فصلی نو – پیمان فرامرزی- روزنامه نگار کهگیلویه و بویراحمد که تا به امروز سالها از قافله توسعه استان های مرکزی کشور عقب مانده است و اصطلاحا این عقب ماندگی را با لقب «تاریخی» مزین می کنیم حالا در برهه حساسی قرار گرفته است، یا باید همچون استان های مرکزی خودش را بالا بکشد و […]

فصلی نو – پیمان فرامرزی- روزنامه نگار

کهگیلویه و بویراحمد که تا به امروز سالها از قافله توسعه استان های مرکزی کشور عقب مانده است و اصطلاحا این عقب ماندگی را با لقب «تاریخی» مزین می کنیم حالا در برهه حساسی قرار گرفته است، یا باید همچون استان های مرکزی خودش را بالا بکشد و توسعه یافته باشد یا با توجه به بحران های اقتصادی و رکودی که براقتصاد و اشتغال کشور حاکم است، بعید است در آینده فرصتی ایجاد شود تا این عقب ماندگی جبران گردد.
در حالی که در اغلب استان های کشور، مناقشه ای بر روی سرمایه گذاری وجود ندارد اما در استان کهگیلویه و بویراحمد، سرمایه گذاری محل تسویه حساب های سیاسی است و اکثر پروژه های اقتصادی و صنعتی بزرگ استان گرفتار مسائل شبه سیاسی ای می شوند که خود عامل همان عقب افتادگی ما در سالهای رونق کشور بود.
هرچند تاکنون نگاه سرمایه گذار محور در استان کهگیلویه و بویراحمد حاکم نبوده اما تصور کنید همین صنایع موجود مانند دنا صنعت، آب معدنی ها، کوبودنا، سینره، سیمان یاسوج و سیمان مارگون هم نبود حالا فاجعه بیکاری در استان قابل لمس بود هرچند که هم اینک هم بحران بیکاری در استان پر از منابع کهگیلویه و بویراحمد جدی است اما خروج از بحران نیازمند خروج از مناقشات سیاسی است.
در واقع شبه سیاسی کاری ها نه تنها ادرات استان را با بحران جدی مواجه کرده است که سرمایه گذاری در این استان را نیز با خطر انقراض روبرو می کند. در بررسی چند مساله اخیر بویژه بحث سرمایه گذاری نفت در پارک جنگلی، اختلاف سلیقه سیاسی پیش آمده بین هدایت اکبری، رئیس شورای شهر و نماینده بویراحمد و دنا سبب شد که شورای شهر با این سرمایه گذاری که نفع اول آن به شهرداری پر از مشکل یاسوج در قالب عوارض می رسید و سپس برای توسعه جاده ای، فرودگاهی، اصناف و شهر گردشگری یاسوج نفع داشت، زاویه بگیرد و مناقشه سیاسی عظیمی بر سر پارک جنگلی دربگیرد در حالی که شورا می توانست با همین عوارض به دست آمده از نفت ده ها پارک جنگلی دیگر در حومه یاسوج احداث کند.
در واقع مناقشه پارک جنگلی بر سر پارک جنگلی نبود که حتی خود یاسوج را می توان بزرگترین پارک جنگلی کشور نامید که از اطراف با جنگل های زیبای بلوط احاطه شده است. جدال، یک تسویه حساب سیاسی بود و شبه سیاسی کاری ها اجازه نداد که توافقی حاصل شود.
مسائل سیاسی را در اغلب سرمایه گذاری های بزرگ استان کهگیلویه و بویراحمد می توان دید، «چرا در دوره این نماینده؟»، «چرا در دوره این استاندار؟»، «چرا در این دولت؟» همیشه سوالاتی بود که از گذشته نه چندان دور عامل عقب ماندگی این استان شد چه در دوران پر پول و کلنگ زنی های دولت محمود احمدی نژاد و چه حالا در دوران استانداری که مساله توسعه را در قالب سرمایه گذاری دنبال می کند.
استانداران کهگیلویه و بویراحمد اغلب در همه دولت ها اذعان کرده اند که راه نجات این استان سرمایه گذاری است و بس اما تا شنیده اند که جدال سیاسی درگرفته و عده ای مخالفند، پا پس کشیده و وسط میدان نایستاده اند اما علی محمد احمدی برای اولین بار بین سرمایه گذار و مخالفان سیبل شد و ترجیح داد ترکش ها را بخورد تا حداقلش سرمایه گذار فرار نکند اما با عرض پوزش از مردم استان باید بگوییم که به زودی به استان «فرار سرمایه گذار مشهور خواهیم شد» و با دست خودمان فرصت های سرمایه گذاری کلانی که پیش می آید را دو دستی تقدیم استان های برخورداری خواهیم کرد که مسائل سیاسی را در بحث سرمایه گذاری بوسیده و کنار گذاشته اند.
این حجم از مخالفت با سرمایه گذاری قطعا «صورت خوشی برای استان ندارد» و امروز کهگیلویه و بویراحمد در آستانه بزرگترین سرمایه گذاری خارجی است و هنوز وزارت نفت به طور کامل از پارک جنگلی فراری نشده است، آیا بهتر نیست مناقشات سیاسی را در یک گفتمان درون استانی حل کنیم و توسعه را قربانی سیاسی بازی ها ننماییم؟ قطعا سرمایه گذاران دوست دارند پول هایشان را در جاهایی هزینه کنند که حاشیه ای برایشان نداشته باشد و دور و بر ما از شیراز و اصفهان گرفته تا شهرکرد و خرم آباد، جای سرمایه گذاری بی حاشیه است.