فصلی نو- فرزانه رضایی
شعری ناقابل از طرف فرزانه رضایی از دیار یاسوج(سروک)از زبان دختر حاج قاسم سرودم. تقدیم به روح سربلنده سرداره عزیزم حاج قاسم سلیمانی….
(( تحمل کرده بودیم دوری ات را سالها بابا
به امیده وصال و صلح در روزه مبادا
مبادا را برای مردمانی باد کردی
و ما را وقت دوری یاد کردی
پدرها را به دخترهایشان، تو باز آوردی
و اما جسمه بی جان، این سفر سوغات آوردی
پدر داغ یتیمی بس گران است
همیشه اشک بر دیده روان است
پدر جان من یتیمم، کاش بودی
پدر سرمایه ام، ای کاش بودی
پدر جان کاش بودم در کنارت
که می دیدم وداع اشک بارت
پدرم….
پدرم، سرداره من، قاسم سلیمانی
درده دوری سخت می باشد تو میدانی؟؟؟
درده دوری سخت می باشد تومیدانی
چونکه شبهای زیادی کنج سنگرها تو میماندی
پدرم، تاجه سرم، سرداره دلهایی
پرکشیدی نزده ما، اما تو اینجایی
من ندیدم هیچ گاه اینقدر بی تابی
من ندیدم هیچ گاه اینقدر زیبایی
آفریدی تو حماسه بس که شیدایی
در میانه سینه ام، روحم، تنم اندیشه ام
در میانه بازوی اندیشه ام
من به خود می بالم ای بابای من
زینبم من دختری با ریشه ام
حضرته زینبه جانم، عمه جانم
پدرم، روزه ولادته تو که عمه ی ساداتی را
از خدا خواسته بود، دیدن آبادی را
به گمانم که خدا، بهره تمنای تو داد اذنه ملاقاتی را
چه ملاقاته پراز گریه و خونی اینجا
چه ملاقاته پرازعشق و سروری آنجا
حضرته زینبه جانم، عمه جانم
پدرم، تاج سرم را به امانت به تو دادم
حضرته زینبه جانم، عمه جانم
تو کمک کن ز غمه دوری بابا زندگی را بتوانم
به همان منزل مقصود که او خواست رسانم…))
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد