از : جهنم تفکر تاجگردون و جریان متبوعش تا ” باغی” خاتمی به ؛ بهشت تفکر ِ هدایت خواه

فصلی نو

به نام خدا

جناب آقای ستار هدایت خواه در  رسانه های استان در پاسخ به سخنان جناب آقای غلامرضا تاجگردون مطالب تندی مطرح کردند ، از آنجایی که سخنان آقای هدایت خواه نه فقط شخص غلامرضا تاجگردون بلکه به زعم ایشان “جریان متبوعش ” را طبق عادت پیشین به سبک انقلابیگری ِ -البته مورد علاقه اش – به باد تهمت گرفته و به پیروی از بزرگان ِ خود سید محمد خاتمی را ” باغی ” خوانده است و …

سازمان عدالت و آزادی منطقه ی کهگیلویه و بویراحمد بعنوان یک تشکل سازمانی اصلاح طلب و عضو کوچکی از جریان بزرگ و ماندگار اصلاحات بمنظور ایفای نقش روشنگری ِ احزاب در جامعه ، در پاسخ به سخنان آقای هدایت خواه نکاتی را جهت تنویر افکار عمومی به شرح ذیل مطرح مینماید تا مردم فهیم استان بخصوص جوانان عزیز و اندیشه ورزان گرامی به داوری بنشینند.

۱- آنچه از باب تنافر ِ”مشروعیت “و ” مقبولیت ” در سخنان جناب هدایت خواه آمده است به صد زبان و اشاره در سخنان طیف اصولگرا بارها تکرار شده ،چیز جدیدی نیست ، اما مشکل اصلی ِآقای هدایت خواه و هم مسلکانش این است که مفاهیم مدرنی که خاستگاه ِ عرفی دارند و برآمده از تجربه ی انسانی ست را لباس دیانت میپوشانند . مفهوم مشروعیت از بدو تولد در علم سیاست مرادف مقبولیت بود ، ابزار مقبولیت سنجی هم عبارت بود از رأی ، البته با انتخابات آزاد . اکنون پرسش اساسی این است که جناب آقای هدایت خواه ، آیا شما معنای مشروعیت را غیر از این میدانی ؟یا به مفهوم “نصب الهی ” معتقدی ؟ اگر چنین است ابزار ظهورش را چه میدانی ؟
قاعده تاً خواهی گفت “از طریق فقها یا خبرگان بر سر شخصی خاص “، در این صورت چنین قاعده ای در حل و عقد در تاریخ اسلام سابقه ای دیرینه دارد . پرسش اساسی تر اینکه در عصر غیبت که انسانها متصل به وحی نیستند و هیچ فردی در عداد معصومین نیست ، بر اساس کدام برداشت آدمها ( بخوانید حاکمان )خطا نمیکنند ؟!
آیا ابزار مورد نظرتان خطا پذیر است یانه ؟! منَت خدای را که نمیتوانید مقام “عصمت ” را برای خود یا دوستان تان بعد از ائمه علیهم السلام قائل باشید . اگر مقام حکومتی اهل عصمت و مشروعیت، الهی بود آیا مجلس ِ خبرگان موضوعیت داشت ؟! پس در این میان ” امر به معروف و نهی از منکر ” چه میشود ؟! مهمتر آنکه ملاک مشروعیت از نظر شما چگونه تحقق ِ خارجی دارد؟! و میزان مشروعیت سنجی از نطر شما چیست ؟!
فقط و فقط شورای نگهبان ؟!!!
شوربختانه خلط مبحث کرده اید ، به نظر می رسد که مشکل شما با غلامرضا تاجگردون و مشکل ِسید احمد خاتمی با سید محمد خاتمی در مناظره حل نمی شود ، میدانید چرا ؟!!!
زیرا این همه فقر ، فلاکت ، فساد ، بیکاری ، فاجعه ی اقتصادی و … ، ارث بجای مانده از رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس نیست ، این همان آش ِ نظام ِ البته “اسلامی ” ماست برای این ملک و ملت ، آن هم از نوع ِ نابش ( حالا شور باشد یا بی نمک ) که یک شبه پدید نیامده و محصول یک یا دو رئیس جمهور هم نیست بلکه مولود ناقص الخلقه ی معدل ِ کل ِ نظام اسلامی ست ، لذا صادقانه به شما پیشنهاد میدهیم که اگر برایتان مقدور است و ترک عادت موجب ملالتان نیست ،در برج ِعاج ِدیانت ننشینید و به راحتی آب خوردن دیگران را باغی ، فتنه گر ، کودتا گر و عوامل خارجی و … ننامید . ممکن است بافته ها و تراوشات ذهنی امثال شما در یک فضای آزاد اندیشه ای رنگ باخته و فرصت خودنمایی نداشته باشد البته شاید سرّ اینکه جریان شما عمیقاً مخالف آزادی ست همین است. اینکه از قرآن مثال آورده اید عالی ست و میدانیم که با قرآن عجین اید ، ای کاش کمی هم در سنت مولایمان علی ( ع) در مواجهه با مخالفانش غور میکردید.

“طالب ِهدایت ” را می گوییم که بهشت را به بها دهند نه به بهانه زیرا بهای انسان ها در طریقی است که با حرّیت انتخاب کرده اند نه با زور و چماق ِانقلابیگری.
اینکه خود را “بهشتی ” بدانیم یا ” جهنمی ” ، لابُد از عهده ی کسانی که خود را نمایندگان خدا در زمین میدانند برمی آید ولی باور بفرمائید که اصلاً و ابدا به ماها چنین موهبتی نمیدهند زیرا از سنّت نبی تا سنّت علوی به ماها یاد داده اند که نسبت به ایمان ِفردا یقین ِ کامل روا نداریم و شک میکنیم که مبادا آنکس که خود را بهشتی دانَد به آفت ِ عُجب گرفتار آید ؟ یا نکند خدای نکرده قضاوت ایمانی در باب ِانسانها هم ناشی از “بهشتی ” قلمداد کردن ِخویش باشد؟
به آنکه ” هدایت ” را از دریچه ی تنگ ِانقلابیگری می جوید ، می گوییم که ماها تمام ِ مسائل دینی (که صد البته از آموزه های علوی و پدرانمان آموخته ایم نه از انقلابیگری ) را از نگاه ِسیاست نمی بینیم و قطعاً بین سیاست ِدینی و دین ِسیاسی تفاوت معناداری قائلیم
ماها مخالفین سیاسی ِخود را از دایره ی اسلام خارج نمیکنیم.
به جناب “هدایت خواه ِانقلابی ” میگوییم ای برادر مسلمان ، ماها در ” باغی ” نمی نشینیم و دیگران را ” باغی ” بنامیم . وقتی که آقای خاتمی را باغی مینامید بفرمائید که بغی خروج از حاکم معصوم است یا حاکم غیر معصوم ؟!!وقتی واژه ی باغی را در کلام – البته هدایتگرتان – به پیروی از بزرگان ِخویش نسبت به سیدمحمد خاتمی دیدیم نمیدانیم چرا تأسف خوردیم از فاصله ی کهکشانی ای که میان ِبرداشت ِضیق تان از دین با برداشتِ ابوالحسن خرقانی هویداست ، که ” هر که بر سفره ی بوالحسن آید نانش دهید و از ایمانش نپرسید که هر کس نزد خدا به “جانی ” بیارزد نزد بوالحسن به ” نانی ” می ارزد.
راستی هرگز از خود پرسیده اید با این برداشت تنگ از دیانتی که پیامبرش رحمهٌ للعالمین است جز ایجاد زحمت – البته با تهمت های قربهً الی الهی – هنری نیاندوخته اید ؟!!!
بعید میدانیم که در مقام ایمان به باریتعالی وصل باشید که اسرار درون بدانید . به نظرتان این چه سرّی است که پا از گلیم احتیاط بیرون نهاده و هرآنچه بر روان دارید بی ترس از عقوبت دنیا و آخرت بهتان وارد می کنید ؟!!!
اگر شما نامش را انقلابیگری میدانید ما نامش را وحشت از فراموش شدن مینامیم ، البته دایره وسیع آمرزش الهی را با متراژ “پایداری ” سنجیدن ره به جایی نمیبرد.

۲- ای برادر انقلابی ، لطفاً بفرمائید چه رابطه ای بین مشروعیت و انقلابیگری وجود دارد ؟!
ابداً نمیگوئیم که مفهوم انقلابیگری در ایران اولین بار از سوی مارکسیستها یا توده ای ها مطرح شد ، مگر مفهوم انقلابیگیری قبل از هر چیز بر “روش ” تأکید ندارد ؟ آیا این مفهوم غایت نگر است یا فاقد غایت نگری است ؟ مگر نه این است که انقلابیگری در تنافر با اصلاحگری خلق شد ؟
مگر تغییرات تدریجی در حکم اصلاح و تغییرات سریع و ناگهانی در حکم انقلاب نیست ؟ آیا خشونت و ترور و مبارزه ی مسلحانه مولود نامیمون ِانقلابیگری نیست ؟ مگر در نگاه انقلابی خشونت تقدیس نمی شود و آنگاه بعنوان یک پارادایم دایمی در ” روش” بکار برده می شود ؟
انقلابیگری بعنوان یک روش از حیث نظری ناقص و نارس است زیرا ویژگی ممکنات را در نظر ندارد ، بعبارتی انسان همواره در دایره ی امکان است نه دایره ی فعال ِمختار تنها و اثرگذار ، اندیشه ی انقلابیگری معمولاً فهمی ساده و نارس از جهان دارد به همین خاطر روشهای انقلابی عمدتاً با بن بست مواجه اند
رابطه ی انقلابیگری با مشروعیت در تنافر است زیرا عمل ِ انقلابی به مفهوم نادیده گرفتن ِ واقعیت موجوداست در حالی که مشروعیت بر اساس پذیرش بخشی از واقعیت حاصل می شود . از آنجایی که در انقلابیگری ” پاسخگویی ” در آغاز سالبه به انتفاع موضوع است تلاش میشود تا بنیان مشروعیت را صرف دارا بودن ِپیشینه ی حضور در انقلاب یا تبعیت تام از نظام بداند چرا که هر نوع نقدی به شکاف در ساختار بسته میانجامد ، مشروعیت در این معنا فاقد معیار سنجش است .
ما معتقدیم که ملاک کار آمدی نظامهای سیاسی در انقلابی گری نیست بلکه در اصلاح پذیری تدریجی است ، نظامهای انقلابی به سرعت به فساد و ناکارآمدی کشیده می شوند .
قصد تعقید نداریم ولی معتقدیم تداوم انقلابی گری یعنی تداوم یک وضعیت خاص برای شرایط خاص و “صد البته ” به سود گروه خاص و بهمین دلیل به سرعت گرفتار انحصار طبقاتی ، گروهی و خانوادگی میشوند و چرخش قدرت را بر محور مردم تاب نمیاورند و لذا دائماً بر طبل جنجالی انقلابی گری میکوبند.
از مباحث نظری که بگذریم اگر انقلابیگری بمعنای حذف دگر اندیشی در سایه ی دُگم اندیشی ست ما انقلابی نیستیم
اگر انقلابی گری از دیوار سفارتخانه ها بالارفتن و هزینه تراشیدن بر ملک و ملت است ما انقلابی نیستیم،
اگر انقلابی گری مخالفت با aftf است آری ما انقلابی نیستیم
اگر انقلابی گری بر مبنای ” النصر به الرُعب ” ِ اعراب جاهلی ست ، آری برادر ما انقلابی نیستیم

والبته اگرهای بسیار دیگری که در این مقوله نمیگنجد

ای کاش به جای وهمیات بر بدیهیات و واقعیات تکیه کنیم . شما کدام نظام انقلابی را میشناسید که مشروعیت در معنای مورد طبع ِ شما را مد نظر داشته و در عرصه ی حیات بشری موفق عمل کرده است ؟!

۳- چطور وقتی شما وهم مسلکان سیاسیتان درفهم امور جزیی درمانده و از رتق وفتق امورساده ی دنیا وامانده اید ، مدعی اشراف وشناخت بر عقبی و آخرتید ؟!
جناب آقای هدایت خواه بدانید که مفهوم ” قدرت “را با نگرش دینی به درستی نمی توان فهم کرد زیرا سنت نبوی در تأسیس حکومت نشان داد که رسول مکرم در این عرصه بر عرف زمانه رفت و احتجاح علی (ع) در باب مشروعیت حکومتش در مقابل معاویه نیز تمسک به انتخاب شدن توسط مردم و شورا بود نه نصب الهی ، یعنی مولا نفرمود “چون خداوند مرا نصب کرده … ” بلکه فرمود “چون مردم مرا پذیرفتند …”
حرف ما این است که در یک نظام سیاسی با هر عنوانی هیچ شخصی نباید خود را در جایگاه قوه ی قضائیه بنشاند و حکم صادر کند و قضاوت ایمانی کند . نه شما در جایگاه قاضی هستید که حکم باغی صادر کنید و نه در جایگاه رسول که از اسرار درون واقف .

۴- در عجبیم از اینکه وقتی رأی های میلیونی بنی صدر و خاتمی و روحانی را در کنار هم میشمردی چطور آرای میلیونی ” مرد هزاره ی سوم تان ” را فراموش کردی ؟!

۵- وقتی استقبال مردمی از نماینده ی محبوب و مورد علاقه ی مردم را کارناوال انتخاباتی میدانی آیا این شائبه پیش نمی آید که هزینه های سنگین ِ از بودجه ی آستان قدس در روستاها در قالب عناوین مختلف (البته خیلی هم متنوع) یک شوی انتخاباتی ست ؟!!!

۶- قطعاً هستند کسانی که جهنم ِتفکر “تاجگردون و جریان متبوعش ” را بر بهشت تفکر امثال شما ترجیح میدهند و شما نمیدانید .

۷- کسانی به شعور مردم توهین میکنند که خود را قیّم و صاحب همه ی منابع کشور میدانند و به هیچکس پاسخگو نیستند و بزرگترین دشمنشان ” فهم ” ِ ملت است.

۸- ببخشید یادمان رفته بود تمام مناسبتهای ائمه معصومین علیهم السلام و نوازش ِمخالفان سیاسی خود در حد اعلای کلمه مختص ِعنایات ِمخصوص شماست و ماها اگر در جشن ِمیلادی شرکت کنیم پیراهن ِعثمانیم !!!

والسلام علی من التبع الهدی

سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی منطقه ی کهگیلویه و بویراحمد
تاریخ ۹۷/۹/۸