فصلی نو – احمد مختاریان
شرایط فرهنگی حوزه گچساران بر کسی پوشیده نیست.
مردمی شوخ، خوشرو، مسلط به زیست شهری و قص علی هذا.
این پیشینه و سطح بالای فرهنگ در این شهر، کار را برای مسئولان به مراتب سخت می کند،
مدیران به دلیل تحلیل بالای مردم این خطه نمی توانند واقعیت ها را از چشم افکار عمومی دور نمایند
جامعه ای پرسشگر که تحلیل و تفسیر وقایع را به خوبی آگاهند و اشراف به اعم موضوعات دارند.
هیچ مدیری نمی تواند در برابر مردم ژست فردی کاردان و مدبر گرفته و پاسخگو نباشد.
به عنوان مثال شهردار دوگنبدان صریح و بی پرده جواب دهد چرا اعتبارات برگشت خورد؟
شهردار باید پاسخ دهد در شرایطی که شن و ماسه تولید کارخانه شهرداری، ماشین آلت شهرداری، نیروی انسانی و فنی شهرداری و قیری که داستانش نگفته عیان است، وجود دارد، آیا چند قطعه آسفالت عملکرد محسوب می شود؟
این سئوال پیش می آید که اگر دوگنبدان شهردار نداشت چه اتفاقی می افتاد یا کدام کار در لیست عملکرد شهردار کنونی، روی زمین می ماند؟!
اگر شهر این دوسال شهردار نداشت حداقل آسفالت در روز بارانی و رطوبت بالا ریخته نمی شد، عملیات زیر سازی و کوبش ناقص صورت نمی گرفت و در نهایت فرهاد وار به تخریب شمایل محله سادات نمی افتادند.
شهردار گویا به مقاومت دعوت شده و از وی خواستند در مقابل زیاده خواهی! ایستادگی کنند؟
به نظر می رسد دعوت به مقاومت نوعی شوخی باشد چون عملا تحرکی در این شهرداری وجود ندارد که حال تقاضای استمرار می رسد.
آنچه امروز بیش از پیش نیاز هست، همت و تلاش نیروی انتظامیست تا مبادا شب که شهروندان خوابند کلنگی بر پیکره شهر وارد شود، در روز که عملکردی وجود ندارد.
شاید وضعیت فعلی شهرداری دوگنبدان بی تشابه به مهد کودک نباشد و بی مهری و دهن کجی به رشد، توسعه و فضای کارگاه وار محله سادات که هر گوشه اش طرحی نو در انداخته می شود، حداقل یک عذرخواهی باشد.
شهردار محترم حداقل انتظاری که از بابت این حجم از بی مهری میرود این است که رو در روی و چشم در چشم شهروندان از رفتارت عذرخواهی کنی.
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد