاز می شوم
تا بد بمیرم
بدتر از زنده به گور شدن دختران عرب
بمیرم
کنار خیابان بی هوا
بی صدا
در دوراهی صراط

تنهاست پدر
فریاد می زند
با شانه های خسته ی اعجاز
بلندبگو:
لاالله الاالله

من مُرده از نبود تمام بودها که نشد

با توام ؟؟؟راست بگو ؛
یک بار !!!
تو در کدام غیبتی آنجا؟

در بطن من رشد می کند
به زور
در انتظار تو
این نطفه های نارس هرجایی از سکوت

تو بار از پسران بد گرفته ای
و من از سوختن رگهای تو
توله خوک های هرزه می زایم
تاوارث نام تو باشند

لیلا_درخش

با تشکر از شاعره هم استانی نرگس دوست