غلامرضا پناه: نگاه جزیره ای و تفکر قومی را از سیاست و ساختار استان حذف کنید
- شناسه خبر: 1356
- تاریخ و زمان ارسال: 8 خرداد 1395 - 04:34
فصلی نو،دو همایش در مورد توسعه پایدار در استان برگزار شد.یکی در سی سخت و دیگری در چرام.مهمانان ارزشمندی از مسئولین ملی هم استانی و نمایندگان مجلس گرفته تا بازنشستگان و … در این دو همایش شرکت داشتند. رسانه های استان ، بیشتر از آنچه
به وجه اقتصادی همایش بپردازند، یا سکوت کردند و یا وجه حضور سیاسی برخی افراد را پوشش دادند.
به گزارش فصلی نو،شاخص ترین چهره ی این دو همایش بنا به مسئولیت ملی خود، مهندس غلامرضا پناه، معاون اقتصادی کوثر بود.به اذعان حاضران و برگزارکنندگان هر دو همایش، پناه، مرتبط ترین سخنرانی را داشت و هم با دستی پر به همایش ها آمده بود.آنچه می خوانید، گزیده ای از سخنرانی مهندس پناه در همایش توسعه ی پایدار در شهرستان چرام است.ضمنا متن سخنرانی دقیق ایشان به طور کامل در روزهای آینده منتشر می شود.
غلامرضا پناه در همایش توسعه پایدار شهرستان چرام، با تشریح معنی و تاریخچه ی ” توسعه پایدار ” گفت:
اصطلاح توسعه پایدار در اوایل سالهای دهه ۱۹۷۰ درباره محیط و توسعه بکار رفت.
از ابتدای دهه ی ۱۹۷۰ که این نام بر کره خاکی شکل گرفت بر مبنای شکل گیری و توجه به توسعه طبیعت و در واقع این عنوان با نگاه به ” طبیعت ” نامگذاری شد.
این نگاه، با آمریت عقلانی انسان در نگاه پایدار به طبیعت و تکیه بر اهمیت دادن به نیروی انسانی، نهادینه شد.
هدف توسعه انسانی، پرورش قابلیتهای انسانی است که با تکیه بر آن، زمینه ی توسعه ی پایدار فراهم می شود.
همایش ها و برنامه ریزی های بسیاری در راه توسعه پایدار برای نگاه به طبیعت، استفاده از ذخایر طبیعت و استفاده از طبیعت، در عین حالی که بتوان طبیعت را برای نسل های آینده حفظ کرد و همه ی فضا را در توسعه پایدار با طبیعت دید، برگزار شده است.
نگاه در واقع برای توسعه، این شد که ما توسعه پیدا کنیم، پیشرفت کنیم و به بهبود برسیم، به اقتصاد توسعه یافته برسیم. اما در همه این شرایط، ما باید طبیعت را هم حفظ کنیم
معاون اقتصادی سازمان اقتصادی کوثر با تاکید بر استفاده از تجربیات کشورهای پیشرفته ای مثل ژاپن برای تنظیم روند توسعه، از مسئولین استان خواست که با رویه ی مدیر محوری مبارزه کنند. ایشان در این مورد گفتند:
در کشور ژاپن، اساس توسعه مبتنی بر انسان است. پرورش انسان از مدرسه ها آغاز می شود.معلمان ژاپنی، بیشترین حقوق را نسبت به سایر کارمندان دولت، دریافت می کنند چون مسئولیت پرورش آینده سازان آن کشور را به عهده دارند و دولت و ملت هم پشتیبان این فرآیند هستند. چرا؟
برای اینکه می دانند مبدا تحولات از انسان است.
در این کشور، محور تولید بر کارگر می چرخد نه کارفرما و رییس. ببینید شما در ژاپن انسانی را در نظر بیاورید که در یک کارخانه کار می کند. شما فرقی میان کارگر و مدیر نخواهید دید، اما در سیستم ما اگر آقای فرماندار، آقای استاندار آقای مدیرکل و رییس اداره نباشند چرخ آن اداره به راحتی نمی چرخد.
بنابراین متاسفانه نگاه ما مدیر محور است، ولی آنجا نگاه، کارمند محور است. کارگر محور است. هرکسی در جایگاه خودش. این اتفاق چگونه افتاده است؟ بر این مبنی که احساس می کردند که شاخص توسعه، انسان است ولاغیر.
مدیرکل اسبق کار استان با محکوم کردن نگاه جزیره ای به مسائل توسعه، گفت:
متاسفانه ما هنوز در برخی موارد در سطح کلان کشور، نگاه جزیره ای در توسعه کشور داریم. این را من با اعتقاد راسخ عرض میکنم که در سطح کلان در کشور ما، نگاه ما نگاه جزیره ای است. یعنی من فقط وزارتخانه خودم را میبینم. اداره خودم را میبینم. در صورتی که اصلا امکان ندارد که مثلا در شهرستان چرام، در استان کهگیلویه و بویراحمد بحثی برای توسعه و سرمایه گذاری اتفاق بیفتد اگر همدلی و هماهنگی همه مسئولین و دستگاه ها نباشد. آقای استاندار دستور میدهد. معاونین دستور میدهند اما کار در لایه های بعدی گیر می کند. یک دستور، شش ماه بین اداره x و اداره y رفت و آمد پیدا می کند. یکی قبول دارد و دیگری قبول ندارد. بنابراین ما اگر بخواهیم به توسعه پایدار برسیم مثلا در استان یا شهرستان چرام باید مسیر توسعه پایدار رو مشخص کرد. اگر مسیر را مشخص نکرده باشید مطمئن باشید به نتیجه نخواهید رسید. توسعه، همگرایی میخواهد. با نگاه جزیره ای و بدون همگرایی اتفاق نخواهد افتاد.برای رسیدن به این هدف، نگاه جزیره ای و تفکر قومی را باید از سیاست و ساختار این استان حذف کنید.
من در سال ۸۲ من یک سفر کاری را به کشور چین داشتم. آنجا ما را به پنج نقطه آن کشور بردند و مجموعه های صنعتی شان را بازدید کردیم. یک شهر که بیست سال قبل یک روستای پنجاه هزار نفره بود. ظرف بیست سال این شهر شده بود یک شهر چهارده میلیون نفری. یعنی چی؟ یعنی بزرگتر از تهران. ما امروز که میگوییم چهارده میلیون با تمام ورامین و اطرافش باهم می گوییم چهارده میلیون. اما خود آن شهر چهارده میلیون جمعیت داشت. چهارده میلیونی که همه صنعتی بودند. برای کار و برای صنعت آنجا بودند نه حاشیه نشین شهر بودند و نه مهاجر بودند. صرفا مهاجرتی که مبنایش تجارت، اقتصاد و کار بود.
در آن شهر، در آن تاریخ، در سال ۸۲ بالای صد کارخانه بزرگ جهان را از تمام نقاط دنیا کنده بودند و آنجا نصب کرده بودند. مثلا کارخانه ی موبایل نوکیا، یا کارخانه هیوندا و غیره
اما چرا این اتفاق افتاده بود؟
آنجا هر ایالتش به اندازه کشور ما جمعیت دارد. سی و سه ایالت دارد و هر ایالت بالای شصت تا هشتاد میلیون نفر جمیعیت دارد. آنجا وقتی که من پرسیدم گفتند که ما اینجا به ملیت افرادی که می خواهند کار کنند اصلا کار نداریم. اینکه افغانی یا ژاپنی یا ایرانی اصلا مهم نیست، طرح افراد، تخصص افراد برای ما مهم است و این یک نظم بود.یک قانون.یک اصل نهادینه شده است.
بنابراین به ملیت کار نداشتند نه به قومیت.
اما فارغ از نگاه به سطح کلان، در استان ما اگر فلان اداره کاری داشته باشیم و یا طرحی ارائه دهیم، اول می پرسند کجایی هستی و یااگر نپرسند، می گوید آقا این یاسوجی است یا کهگیلویه ای یا گچسارانی است. یعنی نوع برخورد و نوع تعامل و راه انداختن کار و کمک به تولید و … غالبا بستگی به موارد غیر ضروری و دقیقا بر کس توسعه ی پایدار دارد.
یعنی ما هنوز نتونسته ایم این نگاه را در استان خودمان عوض کنیم. اما آن کشورها و توسعه یافته ها اصلا ملیت را از ذهن خود پاک کرده اند. بنابراین ما تا این ذهنیت ها را داریم معلوم است که در مسیر توسعه پایدار فقط به عنوان شعار روی بیلبوردها خواهیم ماند و عملیاتی نخواهد شد. ما باید این را از ذهن پاک کنیم. این دلیلی منطقی و عقلانی ندارد. اگر یک فردی در یک اداره ای از باشت و یا از چرام یا از دناست، نباید تفاوتی در نوع نگاه و کمک به آن فرد باشد و عقلانیت و منطق توسعه می گوید: قوی ترین و کارآمد ترین طرح برای توسعه و تولید و … باید به هرحال کار را در مسیر چرخش و گردش خودش داشته باشد و همه باید آن را حمایت کنند.
مهندس پناه در باره پتانسیل های موجود در استان و شهرستان چرام، به ضرورت توجه به مزیت نسبی در توانایی ما برای توسعه پایدار اشاره کرد و گفت: به عنوان کسی که در حوزه اقتصادی دارم کار میکنم یکی از ظرفیت هایی که در استان ما به طور یقین جواب خواهد داد و کشور ما و استان ما باید به این سمت برویم بحث گردشگری است.
اما این محقق نخواهد شد تا اینکه ما این هارمونی بین سیستم اداری مان را ایجاد نکنیم.
دومین مطلب اینکه:
ما باید امکانات و مشوق ها را ایجاد کنیم.
بنابراین سرمایه گذاری که می خواهد بیاید و پول بگذارد همه مارا روی کاغذ می بیند. فکر نکنید سرمایه گذار همینطوری ناشی است و می آید و پولش را هزینه می کند. او نگاه میکند. میخواهد هتل بسازد. فکر می کند که کجا ارزش افزوده من بالاتر خواهد بود. این طبیعی است که در تهران بالاترین ارزش افزوده برای هر ساخت و سازی خواهد بود. این را همه می دانیم.
پس بنابراین اولویت اول میشود تهران. اما شما باید چکار کنید که این افراد از تهران بیایند و چرام و یاسوج بسازند یا دنا و یا ….تنها کاری که باید بکنید مشوق ایجاد کنید.
این که من به شما می گویم یک هفته اگر آمدید دنبال این سرمایه گذاری، همه مجوزها را من به شما می دهم. من زمین را آماده می کنم. در فلان جاست.این زمین مشخص است که من به شما میدهم. او باید فکر کند به راهی که باید شش ماه بروکراسی در تهران هم هست، این بروکراسی را برود. این در استان ما ظرف ده روز موفق خواهد شد. این سرمایه گذار بدنبال منافع خودش می باشد و ما با تسهیل مجوزها باید سرمایه گذار را امن کنیم تا بهتر و با رغبت به مسئله ی سرمایه گذاری نگاه کند.
فرماندار به دنبال چیست؟ استاندار به دنبال چیست؟ به دنبال سرمایه گذار است، چون مزایای اشتغال دارد. چون حل مساله بیکاری را در پی دارد. چون مساله ای دارد که باید رونق را در استان خود ایجاد کند. چون نیاز به توسعه دارد.
ببینید گردشگری یکی از زیرساخت های توسعه استان است. شما فرض کنید می خواهید صنعت را در گچساران رونق دهید. اگر شما بحث هتلینگ را نداشته باشید این زیرساخت های هوایی و زمینی را در بحث حمل و نقل نداشته باشید خوب توسعه ای شکل نمی گیرد. اگر بحث اقامت رانداشته باشید اتفاقی نخواهد افتاد
اگر ما مکان های اقامتی درستی داشته باشیم، چقدر گردشگر را که آثار تاریخی را در شیراز می خواهد ببیند برای لذت بردن از طبیعت به چشمه بلقیس چرام بیاید. یا به دنای سی سخت بیاید. این را می شود مدیریت کرد اما مسئله ی زیرساختش را ما باید حل کنیم.
معاون اقتصادی سازمان کوثر به نگاهی به اولویت های دولت اصلاحات و نظر شخص رییس جمهور در زمینه ی توسعه بیان کرد:
من حتی در یکی از جلسات دولت اصلاحات که شخص رییس جمهور گفته بود: اگر شما دوتا کار کنید من فکر می کنم موفق ترین دولت تاریخ بوده ام.
یک: بحث آمایش سرزمینی.
دو: بحث دولت الکترونیک یعنی کاغذها را از ادارات جمع کنید.
بنا براین بعد از نیروی انسانی متخصص، آمایش سرزمین، مبدا توسعه تحولات ما خواهد بود. ببینید! من سرمایه گذار وقتی که می آیم در استان کارخانه ی تولیدی و یا معدن و … بنا کنم، وقت ندارم که بیایم از صفر مطالعه کنم. باید کتابچه ی مطالعه شده در سایت های استان باشد که به سرمایه گذار بدهید و بگویید اگر در کهگیلویه، در چرام ، در سیسخت میخواهید بروید چه ظرفیت ها و چه پتانسیل هایی وجود دارد؟ تا بر اساس آن کتاب آمایش سرزمینی انتخاب کند. اصلا سرمایه گذار وقت ندارد که به دنبال مکان و زمین برای سرمایه گذاری بگردد. امروز در دنیای سرمایه گذاری به این بپردازید. و اطمینان داشته باشید که راه توسعه پایدار فقط با سرمایه گذاری اتفاق می افتد ولاغیر.
غلامرضا پناه به بیفایدگی میتینگ ها و ضرورت عملگرایی در بحث توسعه ناکید کرد و با اشاره ی دقیق به معضل بیکاری، آن را پدیده ای خطرناک توصیف کرد که کیان جامعه را با خطر مواجه می کند.او گفت:
شما فکر می کنید با حرف زدن و با جلسه گرفتن، توسعه پایدار عملی می شود؟ اصلا امکان ندارد. توسعه فقط با سرمایه گذاری است. ببینید دولت که نمی تواند بیش از سه میلیون نفر را جذب خود کند خوب پس شما می دانید که استخدام های دولتی که تمام شده است. این همه جمعیت بیکار در استان ما وجود دارد.
دوستان، برادران، خواهران، توجه کنید!
چهارده درصد نرخ بیکاری ماست. مگر جز سرمایه گذاری می شود اتفاقی بیفتد؟ فردا امنیت ما هم به خطر خواهد افتاد وقتی که این همه جوان بیکار باشند. چون جوان دارای انرژی است و باید این انرژی را خالی کند. اگر مسیر مثبت به آن ندهیم در مسیر منفی خواهد رفت و کیان ما،زندگی ما، آرامش ما و توان ما را به هدر خواهد برد.
بنابراین من خواهشم این است که دومین کاری که باید در استان ما اتفاق بیفتد، سند آمایش سرزمینی استان باید مشخص باشد و در این مورد هرکاری از دست بنده برآید، حتما کمک خواهم کرد تا با ورود سرمایه گذار به استان، مشکلات پیچیده ی بروکراسی را برای سرمایه گذار آسان کنیم و راه را برای اشتغال این همه جوان بیکار هموار کنیم.
معاون اقتصادی کوثر با دست پر به شهرستان چرام رفته بود و با خبرهایی خوش، زمینه یک سرمایه گذاری بزرگ در کهگیلویه را فراهم کرد.
پناه در مورد طرح هایی که می تواند در کهگیلویه و چرام به اجرا درآورد گفت:
اما در بحث توسعه ای که ما بواسطه ی سازمان اقتصادی کوثر می توانیم دنبال کنیم، چه کاری برای شهرستان چرام و کهگیلویه می توان کرد؟
ببینید ما از مدت ها قبل بدون اینکه همایشی باشد و یا بحثی در این مورد باشد،دو پروژه بزرگ را در کهگیلویه و این منطقه یعنی چرام داریم.
یکی: بحث دوتا مرغ مادر صد هزار قطعه ای که در چرام واقع می شود.
دیگری: جوجه کشی که در منطقه کهگیلویه است.
ما در همین گیر و دارهای اداری جلسه گذاشتیم و تفاهم نامه امضا کردیم. اما تا متوجه شدم دیدم باید منابع طبیعی مجوز بدهد، شیلات مجوز بدهد، جهاد کشاورزی مجوز بدهد، محیط زیست مجوز بدهد، رسیدیم به جایی که اصلا وزارت کشور این مجوزها را ممنوع کرد در کشور و گفت ما به تکمیل ظرفیت رسیده ایم و دیگر نمی خواهیم مجوز بدهیم.در این حوزه و در این بخش مجوزها محدود است. نه تسهیلات میدهیم و نه اصلا مجوز. ما ناچار شدیم شش ماه درگیر بروکراسی اداری شویم و طی فرایند سخت اداری توانستیم دوتا مجوز را از استان البرز بیاوریم تا به هرحال این پروژه ها را داشته باشیم.
خوب همین ۲۴ میلیون جوجه یک روزه که بخواهد در کهگیلویه تولید می شود می خواهد چه اتفاقی بیفتد؟
حداقل روزی ۸۰ راننده باید از اینجا برود و بیاید و حداقل پنج استان را ما استان های هدف قرار دادیم. در خوزستان، بوشهر ، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه وبویراحمد و حتی نصف استان فارس، اصلا جوجه کشی وجود ندارد و این ها میروند از شمال و قزوین جوجه می آورند.
چرا مرغدار در کهگیلویه ضرر می کند؟ چون در دمای تابستان وقتی می خواهد جوجه بیاورد ۱۲درصد در راه تلفات می دهد.اصلا همین ۱۲درصد را سود بدهد کلاهش را بالا می اندازد و نیازی نیست که تعطیل شود.
ما وزارت جهاد را هم متقاعد کردیم و بحث کارشناسی را هم حل کردیم. مجوزها را هم از استان البرز منتقل کردیم. چون اینها ممنوع کردند باید برود در کمیته خاص. انشالله ظرف یکی دو هفته اخیر قول می دهیم این را هم انجام دهیم.
ما ۵۰۰ کیلومتر مربع زمین را که شما بی اطلاع هستید در این حوزه و با حمایت مدیرکل صنایع استان و مسؤلین استانی که جا دارد تشکر کنیم، علی رغم اینکه خود صنایع استان احتمال می داد که ما نتوانیم به این موفقیت دست پیدا کنیم و مدیر عامل معدن ما هم چنین نظری داشت اما خواهش کردیم که بیایند مطالعه کنند این ۵۰۰ کیلومتر مربع را ۳ ماه گذشته، تا پایان مهرماه نتیجه ی مطالعه اش تمام شد. بشدت دوستان ما علاقه مندند اینجا بتواند بوکسیت پیدا کنند.
ما اینجا قول می دهیم اگر اینجا بوکسیت پیدا کردیم که بشود کارخانه زد حتما یک کارخانه اینجا خواهیم زد که بالای ۲۰۰۰ نفر اشتغال خواهد داشت.
این فسفات چرام را که سالیان سال مانده.از آقای هاشمی هم تشکر میکنم، چون هفته قبل به من زنگ زدند که اگر شما آمادگی دارید من بیایم. باید به شما عرض کنم که ما بیش از دو سال و نیم است که آمادگی داریم و به شما در این جمع قول می دهیم که اگر فردا به ما تحویل دهند ما کمتر از یک سال به بهره برداری خواهیم رساند.این را هم آماده ایم که بهرحال یک معدن بسیار خوب و ارزشمندی در شهرستان شماست.
از مردم تمنا داریم، نگویید که زمین ما اینطور شد و فلان شد. اگر این صنعت رونق بگیرد با بهره وری آن بیش از ۵۰۰ نفر در آنجا مشغول می شود.
خوب شما که الان خیلی ها دارید مهاجرت می کنید به یاسوج برای چه مهاجرت میکنید؟
درست است که هوا خوب نیست اما اگر کار داشته باشید قطعا وطن خودتان را ترجیح می دهید و اینجا خواهید ماند، بنابراین کمک کنید. مردم هم آن مسائلی که وجود دارد کمک می کنند که این اتفاق انشالله بیفتد.
امادر مورد طرح پرورش ماهی. اگر آقای فرماندار که بسیار علاقه مند هستند، تشکر هم می کنیم از ایشان. ما بحث مارون را اگر کمک کنند، بزرگترین پرورش آبزی پروری کشور را ما در آنجا بنا خواهیم کرد.
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد